"Ντελικάτες" συγκινήσεις από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Και ενώ η Αθήνα έχει μουντό καιρό και αρκετή βροχή, οι Θεσσαλονικείς απολαμβάνουν έναν αναπάντεχο ήλιο, που σαν να έχει βγει ειδικά για να τιμήσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης.

Μπορεί ο Τζιμ Τζάρμους να έχει φύγει  -αφού ήπιε, έφαγε και διασκέδασε μέχρι πρωίας όπως μάθαμε- αλλά ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Alexander Payne είναι εδώ, η Βαλέρια Γκολίνο είναι εδώ και αρκετοί σημαντικοί κριτικοί κινηματογράφου, όπως από το περιοδικό Variety, είναι εδώ για να μάθουν περισσότερα για τον ελληνικό κινηματογράφο.

Το Φεστιβάλ επικεντρώνεται όχι στους σταρ αλλά στις ταινίες -ευτυχώς- από τότε που ανέλαβε ο Δημήτρης Ειπίδης και το πρόγραμμα συνεχίζεται με πολλές ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις όπως η ταινία της Κλιό Μπάρναρντ από την Βρετανία με τίτλο “Ο Εγωιστής Γίγαντας”.

Η ταινία μιλάει για τον 13χρονο Άρμπορ και τον καλύτερό του φίλο, Σουίφτι. Έχουν και οι δύο αποβληθεί από το σχολείο και είναι ανεπιθύμητοι στη γειτονιά τους, όταν γνωρίζουν τον Κίτεν -τον Εγωιστή Γίγαντα- που βγάζει τα προς το ζην πουλώντας παλιοσίδερα.

Τα αγόρια ξεκινούν να μαζεύουν γι’ αυτόν παλιοσίδερα, τα οποία φορτώνουν σε ένα κάρο που το σέρνει ένα άλογο. Ο Σουίφτι έχει ένα χάρισμα στην επικοινωνία με τα άλογα, ενώ ο Άρμπορ μιμείται τον Κίτεν -προσπαθώντας να τον εντυπωσιάσει και να βγάλει κανένα φράγκο. Ωστόσο, ο Κίτεν δείχνει συμπάθεια στον Σουίφτι, αφήνοντας τον Άρμπορ πληγωμένο και παραγκωνισμένο και μπαίνοντας τελικά ανάμεσά τους. Ο Άρμπορ γίνεται ολοένα και πιο άπληστος, έτοιμος να εκμεταλλευτεί τους άλλους και μοιάζοντας ολοένα και περισσότερο στον Κίτεν. Οι εντάσεις κλιμακώνονται, ώσπου ένα τραγικό συμβάν θα τους μεταμορφώσει όλους.

Από τις ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος, πρεμιέρα έκανε το γαλλικό “Πρόβατο” μια χλιαρή πρόταση για έναν έφηβο που προσπαθεί να ξεφύγει από την δύσκολη μοίρα του. Η Πρόνοια αποφασίζει να τον απομακρύνει από την αλκοολική μητέρα του, ενώ στη συνέχεια παρακολουθούμε την εξέλιξή του σε βοηθό σεφ σ’ ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο.

Παρ' όλα αυτά αποδείχτηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον το βραβευμένο στο Σαν Σεμπαστιάν “Χάλια Μαλλί” της Μαριάνα Ρονδόν από τη Βενεζουέλα, για έναν πιτσιρικά που θέλει να αποκτήσει ίσιο μαλλί και από την μια η μητέρα του προσπαθεί να του καταπιέσει την επιθυμία αυτή φοβούμενη ότι ο γιος της είναι ομοφυλόφιλος, ενώ η γιαγιά του τον στηρίζει.

Εξαιρετικό το Τούρκικο “Σπίτι Κανενός” η εξιστόρηση ενός οικογενειακού δράματος, που αγγίζει λίγο και την ελληνική νοοτροπία, ίσως αλλοτινών εποχών. Η Νουρτζάν μένει ολομόναχη με τη μεγάλη της κόρη, Φεριντέ, και δυο μικρά παιδιά, τον Ιλκέρ και την Εζγκέ όταν χάνει τον σύζυγο της. Η Φεριντέ, που είναι μεγαλύτερη, πρέπει να αναλάβει το ρόλο του πατέρα. Η Νουρτζάν, που είναι ήδη σε μεγάλη ανάγκη, εκμεταλλεύεται αυτήν την κατάσταση και σχεδόν αντικαθιστά τον μακαρίτη με τη Φεριντέ, αναθέτοντάς της όλες τις ευθύνες. Ο Ιλκέρ, αφοσιωμένος στον πατέρα του ως μοναχογιός, αντιδρά έντονα όταν η Φεριντέ αναλαμβάνει τα ηνία, κι αποξενώνεται από την οικογένεια.

Η Εζγκέ, ως έφηβη που χρειάζεται την οικογένειά της περισσότερο από ποτέ, είναι ανήμπορη να πλησιάσει τη μητέρα της ή την αδελφή της, αφού και οι δυο τους την αγνοούν, παραδομένες στο δράμα τους. Προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της, να γίνει μέλος της οικογένειας, να «ανήκει». Τα πράγματα στο σπίτι αλλάζουν όταν η Φεριντέ, που έχει λυγίσει από τα βάρη, δέχεται την πρόταση του Γκιουλαγά κι αποφασίζει, ως διέξοδο, να τον παντρευτεί. Η ιστορία τεσσάρων χαρακτήρων που αδυνατούν να ξαναγίνουν οικογένεια μετά από μια απώλεια που καταστρέφει τις ζωές τους μέρα με τη μέρα.



Η ποιότητα του Φεστιβάλ όμως φαίνεται και από το κοινό του καθώς sold out ήταν όλες οι προβολές του «Δεκαλόγου» του Κριστόφ Κισλόφσκι, αλλά και γεμάτες οι αίθουσες του αφιερώματος στα εικοσάχρονα του προγράμματος “Ματιές στα Βαλκάνια”, με επιλογή 17 από τις καλύτερες ταινίες που πέρασαν από το Φεστιβάλ, από το 1994 έως πέρσι.