Αίας»: Καταχειροκρότηθηκε στο κατάμεστο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου

Μόνο συγκίνηση θα μπορούσε να προκαλέσει το θέαμα του κατάμεστου αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου, στη δύσκολη συγκυρία που διανύουμε.


Ο Νίκος Κουρής στην αναμέτρηση του με τον μυθικό ήρωα, κατάφερε να μας μεταδώσει την αγωνία του ανθρώπου που απελπισμένα προσπαθεί να βρει λόγο ύπαρξης για την επόμενη ημέρα. Την ματαίωση που αισθάνεται ένας ήρωας που τάχθηκε σε ένα ιδανικό, όταν έρχεται η στιγμή να θεωρηθεί ξεπεσμένος ή ξεπερασμένος από το ίδιο σύστημα που κάποτε τον ανέθρεψε.


Με μία λιτή και καθαρή ερμηνεία, ο Νίκος Κουρής, μοιάζει να υπολόγισε την ψυχοσύνθεση του σύγχρονου θεατή, που ίσως του φαίνονται ξένες και δύσκολες στο να ταυτιστεί, κάποιες φόρμες ερμηνείας του αρχαίου θεάτρου. Συγκλονιστική ήταν η σκηνή της αυτοκτονίας του και η «μεταφυσική» αποχώρηση του από τη σκηνή, που συμβολίζει την μοναχική διαδρομή του ανθρώπου από τη ζωή προς τον θάνατο. Ακόμη όμως και στις στιγμές της αγωνίας του, ο Αίας δεν έχασε το «φυσικό» του. Δεν άλλαξε τον τρόπο στον οποίο απευθυνόταν στην γυναίκα και μητέρα του παιδιού του, Τέκμησσα (Μαρία Πρωτόπαππα) ή στους θεούς. Λίγο πριν πέσει επάνω στο σπαθί που είχε καρφώσει στη γη, επικαλέστηκε τον Δία, να του ζητήσει μία «εύκολη» χάρη, μία  βοήθεια, που αρνήθηκε να ζητήσει καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του. Να φροντίσει για την ταφή του.

Εξαιρετική η ερμηνεία της Μαρίας Πρωτόπαππα, στον ρόλο της Τέκμησσας, της γενναίας γυναίκας η οποία υπερασπίστηκε τον άντρα που αγάπησε, ακόμα και μετά την αυτοκτονία του. Αντικρίζοντας το νεκρό σώμα του Αίαντα, ακούμε από τα χείλη της τα τελευταία λόγια της: “Ό,τι λαχτάρησε το απόχτησε, τον θάνατο που θέλησε”. Τις εντυπώσεις έκλεψε επίσης, ο Δημήτρης Νικολάου, στον ρόλο του Αγαμέμνονα, όπως επίσης και ο Γιάννος Περλέγκας στον ρόλο του αδελφού του Αίαντα, Τεύκρου.


Ευρηματική ήταν η σύλληψη του σκηνοθέτη, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου να συνδέσει τη σοφόκλεια τραγωδία με την Επανάσταση του '21, κάνοντας ένα σχόλιο στη διχόνοια των Ελλήνων, το μεγάλο διαχρονικό πάθος μας. «Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ένας ήρωας, από τις μεγαλύτερες μορφές του Αγώνα, ένιωσε στο πετσί του τον παραμερισμό του από τους πολιτικούς. Η νέα τάξη πραγμάτων δεν τον χρειαζόταν τον χθεσινό ήρωα, έπρεπε να τον ακυρώσει. Αμαυρώνοντας το όνομά του και παίρνοντας τη ζωή του με τον πιο βίαιο τρόπο. Αυτές οι αναλογίες, που βασίζονται σε κάποια κοινά στοιχεία, δεν χρειάζεται να δηλώνονται φωναχτά, ωστόσο επηρέασαν τη σκηνοθετική ματιά, τη μουσική και την αισθητική της παράστασης», σημείωσε ο σκηνοθέτης για την παράσταση.

Στα χρόνια του '21, μας μεταφέρει και η Ελένη Μανωλοπούλου μέσα από τα κοστούμια της, που παραπέμπουν στις φορεσιές των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης. Η γνωστή σκηνογράφος, απέσπασε επίσης, πολύ θετικές κριτικές για τα σκηνικά της, στα οποία κυριαρχεί η άγρια ομορφιά του ξύλου και της πέτρας,.

Με την παρουσία ενός ραψωδού, που βγαίνει μέσα από το χορό, και με τη βοήθεια της μουσικής που υπογράφει ο Νίκος Κυπουργός, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθέτησε μία παράσταση- τραγούδι για τον Αίαντα.