Η Ρούλα Πατεράκη και το δίδυμο Τάνιας Κίτσου - Τάσου Μπλάτζιου επιχειρούν τις δικές τους θεατρικές αναγνώσεις με πρώτη ύλη το πεζογράφημα του Δημήτρη Δημητριάδη
Α-Φ Καβαλιεράτου
Αυτή την περίοδο το πεζογράφημα του Δημήτρη Δημητριάδη «Πεθαίνω σαν χώρα» (γράφτηκε το 1978 και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1979) εμπνέει και πάλι τους ανθρώπους του θεάτρου και τροφοδοτεί νέες παραστάσεις.
Η σκηνοθέτης Ρούλα Πατεράκη με βάση το κείμενο του συμπατριώτη συγγραφέα σχεδίασε για λογαριασμό του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά τρείς διαφορετικές παραστάσεις – περφόρμανς. Μάλιστα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά «τρεις διαφορετικοί χώροι, τρεις διαφορετικές ημερομηνίες, τρεις διαφορετικές σκηνοθεσίες».
Η πρώτη πραγματοποιήθηκε ήδη στην Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, ενώ απομένουν άλλες δύο. Η δεύτερη παράσταση – περφόρμανς με τίτλο « Η Εκπνοή» έχει προγραμματισθεί για τις 13 Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ενώ η τρίτη παράσταση – περφόρμανς με τίτλο «Η Εκταφή» έχει προγραμματισθεί για τις 9 Απριλίου στον υπό κατασκευή τερματικό σταθμό του Μετρό στον Πειραιά.
Η Ρούλα Πατεράκη έχει επιλέξει για τις παραστάσεις της τους ηθοποιούς: Οι ηθοποιοί οι οποίοι θα παίξουν είναι: Άρης Αντωνόπουλος Ευγενία Βάγια, Σπύρος Βάρελης, Εύρη Σωφρονιάδου, Νίκη Σερέτη, Μιχάλης Πανάδης, Δανάη Παπουτσή, Μυρτώ Ρήγου, Νάνα Παπαδάκη, Ευανθία Κουρμούλη, Βαγγέλης Βογιατζής, Ευτυχία Γιομελά, Σεραφίτα Γρηγοριάδου, Αλέξης Διαμαντής, Μαρία Λεγάκη, Δώρα Στυλιανέση, Αγγελική Παρδαλίδου, Νίκος Μαυράκης, Δήμητρα Χριστογιαννοπούλου, Δημήτρης Σιγανός, Ιρένα Οικονόμου, Φωτεινή Σουλεΐμάνη, Γιάννης Χαρμπάτσης, Τασία Σοφιανίδου, Ασημένη Τούντα,Νεκτάριος Σμυρνάκης, Δημήτρης Τσίκλης. Επιπλέον, συμμετέχουν η Μαρία Κουρμούλη (μουσικός αυτοσχεδιασμός- τραγούδι) και η Πλήκτρα: Νίκη Καραγεώργου (πλήκτρα). Την ευθύνη για τη θεατρική εγκατάσταση και τα κοστούμια έχει η Μαργαρίτα Πέτροβα.
Και από τον Πειραιά στην Πειραιώς. Στο BIOS (Πειραιώς 84) θα παίζεται όλο τον Μάρτιο η παράσταση που βασίζεται στο κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη, σε διασκευή – ερμηνεία Τάσου Μπλάτζιου και σκηνοθεσία Τάνιας Κίτσου και Τάσου Μπλάτζιου.
Όπως διαβάζουμε σε ενημερωτικό σημείωμα για την παράσταση «ο Τάσος Μπλάτζιος, ορμώμενος από τη Θεσσαλονίκη, έχοντας ως όπλα του τη γλαφυρή γλώσσα του συγγραφέα, αλλά και την πολυετή θεατρική του εμπειρία, ενώνει την ιστορία του χθες με το σήμερα και το αύριο».
Κλείσιμο
Όπως γράφει η Τάνια Κίτσου που συνυπογράφει την σκηνοθεσία «η παράσταση στήθηκε γύρω από δύο δομικά στοιχεία:
-Ο λόγος σαν μαγική επίκληση, ο λόγος σαν ιερό ανάθημα, ο λόγος σαν επικύρωση της ύπαρξης ημών και του κόσμου, όπου λόγος ίσον η ψυχή, μια ψυχή με ήχους που δονεί το σύμπαν.
-Ο κόσμος υπάρχει και ορίζεται μέσα από το είναι της ύπαρξης του ενός και μόνου ατόμου, ο κόσμος δεν θα υπήρχε αν το άτομο διαλυόταν, ο κόσμος νοσεί γιατί νοσεί το άτομο, το άτομο πεθαίνει γιατί πεθαίνει ο κόσμος.
Αν καταργήσουμε το άτομο, ο κόσμος θα καταργηθεί. Αν το σώμα του ατόμου χάσει την σημασία του, ο κόσμος θα χάσει το περίγραμμά του, αν η ψυχή του ατόμου κυλήσει στην ανυπαρξία ,o κόσμος θα χάσει το νόημά του. Το άτομο ενταγμένο απόλυτα στον κόσμο, ο κόσμος άρρηκτα δεμένος με την μοίρα του ατόμου. Κι η χώρα, η κάθε χώρα τίποτ’ άλλο δεν είναι από κομμάτι ενός κόσμου. Η γεωγραφία μιας χώρας είναι οι ιστοί του σώματος ενός μόνου ατόμου, ο εγκέφαλος, το συκώτι, η καρδιά, οι ποταμοί της οι φλέβες του, τα σύνορά της το δέρμα του, η ιστορία της η μνήμη του, τα κύτταρά του, το DNA του.“Πεθαίνω σαν Χώρα”, γιατί είμαστε η χώρα, είμαστε αυτό που την κάνει να υπάρχει την κάθε χώρα, σήμερα, αύριο, χθες – εδώ , εκεί, παντού. Κι όταν εμείς οι ίδιοι το βιώσουμε στα κύτταρά μας τα ίδια, όταν γίνει μνήμη περασμένη συνειδητά σαν πληροφορία στα γονίδια του καθενός μας, τότε μπορεί η μοίρα της χώρας ν΄αλλάξει, και μαζί της η μοίρα του κόσμου ολάκερου».
Υπενθυμίζεται ότι ο κύκλος του εμβληματικού κειμένου του Δημητριάδη στο θέατρο ξεκίνησε με την παράσταση που ανέβασε το 2007 ο Μιχαήλ Μαρμαρινός (Αθήνα – Ελληνικό Φεστιβάλ / Βιέννη / Βρυξέλλες / Βαρσοβία / Παρίσι).
