Χρ. Ι. Στεφανάδης

Δηλαδή λαϊκισμός είναι η εσκεμμένη ανειλικρίνεια. Είναι η διάδοση μιας θέσης που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι η παράθεση ψευτοδιλημμάτων, που προκαλούν διχασμό του κοινωνικού συνόλου.
Και δημαγωγία είναι η πολιτική ρητορεία που προσπαθεί να παρασύρει τον λαό, στοχεύοντας στο συναίσθημα και όχι στη λογική.

Μέχρι σήμερα η Ιστορία μας έχει καταγράψει πολλούς δημαγωγούς και λαϊκιστές στην πολιτική ζωή.

Το φαινόμενο όμως του λαϊκισμού και της δημαγωγίας της “νεομαρξιστικής” αριστεράς που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και που βίωσε και βιώνει ο ελληνικός λαός, ίσως δεν έχει προηγούμενο.

Η Ελληνική νεομαρξιστική αριστερά, υποστήριζε (και υποστηρίζει;), ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες μετατρέπονται σε πηγές πρώτων υλών και φτηνού ανθρώπινου δυναμικού (εργατικού αλλά και άλλου) για τις ανεπτυγμένες και οικονομικά ισχυρές χώρες. Οι ανεπτυγμένες χώρες με τη σειρά τους, εξάγουν τα βιομηχανικά προϊόντα τους αλλά και εξειδικευμένες υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Έτσι, έχουμε συνεχώς μεταφορά αξίας από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς τις αναπτυγμένες σε ένα διαρκή φαύλο κύκλο. Και παρά πέρα, , αφού το αναπτυγμένο κέντρο είναι υπεύθυνο για την υπανάπτυξη της περιφέρειας, είναι προφανώς υπεύθυνο και για την μετανάστευση προς αυτό.

Η ελληνική νεομαρξιστική αριστερά επίσης πίστευε (και πιστεύει ;), ότι υπεύθυνη για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, ήταν η μεγαλοαστική τάξη. Η κατάρρευση όμως της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια, απέδειξε ότι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη δεν ήταν η υπεύθυνη για την πτώχευση της χώρας. Η ελληνική οικονομία αποδείχτηκε ότι είχε παρασιτικό ρόλο και ότι το ελληνικό κράτος είχε άμεσα προσκολληθεί σε ξένα κράτη και στις διεθνείς αγορές. Με την παγκόσμια όμως οικονομική κρίση, η ελληνική οικονομία εγκαταλείφθηκε.

Η ελληνική νεομαρξιστική αριστερά όμως , στο πεδίο του λαϊκισμού , προχώρησε βήματα μπροστά! Εισήγαγε τον “νεολαϊκισμό” !

Δηλαδή, όχι μόνο δεν πραγματοποίησαν , ως προηγούμενη κυβέρνηση, αυτά που είχαν υποσχεθεί προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο του λαού, αλλά έκαναν ακριβώς τα αντίθετα!

-Δεν έσκισαν τα μνημόνια, αλλά υπέγραψαν νέα…

-Δεν χειραγώγησαν τις αγορές, αλλά εκλιπάρησαν, υποτάχθηκαν και ταπείνωσαν την χώρα.

-Δεν εκδίωξαν τους ξένους “δυνάστες”, αλλά απέκτησαν την απόλυτη εύνοια τους, υλοποιώντας άμεσα όλες τις επιθυμίες τους, με πρόσφατο παράδειγμα, την συνθήκη των Πρεσπών και την ισχυροποίηση των “βάσεων του θανάτου”.

Δεν ανέκοψαν το κύμα φυγής, κυρίως νέων επιστημόνων, αλλά απεναντίας το αύξησαν, στηρίζοντας την αναξιοκρατία και την υποχρηματοδότηση της παιδείας και της υγείας …

…Αλλά και ως αξιωματική αντιπολίτευση ακολουθούν την ίδια γραμμή.

-Θυμήθηκαν τα παλαιά τους συνθήματα που χρησιμοποιούσαν συνεχώς, πριν ανέλθουν στην εξουσία.

-Θυμήθηκαν και επαναλαμβάνουν τις ίδιες πρακτικές “συμπαράστασης” σε ακραίες ενέργειες , όπως η πρόσφατη παραβίαση της εξώπορτας της ΑΣΟΕ, που η Σύγκλητος του ιδρύματος είχε αποφασίσει να κλείσει , για να προστατεύσει την σχολή .

-Θυμήθηκαν ξανά και τους “κακούς Αμερικανούς”, τους “φονιάδες των λαών”…

Και το αποκορύφωμα : την ημέρα μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μια ημέρα γιορτής της δημοκρατίας, μπαίνουν μπροστάρηδες στην μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας προς την Αμερικανική πρεσβεία!
Πως όμως η Ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο του “νεολαϊκισμού”;

Να δεχθούμε μοιρολατρικά ότι ο λαϊκισμός και κατ’ επέκταση ο νεολαϊκισμός, είναι ανίκητοι;

Όχι βέβαια! Πάντα ο λαϊκισμός και η δημαγωγία, ήταν απέναντι στην πραγματική δημοκρατία.

Αλλά πάντα, ευτυχώς, στο τέλος η δημοκρατία νικούσε.

Έτσι πιστεύω θα γίνει και σήμερα στην χώρα μας.

Στην χώρα που γέννησε και τον λαϊκισμό και την δημαγωγία. Αλλά και την δημοκρατία!

* Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
Είναι καθηγητής καρδιολογίας