Θανάσης Τσεκούρας

Παρότι ο Αλέξης και ακραιφνής «πράσινος» είναι και θαυμαστής του Ζoτς, στο scouting του αντιπάλου προς το παρόν δείχνει να υστερεί. Στην «ανάγνωση» δηλαδή της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη.

Πώς βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ τη νέα διακυβέρνηση; Σαν ένα τρίπτυχο: παλινόρθωση της Δεξιάς, Ακροδεξιά και νεοφιλελευθερισμός.

Και τα τρία χαρακτηριστικά μάλλον προκύπτουν από την πολιτική αμηχανία που προκάλεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι απανωτές εκλογικές ήττες, παρά από μια ρεαλιστική ανάγνωση της πραγματικότητας.

Ακόμη και διά γυμνού οφθαλμού είναι ορατό ότι η στρατηγική του Κυριάκου δεν είναι ούτε η δεξιά παλινόρθωση, ούτε πολύ περισσότερο η ακροδεξιά. Κινείται στον ακριβώς αντίθετο διάδρομο, επιχειρώντας να λεηλατήσει από τον χώρο του Κέντρου έως τις παρυφές της Κεντροαριστεράς. Στελέχη από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητοι της Κεντροαριστεράς και σχεδόν ολόκληρο το πρώην Ποτάμι αποίκισαν στην κυριολεξία την κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς. Από πού προκύπτει λοιπόν η Ακροδεξιά και η παλινόρθωση της Δεξιάς;

Επίσης, σε επίπεδο πολιτικής και ιδεολογίας είναι εμφανές ότι ο Κυριάκος κινείται στον ευρύτερο χώρο του πραγματισμού, μακριά από σκληρά δεξιά δόγματα και νεοφιλελεύθερους φανατισμούς. Αλλωστε και σε διεθνές επίπεδο ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια νεκρή ιδεολογία στο νεκροταφείο των ιδεών της δεκαετίας του ’80, παρέα με άλλους «-ισμούς» της εποχής.

Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ διαβάζει το «λάθος βιβλίο» για την κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι δεδομένο ότι θα έχει πρόβλημα στην αντιπολιτευτική τακτική του. Γιατί θα επιτίθεται συνεχώς σε έναν αντίπαλο που απλώς δεν υπάρχει. Σε ένα πολιτικό «φάντασμα», βγαλμένο από τα κλασικά ρεπερτόρια της Αριστεράς που με ευκολία ό,τι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το κατήγγειλαν ως ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο. Μια κλασική περίπτωση πολιτικού αστιγματισμού.

Παρότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή και τα συμπεράσματα είναι μετέωρα, όλες οι κινήσεις του Κ. Μητσοτάκη δείχνουν ότι επιχειρεί το άνοιγμα και τη διεύρυνση της φυσιογνωμίας της Ν.Δ. στην προοπτική μιας ευρύχωρης ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς. Το εγχείρημα είναι δύσκολο και οι καλές προθέσεις δεν εγγυώνται ούτε κατ’ ελάχιστον την επιτυχία. Αυτός όμως είναι ο κεντρικός στόχος του.

Αν ο Αλέξης «διαβάσει» σωστά το στρατήγημα, τότε θα διευκολυνθεί και στη δική του προσπάθεια. Να συγκροτήσει δηλαδή ένα αντίθετο στρατήγημα που θα προκύπτει μέσα από τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια μοντέρνα ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά.

Ούτε κι αυτό είναι εύκολο. Από τις πρώτες διεργασίες στα κομματικά όργανα φαίνεται ότι οι «αράχνες» της Κουμουνδούρου επιχειρούν να τον εγκλωβίσουν στον ιστό τους. Ατέρμονες συζητήσεις για οργανωτικά θέματα, πολύ μακριά από τα ενδιαφέροντα της κοινωνίας, περιττός σεβασμός για τον «βαθύ ΣΥΡΙΖΑ» του 4% και μισές κουβέντες για την αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ. Με μια αντιπολίτευση οπισθοφυλακής στη Βουλή χωρίς φρέσκες ιδέες, χωρίς μια μοντέρνα ατζέντα.

Προς το παρόν, χρόνος υπάρχει. Ομως και ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος.