Τάσος Καραμήτσος

Πρώτον, οι επιχειρησιακοί χειρισμοί είχαν αποτέλεσμα και έτσι δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές (δυστυχώς, πλην ενός εθελοντή πυροσβέστη), αυτό είναι το πιο σημαντικό γεγονός από οτιδήποτε άλλο, με δεδομένο ότι στην προηγούμενη μεγάλη φωτιά κάηκαν 102 άνθρωποι, ασχέτως συγκρίσεων καιρικών ή ειδικών συνθηκών. Αν δηλαδή ήταν 2 ή... 12 μποφόρ, αν, αν, αν... το αποτέλεσμα πάντοτε που μετράει είναι οι ανθρώπινες ζωές. Είτε η λειτουργία του 112 ως μέσου προειδοποίησης του κινδύνου, είτε η διά ζώσης προειδοποίηση των κατοίκων από τις Αρχές έσωσαν τις ζωές, ενδεχομένως, εκατοντάδων ανθρώπων. Αυτά είναι πραγματικά γεγονότα και δεν αποτελούν κανενός είδους προπαγάνδα, γιατί απλά οι νεκροί δεν κρύβονται. Στις εικόνες των καμένων πτωμάτων το μελάνι δεν πιάνει. Αντιθέτως, ο κρατικός μηχανισμός και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι δεν κατόρθωσαν να αποφύγουν μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στην ιστορία της χώρας.

Δεύτερον, οι πολιτικοί χειρισμοί της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού προσωπικά επίσης είναι μη συγκρίσιμοι με εκείνους στο Μάτι. Ο Μητσοτάκης ήταν όλη την ώρα σχεδόν παντού, στο γραφείο του, στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής και επιτόπου σε εστίες φωτιάς. Είναι επίσης καλύτερο ένας υπουργός να... κάνει (και) τον πυροσβέστη στην Πάρνηθα όπως ο Χρυσοχοΐδης, παρά να δίνει κατόπιν 48 ωρών μια συνέντευξη και να τα βλέπει όλα καλά μετά από 102 νεκρούς όπως ο ανεκδιήγητος Τόσκας. Επίσης, είναι μάλλον προτιμότερο να βλέπεις την εικόνα του Χαρδαλιά με «κομμένη» φωνή και πρησμένα μάτια από τον κυριολεκτικά άφαντο ομόλογό του επί καταστροφής στο Μάτι, κάποιον Γιάννη Καπάκη. Αλήθεια, τον θυμάται κανείς πού ήταν ακριβώς και τι δουλειά έκανε;

Τρίτον -αντιθέτως με τα δύο προαναφερθέντα-, οι επικοινωνιακοί χειρισμοί της κυβέρνησης ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι αφού κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν ενεφανίσθη παρά μόνο ο ίδιος ο Χαρδαλιάς, που ηγείτο και του επιχειρησιακού έργου. Ενδεχομένως η παρούσα κρίση να βοήθησε και ολίγον το Μέγαρο Μαξίμου να αντιληφθεί και κάποια πράγματα για τα media, αλλά δικό τους θέμα.

Ολα τα παραπάνω αναφέρθηκαν όχι για να «καθαρίσουν» ή να «ξεπλύνουν» τις ευθύνες της κυβέρνησης σε ένα τρομακτικό γεγονός όπως μια τεράστια πυρκαγιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται, οικολογική και οικονομική καταστροφή και, φυσικά, συναισθήματα οργής και θλίψης στην κοινωνία. Αλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός με κάθε τρόπο ανέλαβε πρώτος τις ευθύνες που αναλογούν στο αξίωμά του και ζήτησε αμέσως συγγνώμη.

Ολα αυτά κοστίζουν στην κυβέρνηση και δεν αποτιμώνται κατ’ ανάγκη δημοσκοπικά αυτομάτως, αλλά λειτουργούν στο υποσυνείδητο των πολιτών. Οπως και το Μάτι, που κατέστησε για πάντα αφερέγγυο τον ΣΥΡΙΖΑ - ό,τι και να λέει σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση σχεδόν δεν ακούγεται εξαιτίας του τρομακτικού γεγονότος στο Μάτι. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας όταν αναφέρεται στις σημερινές πυρκαγιές είναι συγκρατημένος και συναινετικός, γνωρίζει ότι μόνο να χάσει έχει από την όξυνση. Ταυτοχρόνως, όμως, όλος ο μηχανισμός του σχεδόν ταυτίζεται διαδικτυακά με ένα λούμπεν συνονθύλευμα ανθρώπων (ή απλά κατευθυνόμενων ιντερνετικών ρομπότ) που βρίζουν χυδαία τον Μητσοτάκη για όλα. Από τα εμβόλια μέχρι τις φωτιές. Το ίδιο συμβαίνει και σε θέματα που αφορούν την οικογένεια του Μητσοτάκη, συντηρείται και υποθάλπεται ένας μιντιακός και διαδικτυακός μηχανισμός που ασχολείται... νυχθημερόν με τη γυναίκα και προσφάτως με το παιδί του πρωθυπουργού.

Για να ξαναγυρίσουμε στην ουσία, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση πρέπει να διδαχτεί από την κρίση, να αλλάξει και πρόσωπα, αλλά κυρίως να «δουλέψει» πάνω στο πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από τις δομές του ίδιου του κρατικού μηχανισμού.

Οι φωτιές και οι πλημμύρες τον χειμώνα δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν παρά μόνο με πόρους, με σύγχρονα μέσα και από ανθρώπους εξειδικευμένους που γνωρίζουν τη δουλειά. Τα υπόλοιπα είναι λόγια και πολιτική διαχείριση που... αρκούν μέχρι την επόμενη φυσική καταστροφή.