Παντελής Καψής

Αυτός ωστόσο είναι και ο λόγος για τον οποίο η άρνηση του διαλόγου από τους αγροτοσυνδικαλιστές μόνο απογοήτευση προκαλεί. Όπως δυστυχώς και τα αιτήματα που προβάλλουν τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι μη εφαρμόσιμα και εκτός πραγματικότητας. Κι επειδή αποκλείεται οι κεφαλές τους να μην το γνωρίζουν, προκαλούν δικαιολογημένα ερωτήματα για τη σκοπιμότητα τους.

Το πιο παράλογο και προκλητικό είναι το αίτημα να παραγραφούν, και μάλιστα από τη Βουλή, οι διώξεις των αγροτών για τα πρόσφατα επεισόδια στα μπλόκα. Δεν θέλει ιδιαίτερες νομικές γνώσεις για να καταλάβει κανείς ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στη δικαιοδοσία ούτε της Βουλής ούτε και της κυβέρνησης. Για τη Βουλή ο μόνος τρόπος θα ήταν να περάσει νόμο με τον οποίο επιτρέπεται οι αγρότες να βιαιοπραγούν σε βάρος αστυνομικών. Δεν είμαι νομικός φαντάζομαι ωστόσο ότι θα έβγαινε αντισυνταγματικός. Όσο για την κυβέρνηση, την τελευταία φορά που είδαμε το Σύνταγμα παραμένει διακριτή η εκτελεστική εξουσία από τη δικαστική.

Η αμέσως επόμενη βαθμίδα του παραλόγου αφορά τα αιτήματα τα οποία αποκλείονται ρητά από την Κοινοτική νομοθεσία. Σε πρώτη θέση η απαίτηση να καθιερωθεί κατώτατη τιμή στα αγροτικά προϊόντα. H οποία μάλιστα, όπως διαμηνύεται, θα πρέπει να καλύπτει το κόστος παραγωγής και να διασφαλίζει ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Μια τέτοια απόφαση θα ήταν αντίθετη με την ΚΑΠ με ότι συνέπειες θα είχε για την καταβολή των κοινοτικών επιδοτήσεων.
Ακόμα και αν επιτρεπόταν ωστόσο πώς αλήθεια θα οριζόταν η τιμή; Αν για παράδειγμα κατέρρεε η διεθνής τιμή ενός προϊόντος επειδή δεν υπήρχε ζήτηση εμείς θα εξακολουθούσαμε να το ακριβοπληρώνουμε για να το θάβουμε; Για να μη πούμε για το κόστος. Με ποιο τρόπο θα το υπολογίζαμε; Με το κόστος του παππού που καλλιεργεί ένα χωραφάκι ή το κόστος ενός επιχειρηματία αγρότη που νοικιάζει μεγάλες εκτάσεις; Και ποιο κίνητρο θα υπήρχε για να εκσυγχρονιστεί η παραγωγή στην πρώτη περίπτωση;

Εκτός δυνατότητας της κυβέρνησης είναι και το αίτημα για κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας. Για την ακρίβεια η κυβέρνηση θέλει κι αυτή μια τέτοια αλλαγή. Ο πρωθυπουργός μάλιστα έχει στείλει σχετικές επιστολές στην επικεφαλής της Κομισιόν επισημαίνοντας τις στρεβλώσεις στη λειτουργία του σημερινού μηχανισμού. Η απόφαση ωστόσο ανήκει στις Βρυξέλες.

Αυτό είναι ένα γενικότερο πρόβλημα βέβαια. Πολλά από τα αιτήματα δεν απευθύνονται στην κυβέρνηση όπως το να μη υπάρξει μείωση των πόρων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για τη χρηματοδότηση της πολεμικής προετοιμασίας. Ή να μην υλοποιηθεί η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής για εισαγωγές χωρίς δασμούς. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται καν για αιτήματα, αποτελούν μάλλον ιδεολογικές διακηρύξεις του ΚΚΕ.
Τα υπόλοιπα αιτήματα, τα περισσότερα τουλάχιστον, θα μπορούσαν προφανώς να συζητηθούν. Κάποια δεν αποτελούν καν αντικείμενο διαφωνίας. Για παράδειγμα το αίτημα να καταβληθούν τα οφειλόμενα και να ανακτηθούν όσα έχουν δοθεί παράνομα ώστε να επιστραφούν στους αγρότες. Άλλα πάλι θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου καθώς έχουν δημοσιονομικό κόστος. Θα πρέπει δηλαδή να τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Για παράδειγμα το να πάει η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα 7 λεπτά θα έχει κόστος για τη ΔΕΗ. Ποιος θα το καλύψει; Και πόσο θα επιβαρύνει τον δημόσιο κορβανά και τους φορείς οι οποίοι θα επηρεαστούν ένα πάγωμα όλων των αγροτικών χρεών;

Πολλά τέλος είναι είτε ασαφή και δεν μπορεί να απαντηθούν χωρίς διευκρινίσεις είτε προκαλούν εύλογες ενστάσεις οι οποίες θα πρέπει να απαντηθούν. Για παράδειγμα τι μπορεί να συνεπάγεται το γενικό αίτημα να μειωθεί το κόστος παραγωγής; Πώς μπορεί να δίνεται η επιδότηση του πετρελαίου στην αντλία χωρίς να ανθίσει και πάλι το λαθρεμπόριο; Ή πάλι πώς να γίνει αποδεκτός ο εμβολιασμός των ζώων όταν αυτό, όπως τουλάχιστον υποστηρίζεται, θα έχει επιπτώσεις στις εξαγωγές; Και γιατί να αποζημιωθούν πλήρως όλοι οι κτηνοτρόφοι όταν ορισμένοι είτε δεν έχουν τηρήσει τις υγειονομικές διατάξεις είτε προχώρησαν αυθαίρετα στον εμβολιασμό;

Για να μην πούμε για το αίτημα να μην καταργηθεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ όταν τα κοινοτικά χρήματα έρχονται ακριβώς επειδή η Κοινότητα έκανε δεκτό το σχέδιο της κυβέρνησης για την εξυγίανση και την αλλαγή της μεθόδου καταβολής τους. Μια τέτοια υπαναχώρηση τι συνέπειες θα είχε πρώτα και κύρια για τους ίδιους τους αγρότες; Πέρα από το άλλο προφανές ερώτημα ποιοι ζητούν και ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που θέλουν να κρατήσουν στη ζωή τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Γιατί τον απλό αγρότη το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι ποιος τον πληρώνει.

Όλα αυτά προφανώς ξεπερνούν τον ορίζοντα ενός άρθρου και μάλιστα από έναν δημοσιογράφο. Είναι σύνθετα προϋποθέτουν ειδικές γνώσεις και λεπτομερείς ρυθμίσεις. Γι αυτό τον λόγο όμως μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από συγκροτημένο διάλογο. Αν οι αγρότες πάνε και η κυβέρνηση κωλυσιεργεί θα μπορούν να μιλήσουν για προσχηματικό διάλογο. Ως τότε, συνεχίζοντας τους αποκλεισμούς, το μόνο που θα πετυχαίνουν θα είναι να χάνουν την υποστήριξη που είχαν από σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης. Και θα επιτρέπουν να τους κατηγορούν για προσχηματικά και κομματικά χρωματισμένα αιτήματα.