Νικήτας Κακλαμάνης

Ως γιος, αδελφός, φίλος και συνεργάτης γυναικών, μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ τη χιονοστιβάδα έμφυλης βίας των τελευταίων ετών, αλλά και τις αντιδράσεις που προκαλούν.

Σε όλες, όπως και στην πρόσφατη καταγγελία σε βάρος του Αλέξη Γεωργούλη, αυτό που με έχει σοκάρει, ίσως περισσότερο από τις καταγγελλόμενες πράξεις, είναι η αντίδραση μιας μερίδας της κοινής γνώμης.

“Τώρα το θυμήθηκε;”... “κάτι έκανε για να τον προκαλέσει”... “τι φορούσε;”.... “έχει άλλα κίνητρα”...“γιατί δεν βγήκε να καταγγείλει επωνύμως;”...
Πρόκειται για κουβέντες που πονάνε πιο πολύ κι από την ίδια την κακοποίηση.

Σε μια κοινωνία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αντρών, η βία και η τοξικότητα δεν χρεώνεται στον ένοχο, αλλά στο ανυπεράσπιστο θύμα, το οποίο καταλήγει να διασύρεται μέσα από την αμφιβολία. Ενίοτε και με ονοματεπώνυμο όπως στην υπόθεση Γεωργούλη.

Άντρες και (δυστυχώς) γυναίκες δικάζουν τα θύματα, υποστηρίζοντας πως ο θύτης είναι π.χ. “σοβαρός οικογενειάρχης”, ή “πλούσιος και επιτυχημένος”, ή “πολύ όμορφος” για να πιστέψουν ότι κακοποιεί... Λες και η βία ή οι διαταραχές προσωπικότητας διαλέγουν αποκλειστικά τους άσχημους, τους άσημους και τους φτωχούς.

Εξίσου απογοητευτική είναι και η στάση των άλλοτε λάβρων ενάντια στον σεξισμό και την κακοποίηση. Εκεί τα κοινωνικά αντανακλαστικά λειτουργούν επιλεκτικά και με πολιτικό πρόσημο. Για αυτούς, άλλη είναι η βία των δεξιών ή των κεντρώων και άλλη των αριστερών...

Φαιδρότητες λοιπόν, με δυο μέτρα και δυο σταθμά, τη στιγμή που στατιστικά η μία στις τρεις γυναίκες, σε κάποια στιγμή στη ζωή της, πρόκειται να αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία.

Απέναντι στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα, προσωπικά στέκομαι δίπλα σε κάθε θύμα, χωρίς επιλεκτικές ευαισθησίες. Μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει, η αλληλεγγύη, η δράση και η αντίδρασή μας είναι βασικές προϋποθέσεις στον αγώνα κατά της έμφυλης βίας. Ας βρούμε λοιπόν από κοινού τον τρόπο και τη λεβεντιά να αντισταθούμε. Γιατί αν αφεθούμε και συνηθίσουμε το πρόσωπο του ‘τέρατος’, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις, μάλλον κινδυνεύουμε να του μοιάσουμε...