Γιάννης Γ. Αντύπας

Δεν πρέπει να πέρασε ούτε ώρα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίστηκαν τα πρώτα οργίλα σε μερικές περιπτώσεις, πιο συμμαζεμένα σε άλλες σχόλια που κατέκριναν την δήλωση ώς μή ευγενή, ως μη πολιτισμένη μπροστά σε έναν ηττημένο αντίπαλο.

Τί είπε ο Π/Θ; Δύο πράγματα: πρωτον ότι η παραίτηση Τσίπρα ήταν αναμενόμενη μετά απο τις 2 πρόσφατες συντριπτικές του ήττες. Δεύτερο, πως υπό την ηγεσία του το κόμμα του έγινε συνώνυμο του λαϊκισμού και της τοξικότητας.

Ως προς την δήλωση αυτή καθ’ αυτή, δε μπορεί να γνωρίζει κανείς πόσοι εκτος από τους βαμμένους οπαδούς του κου Τσιπρα δεν συμφωνούν στον ένα ή στον άλλο βαθμό. Τα πρόσφατα συντριπτικά εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι η το 72% των ψηφοφόρων, όσοι δηλαδή δεν ψηφισαν Σύριζα, μαλλον συμφωνούν. Άρα η δήλωση του Π/Θ ήταν σε άμεση συνάφεια με την πραγματικότητα. Δυσκολο να καταλάβει κανείς λοιπόν προς τί η κριτική ώς προς το αν είναι σωστή ή όχι.

Η 2η κατηγορία κριτικής ειναι ότι δεν υπήρξε γαλαντόμα, δεν υπήρξε αντάξια ενός πολιτικού πολιτισμού που ευαγγελίζεται ο Π/Θ κλπ.

Να συμφωνήσει κανείς με αυτό;

Για να κρίνει κανείς το ναί ή το όχι θα πρέπει να χαρακτηρίσει τί σημαίνει το γαλαντόμο, τί σημαίνει ο πολιτικός πολιτισμός για την συγκεκριμένη παραίτηση. Σημαίνει ουσιαστικά να επικεντρωθεί κανείς στα όποια θετικά και να υποβαθμίσει τα όποια αρνητικά του κου Τσίπρα.

Ας πούμε όταν απήλθε απο την πολιτική ζωή του τόπου ο Αντρέας και οι πιο ορκισμένοι εχθροί του μιλησαν για την ευφυΐα του, το επικοινωνιακό του χάρισμα, τις (επιστημονικές) γνωσεις τους. Μίλησαν για όλα αυτά γιατί ο Αντρέας, περα απο διαμάχες τα διέθετε

Και εδώ έρχεται το τεράστιο πρόβλημα όλων όσων (του Κυρ. Μητσοτάκη συμπεριλαμβανομένου) θα ηθελαν να κανουν μια γαλαντόμα, υψηλού πολιτικού πολιτισμού, ευγενική κλπ κλπ δήλωση για την παραίτηση του κου Αλέξη Τσίπρα. Τί φρόντισε ο ίδιος με τις επιδόσεις του σε καθε τομέα και καθε μερα που απασχόλησε την χώρα απο τηις θεσεις που κατείχε;

Τι Σχεδιασε με συνεση και πέτυχε ή και εστω προσπαθησε και απέτυχε;

Πώς βοήθησε την χωρα σε στιγμές κρίσης;

Ποια, έστω μια, υπόσχεση του δεν απέδειξε ότι ήταν λαικίστικη;

Τί θετικό αφησε πίσω του;

Μέχρι και το περίφημο ‘μαξιλάρι” που τόσο επαίρεται (όχι αυτό στο οποίο σκεφτόταν τις τελευταίες 3 μερες) ήταν μέρος του δανεισμού του Ευρωπαικού Μηχανισμού Σταθερότητας εν μέσω πρωτόγνωρης φορολογικής αφαίμαξης της μεσαίας ταξης.

Αυτό είναι το θέμα με τον κο Τσίπρα. Ίσως είναι ο μοναδικός μή αδιαφορος πολιτικός στην Ελλάδα (γιατι ομολογουμένως δεν ήταν όπως άλλοι που περασαν και δεν ακούμπησαν) που δεν άφησε κατι, ένα έστω πράγμα, για το οποίο φίλοι και αντίπαλοι να συμφωνήσουν ότι είναι θετικό. Ακούγεται σκληρό για τους οπαδούς του αλλά δυστυχώς έτσι είναι.

Μην τα βάζουμε λοιπόν με τις όποιες δηλώσεις. Είναι απόλυτα λογικές. Αναγκαστικά.