Γιάννης Σερέτης

Παίρνει και αμυντικό μέσο, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός! Τόσο... on time ποτέ τα τελευταία χρόνια. Κυριακόπουλος – Τουμπά – Τσιριβέγια... έκλεισε μεσοαμυντικά. Εκλεισε; Οχι δα. Διότι κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής σεζόν θα πάρει και τερματοφύλακα που θεωρητικά θα είναι ικανότερος του Ντραγκόφσκι με την μπάλα στα πόδια. Η απόκτηση κίπερ, όμως, δεν ήταν προτεραιότητα. Ούτε του αριστερού εξτρέμ, ούτε του τρίτου επιθετικού αν φύγει ο Γερεμέγεφ. Ναι, ο δημιουργικός μέσος είναι πρόβλημα. Ναι, η εκκρεμότητα στην υπόθεση του Αζεντίν Ουναΐ είναι πρόβλημα. Ομως ο πρώτος κύκλος της ενίσχυσης του Τριφυλλιού κλείνει με την απόκτηση του Ισπανού αμυντικού μέσου. Και θα περιμένουμε για να δούμε ποιο είναι το χρονικό όριο που «εσωτερικά» στον Παναθηναϊκό έχουν θέσει μπας και «λυγίσουν» τη Μαρσέιγ για να έχουν και αυτή τη σεζόν μαζί τους τον σούπερ ταλαντούχο Μαροκινό...

Πέδρο Τσιριβέγια. 28 ετών, μια χαρά. Πέντε χρόνια βασικός στη Ναντ. Σε μια μεσαίου βεληνεκούς ομάδα της Ligue 1. Χωρίς τραυματισμούς. Χωρίς, όμως, και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις! Παίκτης με προσωπικότητα, το φόρεσε το περιβραχιόνιο τα δύο τελευταία χρόνια στη γαλλική ομάδα. Στην Ακαδημία της Βαλένθια, από την οποία αναδείχθηκε ήταν αρχηγός επί δέκα χρόνια! Ενας αυθεντικός play maker μπροστά από τους στόπερ. Τεχνίτης, τακτικά εξαιρετικός, εγωιστής, με κίνητρα. Οχι τόσο aggressive όσο αρμόζει σε έναν αμυντικό μέσο. Οχι ο ταχύτερος, ούτε ο πιο δυναμικός. Ενας περισσότερο leader και λιγότερο «τοίχος» στο «6» για τον Παναθηναϊκό. Θα του βγει; Δεν θα του βγει; Ουδείς το γνωρίζει. Αλλωστε, δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο. Δεν είναι ούτε ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ούτε ο Γιάγια Τουρέ. Είναι ένας καλός αμυντικός μέσος ο οποίος δεν έφτασε ποτέ σε top level. Προσοχή όμως: αυτός ο καλός αμυντικός μέσος είναι η πιο κομβική εφετινή μεταγραφή του Τριφυλλιού, τουλάχιστον μέχρι να πωληθεί (ΑΝ πωληθεί...) κάποιος εκ των Ιωαννίδη και Βαγιαννίδη.

Ο Τσιριβέγια αποκτήθηκε επειδή διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θέλει ο Βιτόρια στη συγκεκριμένη θέση. Θα τον ταιριάξει με τον Σιώπη; Με τον Τσέριν, με τον Μαξίμοβιτς; Με δύο εξ΄αυτών σε σχήμα χωρίς «δεκάρι» σε κάποια παιχνίδια; Θα το δούμε. Το βέβαιο είναι ότι από τη δική του ενσωμάτωση, χημεία και προσφορά θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο η μεσοαμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού, αλλά και η ροή παιχνιδιού της ομάδας. Αυτή που είχε χτίσει λιθαράκι λιθαράκι ο Ιβάν και εν συνεχεία άρχισε να χάνεται επί Τερίμ. Αρχικά με Πέρεθ - Κουρμπέλη – Βιγιαφάνιες – Γκατσίνοβιτς και του Αϊτόρ δεύτερο «δεκάρι», την επόμενη σεζόν με Πέρεθ – Τσέριν – Κουρμπέλη – Μπερνάρ. Κι αυτή η ροή παιχνιδιού, είναι πιο σημαντική για τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα. Διότι το πρωτάθλημα δεν κρίνεται μόνο στα ντέρμπι και στα play offs, αλλά και στα υπόλοιπα ματς. Σ' αυτά στα οποία υστέρησε πέρυσι ο Παναθηναϊκός χάνοντας βαθμούς από τον Αστέρα, τον Ατρόμητο, τη Λαμία, την Καλλιθέα, τον Πανσερραϊκό...

Στην Ευρώπη οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Εκεί θα χρειαστεί και «κλεφτοπόλεμος». Θα χρειαστεί περισσότερη ενέργεια, μεγαλύτερη ένταση, θα χρειαστεί καλύτερο επίπεδο φυσικής κατάστασης από το περυσινό του Παναθηναϊκού: το λέμε από τώρα ενόψει των αναμετρήσεων με τους Ρέιντζερς που σαφώς (κρίνοντας από την περυσινή εικόνα τους) είναι σε ανώτερο επίπεδο από τους Πράσινους σ' αυτόν τον τομέα. Προς το παρόν, όμως, ας περιμένουμε να κλείσει οριστικά ο Τσιριβέγια και εν συνεχεία να παίξει στα φιλικά για να διαπιστωθεί ο βαθμός προσαρμογής του. Κι εν συνεχεία, να επανεξετάσουμε αν ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν χαφ «τύπου» Ουναΐ, ή έναν χαφ «τύπου» Πινέδα και Τσικίνιο...