Γιάννης Αντύπας

Δημιούργησε την οικογένειά της απέναντι στις προβλέψεις. Προχώρησε στη μάχιμη πολιτική, παρότι ως παιδί του Γιώργου Γεννηματά θα μπορούσε να απολαύσει μια εύκολη ζωή. Κανείς δεν θα την κατηγορούσε. Έκανε την επιλογή της συμμετοχής, της παρουσίας σας κοινά, γιατί η Φώφη ήξερε ποια ήταν. Ήξερε τι ήθελε για τον εαυτό της και την κοινωνία. Για την Ελλάδα. Ως άνθρωπος και πολιτικός ήταν αποφασιστική.

Τόλμησε να κάνει τη ρήξη, να θέσει τη δική της προεδρία στο τραπέζι και να δημιουργήσει έτσι το Κίνημα Αλλαγής. Παρέλαβε μία αυτοκρατορία σε παρακμή, αλλά την κράτησε όρθια. Και την παραδίδει όπως είχε υποσχεθεί: αυτόνομη και με προοπτική. Με την ίδια στις επάλξεις στην κυριολεξία μέχρι την τελευταία στιγμή.

Την γνώριζα. Την εκτιμούσα και τη σεβόμουν. Γιατί έκανε αυτό που έλεγε. Σπάνιο πράγμα. Αλλά, να μην νομίσει κανείς ότι τα λέω επειδή έφυγε. Πιστεύω κάθε λέξη από όσα γράφω. Γιατί την κέρδισε η Φώφη. Όχι από εμένα. Κέρδισε εκτίμηση και σεβασμό από τους συντρόφους της, από τους πολιτικούς της αντιπάλους, από φίλους και ανθρώπους που δεν γνώρισε ποτέ. Αλλά, την πίστευαν και στήριζαν τις προσπάθειές της. Ακολουθούσαν το παράδειγμά της. Μου λείπει ήδη. Αλλά, περισσότερο πιστεύω ότι θα λείψει από την πολιτική ζωή.

Ήταν μία θετική παρουσία. Είχε άποψη, ήξερε να την τεκμηριώνει και να την παλεύει. Για την κάνει πράξη. Οι συνεργάτες της είναι φίλοι μου. Ειλικρινά οι σκέψεις μου είναι αυτή την ώρα στον Μανόλη, τον Χρήστο, τον Νίκο, οι σκέψεις μου είναι στον Μιλτιάδη και τον Κώστα που θα νιώθουν ότι έχασαν μία κόρη, είναι στον σύζυγο και τα παιδιά της. Είναι σε όλους τους συντρόφους της στο Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ. Ξέρω πως νιώθουν γιατί νιώθω το ίδιο. Για μία ακόμη φορά: Όλοι Φώφη!

ΥΓ. Για τους μη γνωρίζοντες, στην πρώτη διεκδίκηση της Υπερνομαρχίας Αθηνών- Πειραιώς, το 2002, ο αντίπαλός της Γιάννης Τζανετάκος είχε κυκλοφορήσει ένα σποτ που έδειχνε τον εαυτό του ως τζιπ και τη Φώφη ως φιατάκι. Αλλά, το... φιατάκι κέρδισε. Η Φώφη κέρδισε...