Φοίβη Παρασκευά

Αυτό όμως είναι και το πρόβλημα. Ο ‘άλλος’ μπορεί να ξέρει μυστικά, αδυναμίες, γεγονότα από την ζωή σου, που θα ήθελες να μην τις είχες ζήσει, καν. `Όπως άλλωστε ξέρεις κι εσύ. Όμως κατά το κρητικό «του συντέκνου μας ο σκύλος, συντεκνός μας είν’κι εκείνος», σου λύνονται πολλές απορίες.

Υπάρχουν όμως και κριτήρια για τη φιλία που διαφοροποιούν έναν γνωστό, μία κοινωνική γνωριμία, έναν φίλο και έναν πραγματικό φίλο.

Αλλιώς όλος ο κόσμος θα ήταν σε όσμωση. Και συνεχίζω. Ο πραγματικός φίλος, δεν θα σου την φέρει με την πρώτη ευκαιρία, δεν θα σε κουτσομπολέψει στους κακοήθεις, δεν θα αντλήσει χαρά και ευχαρίστηση σε μια δύσκολη στιγμή σου είτε προσωπική είτε επαγγελματική. Δεν θα σου σκάψει τον λάκκο, δεν θα σε εκθέσει.

Ακόμη, η σχέση θα πρέπει να έχει έναν ρυθμό και μέσα στην καθημερινότητα. Αλλιώς θεωρείται μία «περιστασιακή γνωριμία». Τι δυσκολότερο πράγμα είναι οι σχέσεις. Η αδιαφορία, που σκοτώνει, γιατί τίποτα δεν είναι τόσο σκληρό, ψυχρό και απόμακρο. Ο κόσμος δεν σου χρωστάει τίποτα. Και τίποτα επίσης δεν σου χαρίζεται,χωρίς κόπο και δουλειά.

Πάμε παρακάτω… Η ουσιαστική φιλία δεν μετρά απουσίες σαν το σχολείο. Είναι απλά εκεί, όταν τη θελήσεις. Νοιάζεται για τη ζωή σου, τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις, έχει κατανόηση, δεν προκαλεί με τρόπο αναίσχυντο του τύπου «Εγώ είμαι καλύτερος» ή «Εγώ και η σχέση μου, το κορίτσι μου κοκ».

Εδώ δεν χωράει η λεγόμενη «φιγούρα» του «τζάμπα μάγκα», που νομίζει πως όλα τα κάνει καλύτερα από όλους τους άλλου.

Και ερχόμαστε στην έννοια της αγάπης που είναι ακόμα πιο μυστήρια. Όταν αγαπάς, φαίνεται. Όπως επίσης όταν δεν αγαπάς. Μην υποτιμάμε την νοημοσύνη των άλλων, έτσι εύκολα.

Η αγάπη είναι μεγάλη δύναμη και συγχωρεί στο πέρασμά της, ακόμα και εγκλήματα. Είναι μακρόθυμη, είναι ενέργεια που δεν χάνεται ποτέ. Η αγάπη απλά ανακυκλώνεται σε μία άλλη ενέργεια και κατάσταση που έχει διάρκεια στον χρόνο, και πέρα από αυτόν. Δεν χρειάζεται ανάλυση. Είναι ένα συμπαντικό συναίσθημα που μας μαθαίνει να είμαστε άνθρωποι. Η αγάπη υπάρχει. Όπως και ο έρωτας, αλλά όπως λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι, «ζούμε ευτυχισμένοι, ζώντας κρυμμένοι». «Vivons heureux, vivons caches».

H υπερέκθεση των διαπροσωπικών σχέσεων, τα διπλά και τριπλά παιχνίδια, δεν βγαίνουν ποτέ σε καλό. Αργά ή γρήγορα όλα μαθαίνονται, με προσωπικό κόστος του καθενός. Μη το κουράζεται λοιπόν παιδιά, με το facebook. Είναι κι αυτό άλλη μια ανθρώπινη βλακεία. Είσαι φίλος; Απόδειξέ το έμπρακτα, στα δύσκολα όχι με ένα κουμπί. Όταν διαχέεσαι δεξιά αριστερά δεν έχεις ποτέ πραγματικούς φίλους. Επίσης και όταν κάνεις φίλους με περισσή ευκολία…

Με τους φίλους σου ταυτίζεσαι, γελάς με τα ίδια πράγματα, συμπαραστέκεσαι, επικοινωνείς, αγαπάς.