Δημήτρης Δανίκας

Σχετικά με όλα αυτά η περίπτωση του Ιρανού πολιτικού Μοχάμεντ Μοσαντέκ (1882-1967) είναι χαρακτηριστική, αποκαλυπτική και άκρως διαφωτιστική

Η οικογένεια του Μοσαντέκ μία από τις πιο εκλεκτές του βασιλικού πυρήνα του οίκου Παχλαβί, δηλαδή του Σάχη. Ηταν πρόεδρος του κόμματος του Εθνικού Μετώπου. Ηταν δεξιός, καραδεξιός, πιο δεξιός πεθαίνεις. Και υπήρξε πρωθυπουργός κατά την διετία 1951-1953

Το «αμάρτημα» του Μοσαντέκ ήταν α) η εθνικοποίηση της Αγλοιρανικής εταιρείας πετρελαίου--β) η αποκοπή του ομφάλιου λώρου ανάμεσα στον Στρατό και το παλάτι και γ) ο περιρισμός των δαπανών του βασιλικού θρόνου

Με απλά λόγια ο καραδεξιός Μοσαντέκ επιχείρησε τον εκσυγχρονισμό αυτής της τριτοκοσμικής μπανανίας. Γνωρίζοντας, πως αν δεν γίνει και αν εμποδιστεί τότε τα υποζύγια θα ξεσηκώνονταν, οι Αγιατολάχ θα εφορμούσαν και ο Σάχης μαζί με το παλάτι θα εξαφανίζονταν από προσώπου Ιράν. Οπερ και εγένετο


Παράδειγμα δεύτερο. Κινηματογραφικό. Από βιβλίο ενός πρώην πράκτορα της CIA ονόματι Ρόμπερτ Μπάερ. Που το 2005 ο σκηνοθέτης Στίβεν Γκέιγκαν μετέφερε στην οθόμη με τον τίτλο «Syriana» και πρωταγωνιστές Τζορτζ Κλούνι και Ματ Ντέιμον. Τα γεγονότα είναι εντελώς αληθινά, από προσωπικές εμπειρίες και «επιχειρήσεις» του συγγραφέα

Μάλιστα, όπως είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει στο φεστιβάλ του Βερολίνου εκείνει τη χρονιά «αρκετά περιστατικά είχαν λογοκριθεί από το αρμόδιο τμήμα της CIA, επειδή αναγκάστηκα, για ευνόητους λόγους, να παραδώσω το περιεχόμενο του βιβλίου προς έλεγχο από τα κεντρικά της CIA»


Σ αυτή λοιπόν την ταινία ο μεγάλος υιός και κληρονόμος του θρόνου μιας αραβικής χώρας, είναι εκσυγχρονιστής με όραμα τον εκδημοκρατισμό της χώρας και την θεσμική κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων. Κι όμως. Η Ουάσινγκτον διαβλέποντας πως αυτός ο δημοκρατικός και εκσυγχρονιστής πρίγκιπας ίσως θίξει τα συμφέροντα των πετρελαικών εταιριών των ΗΠΑ, οργανώνει την δολοφονία του. Ετσι ώστε στον θρόνο να αναρριχηθεί ο δεύτερος υιός, ένας ρεμπεσκές της εσχάτης υποστάθμης που τα μοναδικά του ενδιαφέροντα ήταν το χαρέμι του, οι κουρσάρες του, η στομάχα του, η κοκαίνη του και τα λεφτά του

Το συμπέρασμα αυτονόητο, απλό και σχεδόν ορατό. Ολα αυτά που λέγονται και που είναι εντελώς αληθινά, περί αυταρχισμού των Αγιατολάχ και περί θεοκρατούμενης κοινωνίας, χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται από την Ουάσινγτον με προφανή σκοπό οι αμερικανικές πολυεθνικές να βάλουν χέρι στον φυσικό πλούτο αυτής της χώρας

Μην ψαρώνετε από την αμερικανική προπαγάνδα και έτσι χωρίς να το θέλετε μεταβάλλεστε κι εσείς σε ενεργούμενα κορόιδα του Λευκού Οίκου. Ολα γίνονται προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος προς λεηλασία και προς αύξηση της κερδοφορίας

Πράγμα που σημαίνει πως εκείνη η περιοχή, τόσο κοντά στην Ελλάδα, μπορεί από στιγμή σε στιγμή να μετατραπεί σε πολεμική ζώνη με απρόβλεπτες συνέπειες. Ο τυχοδιωκτισμός και η απληστία, η ασυγκράτητη απληστία, μπορεί να ανάψουν το φυτίλι σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες «πυριτιδαποθήκες» του πλανήτη

Και κάτι ακόμα. Πόσο ασφαλής και πόσο ελεύθερος μπορεί κάποιος να αισθάνεται σε μια χώρα όπου κάθε νοσηρός, στερημένος και φευγάτος εγκέφαλος μπορεί να αρπάξει καλάσνικοφ, να μπουκάρει σε μπαρ, εατιατόρια, σχολεία, γήπεδα και να πάρει στον τάφο του καμιά τριανταριά αθώους νοματαίους;

Ε που σαι βαψομαλλιά. Δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου!