Δημήτρης Δανίκας

Θέλουμε δεν θέλουμε θα έρθουν και θα είναι ντάλα μεσημέρι. Τα επιχειρήματα εναντίον είναι τόσο μα τόσο εύθραυστα και τόσο του παρελθόντος αφυδατωμένα και νεκρά.

Αφού το παιδί σου, αν προσπαθεί και βαθιά το επιθυμεί μπορεί να μετακινηθεί κατά μεριά της όποιας σχολής, δημόσιου Πανεπιστημίου σε οποιοδήποτε γεωγραφικό σημείο της Ευρώπης. Δωρεάν. Αρκεί να γνωρίζει αγγλικά. Όπως ας πούμε σε Δανία, Σουηδία και λοιπά. Μπορεί ακόμα αν γνωρίζει γαλλικά και γράμματα πολλά να βρεθεί σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή της Γαλλίας. Το ίδιο ισχύει και για την Γερμανία.

Αφού το παιδί σου αν στρώσει τον πισινό του μπορεί να βρεθεί σε κάποια ελληνική σχολή, δημόσιου Πανεπιστημίου. Η έλευση των ιδιωτικών κανέναν δεν εμποδίζει προς την κατεύθυνση των δημοσίων πανεπιστημίων. Με απλά λόγια, εσένα τι σε κόφτει; Ασε τους γονείς των άλλων παιδιών να πληρώνουν δίδακτρα πολλά. Αν το δικό σου το παιδί γνωρίζει γράμματα πολλά no problem.

Αφού κανένας νόμος, καμία απαγόρευση και καμία νομοθετική τροπολογία διαθέτει τη δύναμη να ρυθμίσει τη σχέση του υποψήφιου φοιτητή με τα γράμματα. Καμία σχολή και κανένας Μητσοτάκης, Εν ολίγοις ο κανακάρης σου διαβάζει; Ε τότε μη φοβάσαι κανένα και τίποτα.

Αφού η ζωή τα ρυθμίζει και τα κανονίζει όλα. Όπως συμβαίνει με την οποιαδήποτε σεξουαλική προτίμηση του καθενός. Το σώμα σου ο μοναδικός κριτής. Το σώμα σου ο άγραφος νόμος. Το σώμα σου η κανονικότητά σου. Ούτε οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου. Ούτε οι νόμοι.

Αφού, από παλιά αυτό, παιδιά φτωχών οικογενειών κατάφεραν ακόμα και ως μαθητές νυχτερινών γυμνασίων να διαπρέψουν στον κλάδο της προτιμήσεως τους και να μάθουν γράμματα πολλά. Ασε που το πρωί δούλευαν εξαντλητικά και τα βράδια διάβαζαν τρελά.

Αφού όποιος θέλει και όποιος μπορεί, αυτός και ο εξαιρετικός φοιτητής. Είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Στοιχειώδες.

Αφού η οικογένεια είναι που ρυθμίζει και καθορίζει το μέλλον των παιδιών της. Κυρίως αυτή. Μωρέ ο κανακάρης σου δεν πα να πάρει σβάρνα τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Αν από γράμματα γιοκ τότε «ξύλο απελέκητο».

Εν συντομία. Ούτε οι νόμοι. Ούτε οι κυβερνήσεις. Ούτε οι Μητσοτάκηδες. Ούτε οι Κασσελάκηδες. Ούτε κανένας πολιτικός. Όλα αυτά είναι αέρας κοπανιστός. Να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παραθύρια κάποιοι αναλυτές και «επώνυμοι» της δημοσιογραφίας να αμολάνε επιχειρήματα και θεωρίες της αμπελοφιλοσοφίας.

Κανένα πανεπιστήμιο, καμία σχολή και κανένας καθηγητής δεν μπορούν να σε κάνουν άνθρωπο. Μόνο η οικογένεια και μόνο το παιδί. Μάθε παιδί μου γράμματα. Μπορεί; Τα υπόλοιπα να περνάει η ώρα και να κοπανάμε αόρατους εχθρούς και να υποκλινόμαστε στα προτερήματα και τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικών και των δημόσιων πανεπιστημιακών σχολών.

Και κάτι τελευταίο. Ως υστερόγραφα. Εγώ, για παράδειγμα ποτέ δεν θα εμπιστευόμουν οποιαδήποτε ιδιωτικό πανεπιστήμιο με έδρα την Ελλάδα. Η απάτη είναι το προσφιλές σπορ της νεοελληνικής φυλής. Αν είχα τις δυνατότητες το παιδί μου θα το έστελνα σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο Αγγλίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Δανίας, Σουηδίας.

Ελλάδα και τήρηση προδιαγραφών υπεράνω υποψίας, πράγματα ασυμβίβαστα και μάλλον εχθρικά. Adios Amigos. Και που σαι την επομένη να έρθεις με τον κηδεμόνα σου!