Δημήτρης Δανίκας

Τα περιστατικά άφθονα. Αφού πρώτα οι συμμορίτες επιδόθηκαν σε δεκάδες εφορμήσεις ξυλοφορτώνοντας ό,τι «δυσάρεστο» έβρισκαν μπροστά τους. Ανάμεσά τους φυσικά μετανάστες, πρόσφυγες, λιμενεργάτες και πάσης φύσεως ανθρώπινα -κατ’ αυτούς- μιάσματα.

Αφού οι φάκελοι με όλα αυτά τα περιστατικά λίμναζαν στο γραφείο του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Αφού στη συνέχεια ο Τάκης Μπαλτάκος, τότε γενικός γραμματέας της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και νυν πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (αν είναι δυνατόν!), πιάστηκε στα πράσα να συνομιλεί με το πρωτοπαλίκαρο των Χρυσαυγιτών.

Αφού μέσα στον οίστρο του υπέρβαρου, ξεχειλωμένου και ασυγκράτητου ρατσισμού τους, με εκτελεστικό όργανο τον Γιώργο Ρουπακιά, δολοφονούν τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013.

Και αφού προηγουμένως ο ίδιος τραμπούκος Ηλίας χτύπησε τη Λιάνα Κανέλλη μπροστά στα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων θεατών της τηλεόρασης. Και μάλιστα με την ακίνητη παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου που εκείνη τη στιγμή, σαν να πέρασε ηλεκτρικό ρεύμα από τη ραχοκοκαλιά του, ούτε φωνή, ούτε ψίθυρο αμόλησε. Ετσι για την τιμή του ανδρισμού του.

Αφού λοιπόν έγιναν όλα αυτά τα θεάρεστα που λάμπρυναν το δημοκρατικό μεγαλείο της Σωρρακώσταινας, μόνο τότε και μετά από αφόρητες πιέσεις του εβραϊκού λόμπι και των «κακών» και «ανάλγητων» Αμερικανών, η ηγετική ομάδα του Αντώνη Σαμαρά κινήθηκε, συγκινήθηκε και έσπευσε να αποδώσει δικαιοσύνη.

Η συνέχεια, επίσης αποκαλυπτική του νεοελληνικού συστήματος. Οι κυβερνώντες ταχαριστεροί δεν έβρισκαν μεγάλη αίθουσα για να δικάσουν τα μέλη της δολοφονικής και ρατσιστικής μαφίας. Τέτοια εκμετάλλευση. Οι ταχαριστεροί μαζί με τους τραμπούκους ομονοούσαν ψηφίζοντας τους ίδιους νόμους. Οι ταχαριστεροί να αλληθωρίζουν πιστεύοντας πως με την εκλογική κάθοδο των τραμπούκων θα αφαιρεθούν ψηφουλάκια από τη Νέα Δημοκρατία.

Τα τελευταία επεισόδια αυτής της εξωφρενικής μετατροπής ενός αλητάμπουρα κουμπουροφόρου σε μέγα πρωταγωνιστή ξεπερνούν τη φαντασία σεναριογράφου που αρέσκεται να επινοεί ιστορίες συνωμοσίας.

Το πρώτο, ότι ύστερα από τόσα μα τόσα χρόνια, ακόμα η καταδίκη του αλητάμπουρα να τελεσιδικήσει στα δικαστήρια. Από τη μία, λοιπόν, εκπρόσωποι του δικαστικού συστήματος απαγόρευσαν την εκλογική κάθοδο του ροπαλοφόρου. Και από την άλλη, επίσης εκπρόσωποι του ίδιου δικαστικού συστήματος ακόμα μελετούν και συσκέπτονται ώστε να αποφανθούν για την οριστική και αμετάκλητη ετυμηγορία που θα τον σφράγιζε οριστικά πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.

Το δεύτερο, ότι αν το δικαστικό σύστημα είχε πράξει, ως όφειλε, τα δέοντα, τότε δεν θα χρειάζονταν ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις τροπολογίες. Κάθε εγκληματίας στερείται πολιτικών δικαιωμάτων. Μέσα στη στενή και τσιμουδιά.

Το τρίτο, ότι αν και σφραγισμένος στο κελί του, αυτός ο πασίγνωστος Ηλίας κατάφερνε να επικοινωνεί διαδικτυακά με τους οπαδούς του, εξαγγέλλοντας προγράμματα, στόχους και άλλες τέτοιες, άκρως δημοκρατικές ρητορικές ρατσιστικές αρλούμπες. Πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ρωτήστε την ΕΥΠ, τους μάγκες των ηλεκτρονικών συστημάτων και τους δεσμοφύλακες. Καλοπερνάει το παλικάρι εντός των φυλακών. Μπορεί και να τον φιλεύουν με φιλέτα και σαμπάνιες.

Το τέταρτο, ότι με διάφορα προσχήματα, πάντα κοινωνικής και δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά και με πρόσχημα τις τροπολογίες του Κυριάκου, οι ταχαριστεροί παρέα με τον Γιάνη Βαρουφάκη της «Δημητρούλας» φλερτάρουν πλαγίως με το παλικάρι.

Οφθαλμοφανείς οι σκοπιμότητες. Και άκρως βολικές. Αφού, σου λέει, όλα αυτά τα ψηφουλάκια των τριακοσίων, άντε πεντακοσίων χιλιάδων ψεκασμένων δεν θα μπορέσουν να ψηφίσουν τον εκλεκτό του ταραγμένου και τάχα αντισυστημικού κρανίου τους. Και αφού μάλλον θα εκδικηθούν τον Κυριάκο που τους έκοψε τον βήχα και τη φόρα προς τους Ελληνες του Ηλία, ε τότε υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να το ρίξουν κατά μεριά Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη.

Με απλά λόγια, οπορτουνισμός και τυχοδιωκτισμός σημαίνει πορεύομαι με ό,τι να ’ναι, ακόμα και με τον διάβολο των Χρυσαυγιτών! Η μεγάλη ανατριχίλα!