Βασίλης Στεφανακίδης

Είναι προσαρμοσμένη στο ενδιαφέρον και στις ανάγκες των πολιτών που νοιάζονται και αγωνιούν πόση θα είναι η αύξηση του μισθού και της σύνταξης, ποια επιδόματα δικαιούνται και πότε θα τα πάρουν, αν θα αυξηθούν ή θα μειωθούν οι φορολογικές κλίμακες και οι ασφαλιστικές εισφορές, ποιες παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν από την εκτελεστική εξουσία για την τιθάσευση της ακρίβειας κλπ.

Από την άλλη, η εκάστοτε κυβέρνηση αγωνιά να πετύχει, τους δημοσιονομικούς στόχους, να δημιουργήσει ανάπτυξη, πλεονάσματα που θα μπορεί να τα μετατρέψει σε παροχές, να φέρει επενδύσεις που θα συμβάλλουν στο ΑΕΠ και στη δημιουργία θέσεων εργασίας και εν τέλει να δημιουργήσουν μια καλή εικόνα για το έργο της, μέσα στα χρονικά πλαίσια της θητείας της, ώστε να μπορεί με αξιώσεις να διεκδικήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής.

Οι δε επιχειρηματίες από τους μικρούς έως τους μεγάλους, νοιάζονται κυρίως- πέραν από τις διαρκείς απαιτήσεις για μειώσεις της φορολογίας των κερδών τους- πόσα εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα βγαίνουν στον αέρα προκειμένου να διεκδικήσουν επιδοτήσεις για τις επενδύσεις τους. Οι αναπτυξιακοί νόμοι, το Ταμείο ανάκαμψης, τα ΕΣΠΑ, τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, οι διαγωνισμοί προμηθειών του κράτους και οι πάσης φύσεως ενισχύσεις, είναι το οξυγόνο της ύπαρξης τους και της μεγέθυνσης για τους περισσότερους.

Το ζεστό κρατικό χρήμα, είναι το έπαθλο του μεταξύ τους ανταγωνισμού, το οποίο όποιος καταφέρνει και το παίρνει, είναι σχεδόν σίγουρος πως ποτέ κανείς δεν θα τον ελέγξει, αν το χρησιμοποίησε για το σκοπό για τον οποίο το πήρε.

Εξ ου και εσχάτως στο υπουργείο Ανάπτυξης ανακαλύπτουν δεκάδες επιχειρήσεις που επιδοτήθηκαν για επενδύσεις στο παρελθόν, δεν τις ολοκλήρωσαν, ξόδεψαν τα λεφτά σε άλλες προσωπικές ανάγκες και τώρα, τους τα ζητούν πίσω. Όχι πως θα βρουν κάτι για να πάρει πίσω το κράτος αλλά έτσι για νάχαμε να λέγαμε πως έστω και με καθυστέρηση πολλών ετών, γίνονται έλεγχοι!

Με άλλα λόγια όλο το σύστημα είναι στημένο να ασχολείται με βραχύ χρονικό ορίζοντα και πάντα στη λογική «τον άρτον ημών τον επιούσιον δωσ’ ημίν σήμερον…» και γι’ αύριο έχει ο θεός!

Κι έτσι ανακυκλώνουμε διαρκώς μια μιζέρια, αντιμετωπίζοντας με πυροσβεστικό τρόπο τα διάφορα προβλήματα που ανακύπτουν και χωρίς κανένα σχεδιασμό μακροπρόθεσμο που να διασφαλίζει μια διαρκή ανάπτυξη και ευημερία στους πολίτες.

Υπάρχουν όμως χώρες στο Δυτικό κόσμο που λειτουργούν και έχουν εκπαιδευτεί να λειτουργούν διαφορετικά και γι’ αυτό έχουν καταφέρει να είναι πλούσιες και να μην κινδυνεύουν από απρόβλεπτα γεγονότα. Τι παραπάνω κάνουν αυτές οι χώρες; Απλά έχουν στήσει θεσμούς που λειτουργούν υποδειγματικά και προσφέρουν ασφάλεια δικαίου και απαράβατους κανόνες, διαφάνεια, ισονομία και σταθερούς κανόνες για όλους είτε είναι επιχειρηματίες είτε απλοί πολίτες.

Αντίθετα εμείς και προφανώς και κάποιες άλλες φτωχές χώρες, μπορεί μεν στα χαρτιά να διαθέτουμε όλους τους θεσμούς των δυτικών κοινωνιών και τις ανεξάρτητες αρχές, πλην όμως ο τρόπος λειτουργίας τους είναι προβληματικός και στις αδυναμίες τους «προσαρμοζόμαστε» όλοι.

Έτσι, η αδιαφάνεια, η ανομία, η ατιμωρησία, η κρατική δυσλειτουργία και αυθαιρεσία, η διαφθορά, το ανυπέρβλητο δίκιο του ισχυρού, το ρουσφέτι, το πελατειακό κράτος, η παρεϊστικη μοιρασιά, η πολυνομία και όλα τα άνθη της κακής μας μοίρας, ανθίζουν επειδή ακριβώς δεν έχουμε ισχυρούς ,ανεξάρτητους και ανεπηρέαστους θεσμούς.

Θεσμούς που θα εγγυώνται την πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή των νόμων και των κανόνων προς όλους, δημιουργώντας μια σταθερότητα και εμπιστοσύνη που δεν θα μπορεί να διαταράσσει τις ζωές των πολιτών και των επιχειρήσεων, καμμιά εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία.

Αυτά όμως συμβαίνουν στις πλούσιες χώρες της Δύσης κι εμείς απλώς επαιρόμαστε για την ύπαρξη των θεσμών μας αλλά ελάχιστα έως καθόλου δεν συζητάμε για τον τρόπο λειτουργίας τους και για την διακηρυγμένη στα λόγια ανεξαρτησία και αντικειμενικότητά τους.