Βασ. Αναστασόπουλος

Διαφορετικά, όλοι εκείνοι που θα τρέξουν να πιάσουν στασίδι στην ουρά, για να υποβάλουν τα σέβη τους, θα κινδυνέψουν σοβαρά να ποδοπατηθούν...

Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι είναι η ΝΔ -συγκεκριμένα στελέχη της, ειδικότερα- που θα τρέξει πρώτη να στηθεί στην ουρά. Και αυτό, καθώς αν λάβει -αν δεν το έχει λάβει ήδη, όπως φημολογείται- το... χρίσμα και την «ευλογία» από τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, τότε θα πρέπει σχεδόν... νομοτελειακά να ελπίζει βάσιμα ότι, αργά ή γρήγορα, θα είναι η επόμενη κυβέρνηση της χώρας.

Ναι μεν, αλλά, θα αντιτείνουν κάποιοι άλλοι. Γιατί να μην είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα εκείνος που θα τρέξει πρώτος για τον φόρο τιμής; Αλήθεια, έχετε ποτέ σκεφτεί, αν δεν υπήρχε Σόιμπλε, ποια θα ήταν ίσως η ουσία, η χρησιμότητα της ύπαρξης του σημερινού κυβερνώντος κόμματος; Αν θα είχε καταφέρει να αναρριχηθεί στην εξουσία, στην περίπτωση που δεν υπήρχε ένα αντίπαλο δέος, ένα... αφήγημα τύπου «go back μαντάμ Μέρκελ, go back χερ Σόιμπλε»; Έναντι τίνος θα «ξιφουλκούσαν», τότε, οι σημερινοί κυβερνώντες, προκειμένου να πείσουν -και να ξεγελάσουν, εν τέλει- τον ελληνικό λαό ότι θα... καταργήσουν τα Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο;

Από την άλλη, ποιος μπορεί να στερήσει την τιμή της πρωτιάς από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «γερμανοτσολιάδες»; Ξέρετε, αυτούς που θεωρούν ότι ο Σόιμπλε μας έβαλε στο σωστό δρόμο, ότι ο Σόιμπλε μας επέβαλε μεταρρυθμίσεις, που διαφορετικά δεν θα γίνονταν ποτέ, ότι έβαλε τάξη στο Δημόσιο -εδώ γελάνε- ότι έφτιαξε εκείνο, έφτιαξε τ' άλλο... Αλήθεια, αναρωτήθηκαν όλοι αυτοί -είναι και πολλοί, πανάθεμά τους- εάν όντως ο... αξιολάτρευτος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας έκανε τόσα καλά στη χώρα μας, γιατί ακόμα είμαστε στο «σημείο μηδέν»; Γιατί ακόμα δεν έχουμε «ανασάνει», γιατί ακόμα δεν έχει πάρει μπροστά η οικονομία, γιατί ακόμα... περιμένουμε την ανάπτυξη, γιατί ακόμα κινδυνεύουμε με Grexit; Ναι, την ξέρω την απάντηση-«καραμέλα»: επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εφαρμόζουν απαρέγκλιτα όσα ζητά ο Σόιμπλε, για να μην δυσαρεστήσουν την κομματική τους «πελατεία». Ε, τότε γιατί συνεχίζει ο... κοσμαγάπητος Γερμανός υπουργός να συνεργάζεται μαζί τους, και δεν έρχεται να αναλάβει ο ίδιος και επισήμως τη διακυβέρνηση της χώρας; Ούτως ή άλλως, και από το Βερολίνο, όπου βρίσκεται, αυτός κινεί τα νήματα, οπότε...

Ένα μνημείο στον Σόιμπλε, σίγουρα, θα πρέπει να στήσουμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι-γραφιάδες. Πώς θα γεμίζαμε σελίδες επί σελίδων, στον ηλεκτρονικό και στον έντυπο Τύπο, αν δεν ήταν αυτός και οι λοιποί ταγοί της Ελλάδας, να μας ξενυχτάνε με... κρίσιμα Eurogroup, ανακοινώσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις Τύπου, «διαρροές», μακροοικονομικές αναλύσεις και, φυσικά, με τα Μνημόνιά τους; Τι θα είχαμε να γράφουμε και να λέμε; Ίσως, αν δεν υπήρχε Σόιμπλε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε...

Εμένα, πάντως, θα μου επιτρέψετε να μην παραστώ στις... τιμητικές εκδηλώσεις. Δεσμεύομαι δημοσίως, ωστόσο, ότι θα σπεύσω να υποβάλω τα σέβη μου στο... μνημείο Σόιμπλε, όταν ο Γερμανός υπουργός βγει να πει την αλήθεια στον γερμανικό και στον ελληνικό λαό, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Όταν βγει να εξηγήσει, αν όχι τίποτα άλλο, έστω αυτό: πώς και πόσα κέρδισε η γερμανική οικονομία από την ελληνική «περιπέτεια»... Πώς έσωσε τις δικές του τράπεζες από τη χρεοκοπία, μεταφέροντας το βάρος στους ευρωπαϊκούς λαούς (με το... περίφημο PSI) και πώς για τρίτη -και τελευταία, ίσως, φορά- η Γερμανία έθεσε σε τροχιά καταστροφής την Ευρώπη.

Μέχρι τότε, ας πάρουν άλλοι τη δική μου θέση στη σειρά μπροστά από το μνημείο Σόιμπλε...