Ανδρέας Ζούλας

Η συνέντευξη αυτή επιβεβαίωσε την θέση που από την εμφάνιση της πλειάδας των νέων, πολιτικών αρχηγών είχα διατυπώσει. Ότι δηλαδή θα έπρεπε να οργανωθούν ειδικές συνεντεύξεις, με εξειδικευμένους δημοσιογράφους, ώστε οι εν λόγω νεοεμφανισθέντες πολιτικοί αρχηγοί να πουν, όχι «ό,τι θέλουν» αλλά «τι ξέρουν» για σειρά συγκεκριμένων θεμάτων εθνικής, κυρίως, πολιτικής, αλλά και γενικότερα. Η κυρία Κωνσταντοπούλου με επιβεβαίωσε πλήρως, παρά το γεγονός ότι ούτε αυτή η συνέντευξη ήταν των προδιαγραφών που εγώ εννοώ.

Το πρώτο που θέλω δημοσίως να πω προς την κυρία Κωνσταντοπούλου είναι ότι δεν ανέμενα από αυτήν ειδικώς τέτοια απαράδεκτη και εθνικά επικίνδυνη άγνοια σε βασικά θέματα της πολιτικής της Ελλάδος. Εξηγούμαι:

Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, που έχει διατελέσει και Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, είπε και μάλιστα, ως θέση της που έχει διατυπώσει πολλές φορές, ότι:

-Υπάρχει ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ (τα κεφαλαία, δικά μου) μεταξύ ελληνικών χωρικών υδάτων και ελληνικού εναερίου χώρου, καθώς το εύρος τους είναι, αντιστοίχως, έξι και δέκα μίλια.

Πρέπει να πληροφορήσω την κυρία Κωνσταντοπούλου οούν, πρώτον μεν ότι δεν υπάρχει καμία ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ και δεύτερον, ότι αυτό που είπε αποτελεί «βασική» θέση της Τουρκίας, πάνω στην οποία η Άγκυρα «αναπτύσσει» σειρά ολόκληρη αυθαιρέτων «θέσεων» και, τελείως παρανόμων, διεκδικήσεων.

Για να ξεκαθαρίσω δε πλήρως το ζήτημα, σημειώνω και για την κυρία Κωνσταντοπούλου και για «κάθε ενδιαφερόμενο» τα εξής, με κάθε δυνατή συντομία:

-Με προεδρικό διάταγμα του 1931, της Κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, και ενώ τότε το εύρος των χωρικών υδάτων ήταν τρία μίλια, ορίσθηκε ότι για τον έλεγχο της Αεροπλοΐας τα χωρικά μας ύδατα ορίζονται σε ΔΕΚΑ ΜΙΛΙΑ. (Αυτό είναι αυτονοήτως αναγκαίο, καθώς ο εναέριος χώρος ορίζεται από την κάθετο που ξεκινά από το όριο των χωρικών υδάτων και εκτείνεται προς τα πάνω, απεριορίστως. Είναι δηλαδή ο εναέριος χώρος «κύλινδρος» και όχι «κώνος», όπως θα ήταν αν ίσχυε η ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ της κυρίας Κωνσταντοπούλου - και της Άγκυρας).

-Τα δέκα μίλια του ελληνικού εναερίου χώρου δεν άλλαξαν, φυσικά, όταν το 1936, το εύρος των χωρικών υδάτων αυξήθηκε από τα τρία στα έξι μίλα. Ούτε, φυσικά, τροποποιήθηκε το διάταγμα του 1931. Συνεχίσαμε να έχουμε χωρικά ύδατα στην επιφάνεια της θαλάσσης έξι μίλια και για τις ανάγκες της Αεροπλοΐας, για τον ορισμό του εναερίου μας χώρου, χωρικά ύδατα ΔΕΚΑ ΜΙΛΙΑ.
-Το καθεστώς αυτό έχει αναγνωρισθεί διεθνώς από όλα τα κράτη - και την Τουρκία - καθώς και από τους διεθνείς οργανισμούς, ιδιαίτερα δε από τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας. Πλην όμως η Τουρκία από το 1975, αλλάζοντας θέεση, θέτει θέμα ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΣ εναερίου χώρου και χωρικών υδάτων, ενώ δεν είχε αντιδράσει ούτε με την θέσπιση του διατάγματος του 1931, ούτε με την έκτοτε ΕΦΑΡΜΟΓΗ του, επί 44 συνεχή χρόνια, μέχρι το 1975, όταν και ήγειρε θέμα ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΣ…

Εκτός όμως από ανεπίτρεπτη άγνοια στο συγκεκριμένο αυτό – κρίσιμο για τα εθνικά θέματα – ζήτημα, η κυρία Κωνσταντοπούλου έθιξε και άλλα θέματα διεθνούς δικαίου και σε συνάρτηση – ή μη – με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με κατάδηλα λαϊκίστικη διάθεση. Είτε άκουγα «παντογνώστες» να μιλούν και να «επιλύουν» τέτοια θέματα σε συζήτηση «καφενείου», είτε την συνέντευξη της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας παρακολουθούσα, ήταν ένα και το αυτό. Θέλω δε να υπογραμμίσω ότι δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που δεν έχει καταγγείλει την «απειλή πολέμου» (casus belli) της Άγκυρας, από το 1996, όταν το πρώτον διατυπώθηκε, για την περίπτωση επεκτάσεως των χωρικών μας υδάτων μέχρι 12 μίλια, όπως έχουμε το δικαίωμα, κατά το Δίκαιο της Θαλάσσης. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα των αποτελεσμάτων της προωθήσεως των παγίων ελληνικών θέσεων είναι ότι η άρση του casus belli, ήταν μεταξύ των θεμάτων που έθιξαν τα μέλη του Αμερικανικού Κογκρέσου στην γνωστή, πρόσφατη, επιστολή τους προς τον Αμερικανό Πρόεδρο.

Αλλά το ίδιο ανεπίτρεπτη ήταν η αναφορά της κυρίας Κωνσταντοπούλου στο ότι η Ελλάς έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Ιόνιο στα δώδεκα μίλια και έχει διατηρήσει τα έξι μίλια στο Αιγαίο. Είπε, ειδικότερα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση:

«Αν υπήρχε μια στρατηγική, λοιπόν, με βάση την οποία θα οδηγούμασταν στην συνολική άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια παντού, θα ήταν μια καλή πρωτοβουλία (σημ: η επέκταση στα δώδεκα μίλια στο Ιόνιο, που έγινε το 2021). Αν, αντιθέτως, παρέμενε μια αποσπασματική επέκταση μόνο σε ένα κομμάτι και όχι σε άλλα, τότε είναι πάρα πολύ κακό, διότι δημιουργεί ένα διπλό καθεστώς που τροφοδοτεί - όπως είπατε (ΣΗΜ: απευθύνεται στον δημοσιογράφο-«οικοδεσπότη») - την επιχειρηματολογία της Τουρκίας, ότι το Αιγαίο είναι κάτι άλλο». Και επανέλαβε την άποψή της για «εναρμόνιση» εναερίου χώρου και χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, για να κλείσει την απάντησή της για το θέμα αυτό λέγοντας πως το να έχουμε δώδεκα μίλια στο Ιόνιο και έξι στο Αιγαίο «είναι πρόβλημα».

Εγώ - με δημοσιογραφική επί του θέματος πείρα που ανάγεται στο 1970 - θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι: Είναι παντελώς ανεπίτρεπτο και καταδικαστέο να διατυπώνονται από οποιονδήποτε και κυρίως από «αρχηγό ελληνικού πολιτικού κόμματος» τέτοιες απόψεις, που υπονοούν ή υποστηρίζουν ότι θέση και ενέργεια της Ελληνικής κυβερνήσεως ενισχύει την «θέση» της Τουρκίας ότι το Αιγαίο είναι «κάτι άλλο». Ακριβώς αυτό συνιστά την βάση όλων των εκνόμων εις βάρος της Ελλάδος διεκδικήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Και για το συγκεκριμένο θέμα θα ήθελα επίσης να υπογραμμίσω ότι προφανέστατα η επέκταση στα δώδεκα μίλα στο Ιόνιο είναι μέρος σταθερής στρατηγικής. Ο χρόνος αναπτύξεως της οποίας δεν αφορά ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον, αλλά εναπόκειται στην κρίση και την πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Είναι άλλωστε γνωστό πως συνεχώς και αδιαλλείπτως, η ελληνική θέση παγίως ήταν και είναι ότι:

Το εύρος των χωρικών υδάτων της Ελλάδος είναι θέμα αναγόμενο στην κυριαρχία της χώρας. Το πότε θα ασκήσει η Ελλάς, μονομερώς, το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και πόσο, εντός του ορίου των 12 μιλίων και μέχρι το όριο αυτό, θα το κρίνει η ίδια, κυριαρχικώς.

Επομένως - για να καταλήγουμε με το ζήτημα αυτό - σε τόσο καίρια και «λεπτά» εθνικά θέματα, μικροκομματικά παιχνίδια, λόγω αγνοίας ή λαϊκισμού, είναι παντελώς ανεπίτρεπτα.

Δεν θέλω να επεκταθώ στις ιδιόρρυθμες απόψεις της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας περί ασκήσεως της εξωτερικής πολιτικής, σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων. Εν τάχει θα ήθελα μόνο να επισημάνω την «παγκόσμια πρωτοτυπία» των θέσεων της. Ερωτηθείσα σχετικώς, δήλωσε – σοβαρότατα – ότι οι διακρατικές συμφωνίες (που συνάπτει η Κυβέρνηση) δεν έχουν τόση σημασία γιατί ανακαλούνται ή δεν τηρούνται από τους αντισυμβαλλομένους μας. Αυτό που έχει σημασία, κατά την άποψή της, είναι η άσκηση διεθνούς πολιτικής πιέσεων, μέσω διεθνών Οργανισμών, που «πρέπει να ενισχυθούν». Όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΗΕ ή το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Για το τελευταίο μάλιστα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε ότι θα έπρεπε να έχουμε συλλάβει τον Νετανιάχου κατά την εδώ (επίσημη) επίσκεψή του, καθώς η «συμβατική» υποχρέωσή μας αυτή απορρέει από το γεγονός ότι έχουμε κυρώσει την σύμβαση για το ΔΠΔ, το οποίο έχει εκδώσει ένταλμα συλλήψεως του Νετανιάχου, ο οποίος είναι καταζητούμενος.

Δεν θέλω επίσης να αναφερθώ στις επισημάνσεις της για την υπόθεση των Τεμπών, δοθέντος ότι οι θέσεις της είναι γνωστές. Σημειώνω απλώς την επιμονή της «να δικαστεί ο Μητσοτάκης», καθώς έχουν υπογράψει σχετικό αίτημα «1,5 εκατομμύριο πολίτες»… Αναφέρω επίσης, απλώς, την εμμονή της να χαρακτηρίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας … «σκοτεινό πρόσωπο»…Είναι όμως χρήσιμο, νομίζω, να μείνω σε ορισμένες απόψεις της κυρίας Κωνσταντοπούλου σε σχέση με την αναθεώρηση του Συντάγματος, η διαδικασία για την οποία θα αρχίσει από την παρούσα Βουλή και θα ολοκληρωθεί από την Βουλή που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές.

Είναι γνωστή και δεδομένη η αντίθεσή της με την τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, για την λειτουργία και μη κρατικών Πανεπιστημίων. Ενδιαφέρον - για την ιδιαιτερότητά τους - έχουν οι απόψεις της για την καθιέρωση εθνικών και τοπικών δημοψηφισμάτων, ώστε ο Λαός να αποφασίζει απ’ ευθείας για κρίσιμα ζητήματα (ωσάν να μην ήταν αρκετή η εμπειρία από το, ένα και μοναδικό, κωμικοτραγικό, δημοψήφισμα του 2015, η εφαρμογή του αποτελέσματος του οποίου θα μας είχε οδηγήσει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Επίσης η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έδειξε ενδιαφέρον και είδε με «θετικό μάτι» την ιδέα που της ετέθη με ειδική ερώτηση, αν θα ήταν υπέρ της καθιερώσεως του δικαιώματος των ψηφοφόρων να «ανακαλούν» τον βουλευτή, για μη τήρηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων, με την κατηγορία της «πολιτικής εξαπάτησης». Θεώρησε την «ανάκληση» αυτή ως δημοκρατική δικλείδα, σημειώνοντας όμως ότι θα έπρεπε να συζητηθεί η διαδικασία (ανακλήσεως)…

Όλα αυτά - πέραν των απόψεων που σαφώς βλάπτουν τις πάγιες θέσεις μας στα εθνικά θέματα - δίνουν μια συνολική εικόνα παράδοξης δομής και δράσης της Ελληνικής Πολιτείας και του Κράτους κατά την θεώρηση της προέδρου της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Με αφορμή δε την εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή της, επαναλαμβάνω την πάγια θέση-πρότασή μου:
Να οργανωθούν ειδικές, εφ’ όλης της ύλης, συνεντεύξεις όλων των νέων πολιτικών που τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχθεί στην ηγεσία κομμάτων και κομματιδίων. Συνεντεύξεις με εξειδικευμένους πολιτικούς, διπλωματικούς και οικονομικούς συντάκτες, για να δει κάθε πολίτης τι ακριβώς ξέρει και τι πρεσβεύει κάθε νέος πολιτικός αρχηγός…