Βρυξέλλες: 4.500 ζευγάρια παπούτσια... όσοι και οι νεκροί Παλαιστίνιοι την τελευταία 10ετία

Τη «Ματωμένη Δευτέρα», η Ιβάνκα Τραμπ εγιανίασε με χαμόγελα, λάμψη και σαμπάνιες τη νέα πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ. Λίγα χιλιόμετρα απόσταση, 62 άνθρωποι, κυρίως νέοι και παιδιά, 62 Παλαιστίνιοι, άφηναν την τελευταία τους πνοή, ενώ χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Ισραηλινών και τα επεισόδια στη Λωρίδα της Γάζας. Τα ονόματα των 62 που θυσιάστηκαν για το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και τη ζωή, ήταν ένα μικρό μόνο μέρος της λίστας των χιλιάδων θυμάτων, των χιλιάδων Παλαιστίνιων που έχουν δώσει τη ζωή τους την τελευταία 10ετία.

Εκείνη τη «Ματωμένη Δευτέρα» και τα λίγα 24ωρα που ακολούθησαν, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, καταδίκασαν τις πράξεις των Ισραηλινών και ζήτησαν να πέσουν οι τόνοι. Εκδόθηκαν ανακοινώσεις, κάποιοι πολιτικοί και παράγοντες εξέφρασαν την αγανάκτηση και τον αποτροπιασμό τους, αλλά... για την ταμπακέρα το παραμικρό. Το Ισραήλ εξακολουθεί να επιβάλλει τους όρους του, εξακολουθεί να σκοτώνει αμάχους και εξακολουθεί να εποικίζει περιοχές στην Ιερουσαλήμ, απομακρύνοντας με τη βία τους Παλαιστίνιους.

Μία άλλη Δευτέρα, επίσης «ματωμένη», καθώς τρία άτομα ακόμα έχασαν τη ζωή τους μέσα σε ένα 24ωρο, ακτιβιστές προέβησαν σε μία σιωπηλή κίνηση διαμαρτυρίας, ακριβώς μπροστά από το κτίριο της έδρας που βρίσκεται το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις Βρυξέλλες.

Παιδιά και νέοι άνθρωποι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τοποθέτησαν 4.500 ζευγάρια παπούτσια, στην πλατεία μπροστά από την έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι υπουργοί Εξωτερικών θα συσκέπτονταν.

Παπούτσια κενά, πολλά από μικρά παιδιά, ματωμένα, γεμάτα σκόνη, που αντιπροσώπευαν το καθένα από αυτά, έναν άνθρωπο. Μία ψυχή. Ένα παιδί. Έναν πατέρα. Μία μάνα. Έναν μαχητή που θυσιάστηκε για την ελευθερία.

Μία εικόνα, μέσω της οποίας αναδείχθηκε η υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που «καταδικάζει», αλλά επί της ουσίας, στέκεται μόνο στα λόγια. Μίας ευρωπαϊκής κοινωνίας που παρακολουθεί αμέτοχη και που διαμαρτύρεται μόνο όταν η δυστυχία, ο πόνος, το αίμα, πλήξει την ίδια.

Στην προκειμένη περίπτωση, η εικόνα δεν ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Ισοδυναμεί με χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές, που έφυγαν σε έναν άνισο και μοναχικό αγώνα. Από τη «Ματωμένη Δευτέρα», στη Δευτέρα των «κενών υποδημάτων»...