Ηλιάνα Μαυρομάτη: «Ένιωσα αμηχανία όταν κέρδισα την υποψηφιότητα για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη»

Μία υποψηφιότητα για καρφίτσα Μελίνα Μερκούρη, δύο θεατρικοί ρόλοι και η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα. Η περασμένη θεατρική σεζόν ήρθε γεμάτη δώρα και προκλήσεις για την νεαρή Ηλιάνα Μαυρομάτη, που κρατάει χαμηλούς τόνους τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική της ζωή. Μετά από δύο μήνες –τόσο πήρε για να πειστεί–, συναντηθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα από τα αγαπημένα της μπιστρό, έχοντας συντροφιά τον τετράποδο φίλο της, Λάμπη.

Κόρη δύο σπουδαίων ηθοποιών, του Βασίλη Μαυρομάτη και της Λίλας Καφαντάρη, μοιάζει να μην μπορεί να αντισταθεί στις Σειρήνες της υποκριτικής, παρόλη την κλίση της στις θετικές επιστήμες. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν μπλεγμένη σε καλλιτεχνικά δρώμενα. Οι γονείς μου, αν και δεν ήθελαν να ακολουθήσω το δικό τους επάγγελμα, είχαν φροντίσει να με στείλουν σε νηπιαγωγείο που είχε καλλιτεχνικές δραστηριότητες» λέει η Ηλιάνα Μαυρομάτη στο People.

Ήξερες από μικρή ηλικία πως θα γινόσουν ηθοποιός;
Μεγαλώνοντας πέρασαν από το μυαλό μου κι άλλες σκέψεις, όπως να ασχοληθώ με τις θετικές επιστήμες. Όταν ήμουν στο λύκειο, γράφτηκα σε δραματική σχολή ως ακροάτρια, καθώς δεν είχα συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας μου και η επιθυμία μου να ασχοληθώ με την υποκριτική έγινε πιο έντονη. Το πρωί πήγαινα σχολείο και το απόγευμα στη σχολή του Ιάσμου. Έβλεπα τα παιδιά να παίζουν ρόλους και ανυπομονούσα να ανέβω κι εγώ στη σκηνή. Έτσι συνειδητοποίησα πως αυτό είναι το επάγγελμα που επιθυμούσα να ακολουθήσω.

Όμως μετά το τέλος του σχολείου δεν ακολούθησες αμέσως το δρόμο του θεάτρου…
Πέρασα στη σχολή θεατρολογίας στην Πάτρα και ταυτόχρονα στο τμήμα Φυσικής στην Αγγλία, που ήταν η άλλη μου μεγάλη αγάπη. Μόλις γύρισα από το εξωτερικό, γράφτηκα αμέσως στη δραματική σχολή.

Πού βρισκόσουν όταν σου τηλεφώνησαν για να σου ανακοινώσουν την υποψηφιότητά σου για την καρφίτσα Μελίνα Μερκούρη;
Με πήραν ένα πρωί την ώρα που κοιμόμουν και νόμιζα πως το άκουγα μέσα στον ύπνο μου. Η αλήθεια είναι πως το συνειδητοποίησα μετά από κάποιες ώρες και στον πρώτο άνθρωπο που το είπα ήταν η φίλη μου η Κάλλι. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο σκηνοθετούσα την παράσταση Κίσκα και στα παιδιά το ανακοίνωσα μετά το τέλος των προβών, γιατί ντρεπόμουν να το πω. Σίγουρα ένιωσα χαρά και επιβράβευση, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι να έχεις διάρκεια μέσα στο χρόνο παρά ένα βραβείο.

Από τους γονείς σου πήρες μια γεύση για τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Πώς το βιώνεις από μέσα;
Δεν πρόλαβα να το ζήσω πολύ απέξω, γιατί, ως παιδί, δεν μπορείς να καταλάβεις πολλά πράγματα. Όμως θυμάμαι έντονα την προσπάθειά τους να με αποτρέψουν από το συγκεκριμένο χώρο, περισσότερο για λόγους ψυχικής ισορροπίας. Βιώνοντάς το από μέσα, παρατηρώ πως είναι πολύ δύσκολες οι ισορροπίες. Υπάρχει μεγάλος ναρκισσισμός, ματαιοδοξία και η επικοινωνία με τον «έξω» κόσμο είναι πιο δύσκολη. Νομίζω πως επικοινωνώ καλύτερα με ανθρώπους που δεν βρίσκονται στον ίδιο χώρο με το δικό μου και είμαι πιο ισορροπημένη.



Σε ενδιαφέρει να παίξεις σε τηλεοπτική σειρά, πέρα από κάποια αυτοτελή επεισόδια της 10ης Εντολής που σε είδαμε φέτος;
Αν ήταν μια καλή παραγωγή, με καλές συνθήκες και ανθρώπους που έχουν μια πιο κινηματογραφική ματιά στην τηλεόραση και δεν την έβλεπαν καθαρά εμπορικά, θα ήμουν σύμφωνη. Δυστυχώς, δεν γίνονται τέτοιες σειρές, η τελευταία φορά που είδα κάτι ανάλογο ήταν το Νησί.

Δεν είναι εύκολο να βιοπορίζεσαι μόνο από το θέατρο;
Αυτό είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία. Ζω με ελάχιστα χρήματα, γιατί δεν προέρχομαι από πλούσια οικογένεια ούτε έχω άλλους πόρους βιοπορισμού. Όμως έχω αποφασίσει να μην κάνω εκπτώσεις στη δουλειά μου κι έχω αυστηρά κριτήρια. Μπορεί τη μία χρονιά να παίζω σε δύο παραστάσεις και την επόμενη να μην έχω δουλειά.

Ποια πολυτέλεια απολαμβάνεις;
Το καλοκαίρι θέλω να κάνω ένα μήνα διακοπές. Ονειρεύομαι να φύγω από την Αθήνα, να στήσω τη σκηνή μου, να διαβάζω τα βιβλία μου και να χορεύω στα πανηγύρια της Ικαρίας. Αυτή την πολυτέλεια διασφαλίζω στον εαυτό μου. Γενικά δεν βγαίνω πολύ, μόνο για κάνα κρασάκι με την παρέα μου ή κάποιο σινεμά.

Δεν φοβάσαι να κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ μόνη σου;
Το έκανα πέρσι πρώτη φορά για ένα μήνα και μου άρεσε πολύ. Διένυα μια δύσκολη προσωπική περίοδο και μου έκανε καλό. Ήταν το καλύτερο καλοκαίρι που έχω περάσει. Γενικά το ελεύθερο κάμπινγκ δεν με τρομάζει καθόλου.

Μένοντας ένα μήνα μόνη τι ήταν αυτό που ανακάλυψες;
Το κυριότερο μάθημα που πήρα ήταν να μην έχω την αίσθηση πως με κυνηγάει ο χρόνος. Δεν πρέπει να προτρέχω, αλλά να ζω τη στιγμή. Προσπαθώ να το τηρώ στην καθημερινότητά μου κι όποτε ζορίζομαι ή νιώθω άσχημα φέρνω στο μυαλό μου την εικόνα των διακοπών μου και γειώνομαι. Επίσης, κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η επαφή με τη φύση, ενώ η πόλη έχει διαφορετικούς ρυθμούς και κλείνεσαι στον εαυτό σου.

Ποια εσωτερική ανάγκη σε ώθησε να ασχοληθείς και με τη σκηνοθεσία; Φοβήθηκες μήπως λάβεις αρνητικά σχόλια λόγω του νεαρού της ηλικίας σου;
Απλά έτυχε. Βρεθήκαμε με την ομάδα «Χαμαιλέων» που θέλαμε να δουλέψουμε μαζί και μοιράσαμε αρμοδιότητες. Υποκριτικά δεν μπορούσα να συμμετέχω στην παράσταση λόγω άλλων θεατρικών υποχρεώσεων κι από κοινού αποφασίσαμε να αναλάβω τη σκηνοθεσία. Παρόλο που ήταν μεγάλη ευθύνη, δεν ένιωσα ότι είχα κάποιο δυσβάσταχτο βάρος πάνω μου. Δουλέψαμε πολύ σκληρά, χωρίς χρήματα και προβολή από τα media, με μοναδικό κίνητρο να πούμε κάτι στο κοινό, οπότε δεν φοβήθηκα τις κριτικές.

Προέρχεσαι από καλλιτεχνική οικογένεια. Αυτό σημαίνει πως οι πόρτες σού άνοιξαν ευκολότερα;
Δεν έπαιξε ρόλο. Αν έπαιζε, θα ήταν αρνητικός, λόγω της καχυποψίας που θα υπήρχε απέναντί μου, γιατί θα αναρωτιούνταν για ποιο λόγο θέλω να ασχοληθώ με το χώρο. Από την άλλη, οι γονείς μου ποτέ δεν ήταν σε καλλιτεχνικές παρέες, ήταν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Με το πέρασμα του χρόνου, κατάφερα να διαμορφώσω τα δικά μου προσωπικά κριτήρια.

Ο πιο αυστηρός κριτής σου;
Ο εαυτός μου! Είμαι πιο αυστηρή ακόμα και από τους γονείς μου, γιατί είμαι τελειομανής και θέλω να έχω τον έλεγχο. Είμαι πολύ αυστηρή και αυτοκαταστροφική πολλές φορές.

Έχεις ψάξει γιατί προκαλείς αυτές τις αυτοκαταστροφικές τάσεις;
Έχω κάνει πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία και με έχει βοηθήσει πολύ, δηλαδή έχει εξομαλυνθεί αυτή η κατάσταση με το πέρασμα του χρόνου. Παλιότερα ήταν σε χειρότερο σημείο.

Ποιο ήταν το έναυσμα να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία;
Ψυχολογικά προβλήματα και έντονες αυτοκαταστροφικές τάσεις στην εφηβεία μου. Η μόνη λύση ήταν να απευθυνθώ σε ειδικό. Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν μικρότερη, δυσκολευόμουν να δεχτώ βοήθεια, γιατί ήμουν πολύ αντιδραστική. Μόλις το συνειδητοποίησα, έγινα συνεργάσιμη. Έχω δει τεράστιες αλλαγές στο πώς βλέπω πια τα πράγματα. Στην εφηβεία μου τα βίωνα όλα δραματικά, ενώ τώρα βλέπω την ομορφιά που υπάρχει γύρω μου. Μεγαλώνοντας δεν είμαι στραμμένη στον εαυτό μου, μαθαίνω να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Όμως και οι σχέσεις είναι δύσκολες. Κάπου διάβασα πως η μισή Ελλάδα περιμένει μήνυμα και η άλλη μισή φοβάται να στείλει, κάτι που είναι πολύ εύστοχο.

Αναζητάς τη μονιμότητα;
Όσο μπορώ ναι, γιατί ακόμη είμαι μπερδεμένη σε αυτό το κομμάτι. Ιδανικά θέλω ένα σύντροφο, χωρίς να λέω ότι είμαι ακόμη έτοιμη να γίνω ιδανική σύντροφος. Ψάχνω τον εαυτό μου, δεν ξέρω πόσο ώριμη είμαι για να μπορέσω να προσφέρω ασφάλεια σε έναν άνθρωπο. Είμαι σε μεταβατική περίοδο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να βρεθεί αυτός που θα σου ανατρέψει όλα όσα πιστεύεις. Σίγουρα, όμως, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να μένουμε μόνοι μας. Πάντως, προτιμώ τη μοναξιά από μια κακή σχέση κι όσο μεγαλώνω βρίσκω τις ισορροπίες μου και περνάω καλά και μόνη μου στο σπίτι. Παλαιότερα είχα μείνει σε σχέσεις, επειδή φοβόμουν τη μοναξιά. Τελικά, όταν ξεπερνούσα αυτό το φόβο, ήμουν καλύτερα μόνη μου. Τώρα δεν μπαίνω εύκολα σε σχέσεις. Πάντως, έχω πολύ καλούς φίλους για αντίβαρο. Είμαι πολύ τυχερή με τις φιλίες μου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχω φάει τα μούτρα μου.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.