Κώστας Φραγκολιάς και Σία: Μια ωραία γκέι ατμόσφαιρα

Σάλος! Λέξη που μπορεί να περικλείσει τις κριτικές, τις αντιδράσεις, τα ανοιχτά στόματα, τα υψωμένα διδακτικού τύπου δάχτυλα, τα απόνερα εν γένει που ακολούθησαν την πρεμιέρα της παράστασης «Leonardo’s Ring», η οποία παρουσιάζεται από την προηγούμενη εβδομάδα στο «Studio Κυψέλης». Για άλλη μία φορά μέρος του αθηναϊκού κοινού συγχέει την αληθινή ζωή με την τέχνη και ρίχνει ένα ακόμη ζουμερό κομμάτι κρέας στο θηρίο της σεμνοτυφίας που γουργουρίζει με ευχαρίστηση μέσα του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Εκτός από μια ολόγυμνη παράσταση -συγκυρία ιδανική σε χαλεπούς οικονομικά καιρούς, μια και δεν απαιτείται αμοιβή στυλίστα-, όπου συμμετέχουν έξι άνδρες ηθοποιοί, οι οποίοι εμφανίζονται επί σκηνής με αδαμιαία περιβολή, το «Leonardo’s Ring» αφηγείται την ιστορία ενός δαχτυλιδιού εξίσου διάσημου με εκείνο του Νιμπελούνγκεν.

Εξι μήνες πρόβες

Το δελτίο Tύπου που συνοδεύει την παράσταση είναι αναλυτικότατο: «Το έργο αφορά στην ιστορία ενός δαχτυλιδιού που ταξιδεύει για να ενώσει και να χωρίσει ανθρώπους από χώρα σε χώρα διαμέσου των αιώνων! Είναι το περίφημο δαχτυλίδι που φέρεται να σχεδίασε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, και πέρασε από τα χέρια του Τσαϊκόφσκι, του Οσκαρ Γουάιλντ, του Ροδόλφο Βαλεντίνο, για να καταλήξει στις μέρες μας. Αυτοί που το αποκτούν τι το ιδιαίτερο έχουν και ποια λύση στη ζωή τους δίνεται μέσω αυτού; Οι ηθοποιοί -που επιλέχτηκαν παρουσία του ατζέντη του έργου Γκόρντον Ντίκερσον, ένας από τους “ειδικούς όρους” για το ανέβασμά του και στη χώρα μας- κάνουν πρόβες από τον Μάη».



Συμπέρασμα πρώτο: πέρα από το γεγονός ότι σε τούτη τη χώρα για κάποιον ακατανόητο λόγο κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν πως η τέχνη οφείλει να λογοκρίνεται για να μην εγείρει κολικούς στα χρηστά ήθη, κανείς δεν εκτιμά τον κάματο των ηθοποιών. Εξι ολόκληροι μήνες προβών δεν είναι δα και λίγοι. Πόσο μάλλον με τις ακίδες του θεατρικού σανιδιού να μπήγονται κάθε τόσο στο κορμί των ηθοποιών επειδή είναι γυμνοί. Ποιος είναι εκείνος που θα διαφωνήσει πως η τέχνη θέλει θυσίες;

Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, οι αντιδράσεις ήταν μάλλον αναμενόμενες από τους συντελεστές της παράστασης και ίσως καλοδεχούμενες, αφού το buzz είναι ήδη δεδομένο. Και τι θέλει ένας ηθοποιός για να τραφεί; Μια ιδέα χειροκρότημα και μπόλικο ντόρο. Ηδη από το τρέιλερ της παράστασης, το οποίο είχε κυκλοφορήσει λίγες εβδομάδες νωρίτερα, το πράγμα φώναζε. Μεσοαστικό διαμέρισμα. Ο Χρήστος Λιακόπουλος -πρωταγωνιστής της παράστασης- ξαπλωμένος σε ένα διπλό κρεβάτι με τον Κώστα Φραγκολιά να κοιμάται σε εμβρυακή στάση κοιτώντας προς το μέρος του συμπρωταγωνιστή του.



Εκείνος σηκώνεται στις μύτες των ποδιών από το κρεβάτι, φορά το λευκό σλιπάκι του προσφέροντας αφειδώς θέα προς τα οπίσθιά του, και κάθεται ως άλλος σκεπτόμενος του Ροντέν σε μια μπερζέρα αγναντεύοντας το υπερπέραν. Λίγο μετά τον βρίσκουμε να κάθεται προβληματισμένος στο τραπέζι της κουζίνας παρέα με τον καφέ του. Ιερή στιγμή στοχασμού. Το πλάνο αλλάζει, μεταφερόμαστε ξανά στην κρεβατοκάμαρα. Ο Κώστας Φραγκολιάς με ημικαλυμμένα τα οπίσθιά του από το λευκό σεντόνι δέχεται ένα βιαστικό χάδι από τον συμπρωταγωνιστή του και σηκώνεται από το κρεβάτι - ως διά μαγείας αυτός φορά ήδη το λευκό σλιπάκι του. Κατευθύνεται προς το ντους όπου τον περιμένει ο συμπρωταγωνιστής του. Κενό. Στην επόμενη σεκάνς είναι η ώρα του αποχαιρετισμού.



Ο Φραγκολιάς παίρνει το σακίδιό του και την πλούσια κόμη του -εφάμιλλη με εκείνην που είχε οραματιστεί ο Τζεφιρέλι για τον Ρόμπερτ Πάουελ στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ»-, κουμπώνει επιδεικτικά το φερμουάρ του παντελονιού του και φεύγει. Σωστά καταλάβατε. Η αφήγηση είναι αρχετυπικά γκέι. Η μουσική υπόκρουση της διασκευής που έκανε η Μαριάννα Τόλη στο «Windmills of your mind» του Mισέλ Λεγκράν αλλά και το σέπια φίλτρο που αγκαλιάζει νωχελικά το βίντεο απλώς επιστεγάζουν τα μηνύματα που σχεδόν παβλοφικά διεγείρουν τη συνείδηση κάθε ομοφυλόφιλου σε τούτη την οικουμένη.

Η φωτογράφηση

Κι ύστερα ήρθε η φωτογράφηση για τους προωθητικούς, διαφημιστικούς λόγους. Εξι γυμνόστηθοι άνδρες με τζιν παντελόνι στο ημίφως, έξι πλήρους τεστοστερόνης άνδρες περιτριγυρισμένοι από όργανα γυμναστηρίου, έξι άνδρες με λευκή πετσέτα στον ιδρωμένο χώρο ενός χαμάμ, έξι άνδρες σε πόζες που αναδεικνύουν τους σκληρά δουλεμένους δικέφαλούς τους. Κι ανάμεσά τους, ο Κώστας Φραγκολιάς. Ενα πρώην μοντέλο που επαναστατεί. Πετά την ντυμένη εκδοχή του και παραδίδεται χωρίς δεύτερη σκέψη (και χωρίς εσώρουχο) στην υποκριτική τέχνη που τόσο τον έλκει. Η συνταγή μοιάζει ιδανική για να συζητηθεί στα media και να αναπαραχθεί στα social media.



Η ομάδα Θεατρίνων Θεατές που ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το εν λόγω κείμενο μοιάζει να έχει ήδη κερδίσει το στοίχημα της επικοινωνίας. Για το στοίχημα της υποκριτικής, όμως,  μόνο η αυτοψία μπορεί να αποφανθεί. Εχει και μεταμεσονύκτια παράσταση κάθε Παρασκευή. Προσοχή: η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους (στενόμυαλους, πουριτανούς και για όσους στήνουν σεμνότυφο καραούλι έξω από θέατρα).