Γυμνοί στου Ψυρρή...

Πριν από λίγες ημέρες οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Θύμισέ μου γιατί ήρθαμε
εδώ», η οποία ανέβηκε χθες στο Θέατρο Βαφείο, έγιναν οι πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες
της πόλης. Δεν χρειάστηκε τίποτα περισσότερο από μερικά παρεό, τα γυμνά κορμιά τους,
ένα εγκαταλειμμένο βιντεοκλάμπ στου Ψυρρή, όπου φιλοξενήθηκαν οι πρόβες τους,
και φυσικά το ηδονοθηρικό ένστικτο του φιλοθεάμονος κοινού

Δεν ξέρω αν είναι ξεπερασμένο ή πουριτανικό, είναι όμως σίγουρα βγαλμένο από το savoire faire της τάξης των στρουθοκαμήλων να σοκάρεται κανείς στη θέα του γυμνού σώματος. Και δεν μιλάμε για τον καθρέφτη μας, μια παραλία γυμνιστών ή την ιδιώτευση καθενός, όπου το γυμνό σώμα δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα γυμνό σώμα, αλλά για το θέατρο ή αλλιώς τον ναό της σωματικότητας. Τα τελευταία χρόνια τα απογυμνωμένα από εσώρουχα ανδρικά μόρια, οι άνευ στηθόδεσμου γυναικείες θηλές, οι απροστάτευτοι στο κρύο και τ’ αγιάζι γλουτοί έχουν επιστρατευτεί ως αδιαπραγμάτευτο υποκριτικό όπλο των γηγενών απογόνων του Θέσπιδος (aka ηθοποιών). Η «δοσολογία» γυμνών ή ημίγυμνων σωμάτων επί σκηνής έχει αυξηθεί σε τέτοιον βαθμό ώστε τα θεατρικά βραβεία που αποδίδονται κάθε χρόνο από γνωστό οδηγό αθηναϊκού ευ ζην θα έπρεπε να σκεφτούν σοβαρά το ενδεχόμενο να θεσπίσουν βραβείο ερμηνείας με αδαμιαία περιβολή - φαντάζομαι ήδη τους ιθύνοντες να σπαζοκεφαλιάζουν ανάμεσα στις μεταιχμιακά σέξι πρωταγωνίστριες των περσινών «Κόκκινων φαναριών» του Εθνικού Θεάτρου και της γυμνής αλήθειας του Στράτου Τζώρτζογλου στο «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα» του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης». 




Η ηθοποιός με το παρεό και το bikini top εκπλήσσει ακόμη και τον γενειοφόρο συνάδελφό της

Ο θίασος της παράστασης «Θύμισέ μου γιατί ήρθαμε εδώ» μοιάζει αποφασισμένος να δώσει σάρκα και οστά στον τίτλο του θεατρικού κειμένου που υπογράφει εις εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, ο Βασίλης Τσιγκριστάρης. Διότι, αλήθεια, πόσοι από τους θεατές της παράστασης θα καταφέρουν να παραμείνουν προσηλωμένοι στη σκηνική θεατρική πράξη όταν μπρος στα μάτια τους θα παρελαύνουν όλο χάρη τα γυμνά σώματα των ηθοποιών;

Ολη η πόλη ξεκίνησε να μιλά για την εν λόγω παράσταση όταν το νεότευκτο site www.popaganda.gr εντόπισε τους ηθοποιούς να επιδίδονται σε εξαντλητικές πρόβες στην περιοχή του Ψυρρή. Η βιτρίνα του πάλαι ποτέ βιντεοκλάμπ προσέφερε αφειδώς απρόσκοπτη θέα σε κάθε περαστικό. Πολλοί ήταν εκείνοι που ξαφνιάστηκαν βλέποντας τους γυμνούς ηθοποιούς να σμιλεύουν με τα γυμνά κορμιά τους το κείμενο, να αναμετρώνται με τον θεατρικό λόγο, να ακολουθούν τις οδηγίες του σκηνοθέτη Σταμάτη Πατρώνη σε έναν άδειο χώρο με φόντο μια καδραρισμένη φωτογραφία από κάποιο δαντελωτό ακρογιάλι της χώρας μας. Οχι, κανείς δεν προβληματίστηκε εάν επρόκειτο για κάποια απάνεμη ακτή του Αιγαίου ή του Ιονίου. Η θεατρική πράξη, απαλλαγμένη από περιττά βαμβακερά, μεταξωτά ή άλλης πρώτης ύλης φκιασίδια δυτικού πολιτισμού (aka ρούχα), άφησε άλαλα τα χείλη του ηδονοθηρικού ποιμνίου.
Η αλήθεια είναι πως οι ηθοποιοί δεν βγήκαν από τα ρούχα τους έτσι για την εικονοκλασία του πράγματος, για να προκαλέσουν, να σοκάρουν ή να θέσουν εαυτούς στον βωμό του εφήμερου talk of the town.



Οι απόγονοι του Θέσπιδος αναπαριστούν την αρχετυπική επαναστατική πράξη ενός λουομένου: τον διαχωρισμό παρεό από την άμμο της θαλάσσης  

Απλώς η δράση της παράστασης εκτυλίσσεται σε μια παραλία γυμνιστών. Πιο συγκεκριμένα, η υπόθεση έχει ως εξής, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου που ενημερώνει σχετικά με το έργο: «Ο Αλέξανδρος και η Μαρία φτάνουν για τις πρώτες διακοπές τους μαζί σε μία απομονωμένη παραλία ενός ελληνικού νησιού για ελεύθερο κάμπινγκ, παρά τις αντιρρήσεις της Μαρίας. Δεν ξέρουν όμως ότι πρόκειται για παραλία γυμνιστών, πράγμα που ανακαλύπτουν όταν καταφτάνει μια άλλη παρέα τριαντάρηδων που στήνει τη σκηνή της δίπλα τους. Οι ονειρεμένες πρώτες διακοπές τους αρχίζουν να γίνονται όπως ακριβώς δεν θα έπρεπε να είναι. Η άλλη παρέα όμως δεν έχει φτάσει και τόσο τυχαία σε αυτή την παραλία... Μέσα από διάφορα flashback πριν από τις διακοπές, που εκτυλίσσονται στη διάρκεια του έργου, αποκαλύπτεται ότι όλοι έχουν από ένα μυστικό που τους οδήγησε εκεί και ότι όλοι έχουν ξανασυναντηθεί στην Αθήνα...». Λαμπρά.
Τίποτα εξωφρενικό, τίποτα εκκεντρικό, τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι συμβαίνει σε μια κανονική παραλία γυμνιστών. Πέρα από τη National Geographic διάσταση της παράστασης, όπερ σημαίνει: α) ότι τα αγοράκια μπορούν να διαπιστώσουν τι έχουν τα κοριτσάκια κάτω από τα ρούχα τους και τούμπαλιν, β) ότι τα αγοράκια μπορούν να συγκρίνουν το προσωπικό μέγεθός τους με το σκηνικό μέγεθος των ηθοποιών, γ) ότι οι μη έχοντες άποψη μπορούν να αποκτήσουν για ό,τι συμβαίνει σε μια παραλία γυμνιστών, δ) ότι μπορεί κανείς να πάρει μια ιδέα για το πώς ένιωθαν οι παππούδες μας οι πρωτόπλαστοι (βλ. Αδάμ και Εύα), υπάρχει και εκείνη που στ’ αλήθεια θέλει να διατρανώσει ο συγγραφέας: τη μεταφορική απογύμνωση των ανθρώπων μακριά από τις πόλεις σε ένα διαφορετικό, χαλαρό πλαίσιο θερινών διακοπών.



Μπούστο «βαρύ» σαν βιβλική ιστορία

Κατά τα άλλα, το γυμνό είναι -τουλάχιστον στο θέατρο- το νέο ντυμένο, και φυσικά η Ζωίτσα η Λάσκαρη τα είχε περάσει αυτά προ αμνημονεύτων στον «Κατήφορο» (1961) του Γιάννη Δαλιανίδη, όταν ο Νίκος Κούρκουλος την παρατούσε γυμνή στον δρόμο κι εκείνη φώναζε «Κώστα, μη μ’ αφήνεις, Κώστα!».

Ωστόσο, η πραγματική απογύμνωση είναι ότι μέρος του κοινού δείχνει το ίδιο -αν όχι περισσότερο- σκανδαλισμένο μισό αιώνα (και δύο χρόνια) μετά. Πριν το δείτε, απενεργοποιήστε τον εσωτερικό σας μετρητή σεμνοτυφίας.