Σάββας Γκέντσογλου: Δεν το έχω με τις σχέσεις

Κρατά από το χέρι το καστανόξανθο, ψηλό κορίτσι που περπατά δίπλα του, με το βλέμμα χαμηλωμένο από συστολή και το βήμα ταχύ, καθώς περνούν ανάμεσα σε κόσμο στα μυκονιάτικα Ματογιάννια. Κλικ. Ιούνιο μήνα, μακριά από το χλοοτάπητα και τη στρογγυλή ερωμένη μετά από μήνες, χαλαρώνει στην ξαπλώστρα του χαϊδεύοντας το κορίτσι με τα τατουάζ που βρίσκεται δίπλα του. Κλικ. Μεγάλο πάρτι στη Γλυφάδα, συνοδεύει την αγαπημένη του, αυτή τη φορά συνειδητά πως το επόμενο κλικ θα ακουστεί σε δευτερόλεπτα.

Κάπως έτσι, ο Σάββας Γκέντσογλου, από αστέρι των γηπέδων και αγαπημένος των ποδοσφαιρόφιλων, βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στα εξώφυλλα των παπαράτσι περιοδικών. Όμως, ο Σάββας είναι πολύ περισσότερα από το αγόρι της Αγγελικής Ηλιάδη.

Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής από τα 16 του χρόνια, με καταγωγή από το Ποδοχώρι Καβάλας, από μικρός το μόνο που ήθελε ήταν να παίζει μπάλα. Ο «ντόρος» που γίνεται στα ελληνικά μέσα λόγω της σχέσης του με την τραγουδίστρια τον κάνει να κατεβάζει το κεφάλι και να νιώθει αμήχανα.

Ο Σάββας Γκέντσογλου με την Αγγελική Ηλιάδη

«Είμαι αντιστάρ. Αν πάω κάπου και καταλάβω πως κάποιος λέει για μένα, ντρέπομαι! Κατεβάζω το κεφάλι και προχωράω. Δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Από μικρός ήμουν έτσι. Πολλοί νομίζουν ότι έχω ύφος, αλλά απλά είμαι ντροπαλός. Κλειστός χαρακτήρας, δεν ανοίγομαι εύκολα. Μόνο στην παρέα μου λέω αστεία και κάνω πλάκες» προσπαθεί να εξηγήσει στο People τη φυσική του συστολή στη face to face επαφή, σε αντιδιαστολή με την άνεσή του στα social media. «Έχω Facebook και Instagram. Γίνεται χαμός εκεί. Οι γυναίκες μπορούν να σε βρουν πολύ εύκολα διαδικτυακά. Στέλνεις ένα μήνυμα και το βράδυ μπορεί να πίνετε ποτό. Μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό. Και σε πολλούς φίλους και γνωστούς μου επίσης. Είναι φαινόμενο της εποχής» λέει χαμογελώντας.

Στο Λιβόρνο, όπου ζει, τον αναγνωρίζουν στο δρόμο

Οι ποδοσφαιριστές στην Ιταλία και την Ισπανία είναι συνήθως πολύ αναγνωρίσιμοι κι αγαπητοί από τον κόσμο, ειδικά σε μια πιο μικρή πόλη, και ο Σάββας αυτό το εισπράττει. «Στο Λιβόρνο της Ιταλίας όπου ζω (εδώ και ένα χρόνο παίζει στη Σαμπντόρια) με αναγνωρίζουν πάρα πολλοί. Σε μεγάλες πόλεις, όπως η Ρώμη και το Μιλάνο, όχι και τόσο. Θεωρώ ότι το κακό έχει παραγίνει στην Ελλάδα με τους ποδοσφαιριστές. Δεν είμαστε κάτι το εξαιρετικό, για να έχουμε αυτή την προσοχή. Ποδόσφαιρο παίζουμε. Δεν χρειάζεται τόσο μεγάλη προβολή. Και αν θες να είσαι σωστός, είναι δύσκολη η ζωή του ποδοσφαιριστή. Όταν έπαιζα στην Ελλάδα, δεν ήμουν και τόσο... επαγγελματίας. Είχα ξεφύγει λίγο. Έκανα καταχρήσεις σε όλα. Έβγαινα πολύ, έπινα πολύ, το παράκανα με τις γυναίκες. Δεν άλλαξα, όμως, με την όποια επιτυχία ή τα χρήματα που μπορεί να κέρδισα. Μπορεί να είμαι ντροπαλός, όμως αν μου αρέσει πολύ κάποια γυναίκα, ξεχνάω τις ντροπές. Όταν δω κάποια που μου αρέσει, μεταμορφώνομαι» αποκαλύπτει και παραδέχεται πως μέχρι σήμερα δεν ήταν καθόλου «σχεσάκιας». «Δεν το ’χω και πολύ με τις σχέσεις. Είμαι άτακτος πολύ. Δεν μπορώ να είμαι με την ίδια γυναίκα πάνω από ένα μήνα. Η μεγαλύτερή μου σχέση ήταν στα 17 μου και κράτησε τέσσερις μήνες. Στον ένα με ενάμιση μήνα κάτι παθαίνω και δεν μπορώ άλλο» λέει με τον αυθορμητισμό που διακρίνει ένα αγόρι μόλις 22 χρόνων.

Ο Σάββας Γκέντσογλου έχει επιστρέψει εδώ και μέρες στην Ιταλία (όπου προβλέπεται να παραμείνει για τα επόμενα πέντε χρόνια) για να συμμετάσχει στην προετοιμασία με την ομάδα του. Μοιραία, αφήνει πίσω του την Αγγελική Ηλιάδη. Πώς νιώθει γι' αυτό; «Η απόσταση δεν βοηθά μια σχέση. Με τα χιλιόμετρα στη μέση είναι πολύ δύσκολο, γιατί σε μια ερωτική σχέση υπάρχει η ζήλια, που ενισχύεται από την απόσταση. Εγώ, για παράδειγμα, ζηλεύω πολύ, αλλά δεν το δείχνω, γιατί είμαι πολύ εγωιστής. Αν ζηλέψω, θα το κρατήσω μέσα μου και θα το εκφράσω σε μια άσχετη στιγμή» εξηγεί.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
«Γράφτηκα στα 11 μου σε μια Ακαδημία και στα 14 μου με κάλεσαν στην ΑΕΚ.Έκαναν κάποιες δοκιμές την περίοδο που είχε αναλάβει ο Ντέμης Νικολαΐδης. Έγινε χαμός με τη μάνα μου, γιατί δεν με άφηνε να έρθω στην Αθήνα. Με στήριζαν βέβαια ο πατέρας μου κι ο αδελφός μου.
Τελικά έπεισα και τη μάνα μου. Της είπα: “Αν δεν κάνω κάτι στη ζωή μου, θα φταις εσύ”. Ίσως ακούγεται άσχημο, αλλά ήταν το μόνο όπλο για να αλλάξει γνώμη».

Πώς ένιωσε όταν άρχισε να βλέπει τον εαυτό του κάθε εβδομάδα στα εξώφυλλα; «Ειλικρινά, γελάω με τη δημοσιότητα που πήρα λόγω της σχέσης μου. Άνοιγα περιοδικά και τηλεοράσεις και με έβλεπα παντού. Δεν μου αρέσει αυτό, ντρέπομαι. Ελπίζω την επόμενη φορά να μη γίνει τόσο μεγάλο θέμα. Από την άλλη, είναι πραγματικά γελοίο να κρύβω τη σχέση μου, όταν με έχουν βγάλει στα περιοδικά. Ούτε μπορώ να αλλάξω τη ζωή μου, για να μη με δουν. Κάθε χρόνο πάω διακοπές στη Μύκονο. Ήταν εκεί οι φίλοι μου, έτσι είπα “θα πάω και φέτος, κι ας με βγάλουν φωτογραφία με την Αγγελική”. Δεν ήθελα να συμβιβαστώ και να αλλάξω το πρόγραμμά μου. Στο εξωτερικό ποτέ δεν θα απασχολούσε η προσωπική μου ζωή τα Μέσα και μου αρέσει αυτό» παραδέχεται και τονίζει πως το ότι έφυγε στο εξωτερικό ήταν η καλύτερη κίνηση που έκανε για την καριέρα του. «Ο Γιώργος Σαμαράς έφυγε από μικρός και τον θαυμάζει όλη η Ευρώπη. Ο Παναγιώτης Κονέ δεν αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα και σήμερα μιλά όλη η Ιταλία γι’ αυτόν. Είναι και η φιλοσοφία άλλη εδώ: Όταν ήμουν στην ΑΕΚ, οι δημοσιογράφοι ήθελαν συνεχώς πληροφορίες για όσα συνέβαιναν στα αποδυτήρια. Αλλά ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους, δεν σήκωνα το τηλέφωνο για να δώσω πληροφορίες κι έτσι ήμουν μόνιμα στόχος. Είχα ακούσει πολύ κράξιμο. Για τα τατουάζ μου, τα μαλλιά μου. Ίσως προκαλούσε και η ζωή που έκανα, αλλά σίγουρα οι δημοσιογράφοι δεν μου φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Αυτά σιχάθηκα στην Ελλάδα κι έφυγα για το εξωτερικό. Εκεί αποδεικνύεις μόνο στο γήπεδο τι είσαι» λέει ο Σάββας στο People. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και τότε ήταν πολύ προσηλωμένος στους αθλητικούς στόχους του. «Είναι πολύ χαμηλών τόνων ο Σάββας. Δεν του αρέσει να προκαλεί ή να συγκεντρώνει τα βλέμματα πάνω του. Στις προπονήσεις ήταν πάντα σοβαρός και συγκεντρωμένος στις οδηγίες του προπονητή μας. Μου έκανε τρομερή εντύπωση που ανακάλυψα το χιούμορ του, όταν γνωριστήκαμε καλύτερα» λέει στο People πρώην συμπαίκτης του.

Ο Σάββας, αντίθετα με άλλους συναδέλφους του, ήταν και πολύ καλός μαθητής. «Από μικρό παιδί είμαι με μία μπάλα στα πόδια, αλλά ήμουν και καλός μαθητής, τα έπαιρνα τα γράμματα. Ήθελα να γίνω αστυνομικός ή πιλότος. Αλλά έπρεπε να επιλέξω και τελικά τα παράτησα όλα για το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας και ο αδελφός του ήταν σύμμαχοί του, ενώ η μητέρα του άργησε να πειστεί. Ακόμα και σήμερα που μένει μακριά τους, είναι πολύ δεμένος με τους δικούς του. «Μιλάω κάθε μέρα στο τηλέφωνο με τον πατέρα μου. Ειδικά μετά την περιπέτεια που πέρασα (σ.σ. όταν το αεροπλάνο όπου επέβαινε για να πάει στη Ρώμη, την ώρα που προσγειωνόταν, πάτησε η μία ρόδα στο έδαφος και λόγω της ταχύτητας έσπασε), με παίρνει τρεις φορές τη μέρα για να δει αν είμαι καλά». «Ο πατέρας και ο αδελφός του είναι τα πρότυπά του Σάββα. Ακούει πάντα τη γνώμη τους, όταν θέλει να πάρει κάποια σημαντική απόφαση για την καριέρα του. Τους έχει απόλυτη εμπιστοσύνη και εκτιμά τη γνώμη τους, γιατί γνωρίζει πως θέλουν το καλό του και τον αγαπούν ανιδιοτελώς» αναφέρει άνθρωπος που τον γνωρίζει καλά. Αλλά και για τον Σάββα η οικογένεια είναι όνειρο ζωής, όπως λέει: «Το Σεπτέμβριο θα κλείσω τα 23 και θέλω να κάνω παιδιά μικρός. Μου αρέσει πολύ αυτό σαν ιδέα».




ΤΑ ΤΑΤΟΥAΖ
«Στα 18 μου έκανα στο στέρνο μου ένα τατουάζ που γράφει “Never give up”. Γιατί, αν και είμαι γκρινιάρης κι όλο λέω πως θα τα παρατήσω, την τελευταία στιγμή αλλάζω γνώμη και συνεχίζω.
Δεν ξέρω αν θα έκανα τατουάζ αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής.
Θα με κρέμαγε ο πατέρας μου. Τώρα δεν μπορεί να κάνει κάτι. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές έχουν τατουάζ και στην Ιταλία ακόμα περισσότερο. Έχω “χτυπήσει” και πρόσωπα γυναικών. Στο δεξί μου χέρι έχω μια κοπέλα που είναι μισός άγγελος, μισός διάβολος. Όπως είναι όλες οι γυναίκες δηλαδή!».