Χειμωνιάτικος πυρετός στην Ερμού

«Ο Βορρηάς που ταρνάκια παγώνει, κατά τον ποιητήν, σήμερα όχι μόνον δεν τα παγώνει, αλλά και τα κινητοποιεί και τα εξαποστέλλει ολοταχώς εις την οδόν Ερμού, προς κοινήν επανάστασιν και απογοήτευσιν γονέων, συζύγων, αδελφών, θείων, συγγενών και εραστών. Εκεί αφρούρητα, αμέριμνα, πίπτουν εις τα πειναλέα στόματα χιλιάδων λύκων καιροφυλακτούντων από στιγμής εις στιγμήν.

Προσεφέρθη, λοιπόν, ο υποφαινόμενος, μη μεμυημένος ούτε θεωρητικώς εις την κατάστασιν και το περιβάλλον της οδού Ερμού, να συντροφέψη δύο χαριτωμένα και αθώα αρνάκια, πολύ όμως πεπειραμένα, και αρκετά συνηθισμένα εις την περιπέτειαν αυτήν, διά μίαν σύντομον βολτίτσαν έως τα πρώτα καταστήματα της οδού Ερμού.

Ύψιστε, παντοδύναμε μεγαλουργέ. Εάν περιέπιπτα εις παρθένα αφρικανικά δάση, εάν διέσχιζα τον Ειρηνικόν δι΄ακατίου, εάν διηρχόμην με βροχήν την οδόν Αχαρνών, εάν απεφάσιζα να επιβώ του θηρίου διά Κηφισσιάν, όλα αυτά ασφαλώς θα ήσαν ευκολώτερα, και θα υπέπιπτα εις ολιγωτέρας εκπλήξεις και μαρτύρια, παρ΄όσα μοι επεφύλλαττέ η διαβολεμένη αυτή οδός Ερμού, εις χρονικόν διάστημα μη υπερβαίνον τα τρία τέταρτα της ώρας.



Δέκα η ώρα πρωί, για να ξέρετα, και ο θηλυκόκοσμος της πρωτευούσης, της γείτονος, των επαρχιών, ιδιαιτέρως του Κορωπίου, Μενιδίου, Κουκουβαούνων κλπ. κινείται, σπρώχνεται. μυρμηκιά. Νομίζετε ότι υπεγράφη και εδημοσιεύθη διάταγμα γενικής επιστρατεύσεως των αντιπροσώπων της Εύας. Ευρίσκεσθε εις επικράτειαν που έχουν δικαιώματα ιδιοκτησίας αναφαίρετα τα θήλεα όλων των τάξεων. Είναι ο μόνος δρόμος που σπανίζουν οι άνδρες, και που δεν τους προσέχουν διόλου. Μπορεί μάλιστα και να παρεξηγηθή κανείς, διότι πρέπει να είναι περασμένης ηλικίας διά να διέλθη άνευ σχολίων. Οι νεαροί αποτελούν στόχον, σχόλια, σκανδαλάκι.

***
Η βιτρίνες, θαύμα διακοσμήσεως και αισθητικότητος. Δόκανα τελευταίου συστήματος, όλο θελκτικότητα και χάρι. Η τελευταία λέξις της μόδας, τα τελευταία μοντελάκια του Ποπελίν, του Νοντιέ, του Φιλίπ, του Πατού, έχουν εγκατασταθή, αναμένοντα την πολύφερνη κομψή μονταίν, η οποία θα συγκινηθή και θα τα απαγάγη. Και είναι τόσες πολλές αυτές...

Μπουλούκια γυναικών και δεσποινίδων, με ύφος περισπούδαστον, μπαινοβγαίνουν από ένα εις άλλο κατάστημα και κάνουν τόσον θόρυβον όσον θα έκανε ένας χρηματιστής προκειμένου ν΄αγοράση όλας τας μετοχάς, ενώ αγοράζουν μια κουβαριστρίτσα, ένα κορδελλάκι, ένα πήχυ σατέν και άλλες, απολύτως τίποτε.

Η κίνησις, όμως, η πραγματική, γίνεται τώρα γύρω από τα είδη του χειμώνα. Ο Βορρηάς βλέπετε δεν αστειεύεται. Τα τραύματα, τα οποία είνε ικανά να καταστήσουν ένα σύζυγον ανάπηρον, προέρχονται κυρίως σήμερον από τα μαντώ και τα γουναρικά. Οποία ποικιλία ονομάτων, χρωματισμών, ποιοτήτων. Ακόμη και αυτοί, οι οποίοι τα φέρνουν και τα πωλούν έχουν σας βεβαιώ πελαγώσει. Το μόνον το οποίον γίνεται είναι ότι εις την πρώτην πελάτιδα καταβιβάζονται και κινητοποιούνται αμέτρητα τόπια, προ των οποίων τα χάνετε κυριολεκτικώς.



Αυτό είναι, σας λέγει με ύφος γκαρσονιού της Ελβετίας, το οποίον νομίζετε ότι έχει γεννηθή γι΄αυτό το επάγγελμα, ¨Βελούρ ντελέν¨ (όχι βέβαια ελληνικής βιομηχανίας, ούτε από αυτό που φορεί η Ελένη), αυτό εδώ ¨Βελούρ γκοφρέ¨, αυτό ¨Βελούρ λέντα¨, αυτό ¨Κασά¨, αυτό ¨Ουϊνι ντρα¨, ¨Βελούρ σιφόν¨, ¨Βελούρ φραπέ¨, και χίλια δυό ονόματα δυνάμενα να αποτελέσουν σεβαστόν τόμον Λαρούς!

-Μαρίκα μου αυτό το ¨Ουϊνι ντρα¨ είναι τρέλλα.
-Όχι καϋμένη, προτιμώ αυτό το Κασά.

Εν τω μεταξύ καταφθάνει ιδρωμένος, ασθμαίνων ο υπάλληλος έτοιμος να περιποιηθή τας πελάτιδας, αι οποίαι έχουν ανατρέψει και αναστατώσει τα ράφια και της γωνιές, επιθεωρούσαι τας μεραρχίας των υφασμάτων.

-Λοιπόν δεσποινίς, προτιμάτε αυτό ή εκείνο, αν κι΄έχω την γνώμην ότι αυτό σας πηγαίνει περισσότερον. Είναι ξέρετε η τελευταία λέξις της Βιέννης.
-Καλέ τι λέτε, εμείς δεν αναγνωρίζομε τη Βιέννη, μόνο με το Παρίσι και το Λονδίνον συμβαδίζομε! Πηγαίνομε, όχι, όχι...
Ο προϊστάμενος κεραυνοβολεί τον δυστυχή υπάλληλον με μια ματιά σαν να του έλεγε: ¨Κτήνος, άθλιε, βλάκα¨. Γιατί μωρέ δεν έλεγες Παρίσι, Λονδίνον, Μαδρίτη, Κογκό, Πολυνησία, Μαδαγασκάρη, Σουμάτρα, παρά είπες σκέτο Βιέννη...

Αλλά πηγαίνετε σεις να εμβαθύνετε εις την γυναικείαν ψυχολογίαν και τα γούστα. Το αποτέλεσμα είνε ότι απ΄όλα αυτά τα βελούρ, που πολλές φορές αναλύουν, επιθεωρούν, σχολιάζουν οι περισσότερες, παίρνουν μια χτένα, ένα κεντηματάκι, τα κουβαριστρίτσα, και απέρχονται μεγαλοπρεπώς!




Εις κάποιο κατάστημα μια επαρχιώτισσα κοιτούσε, με την βοήθειαν παστωρικών ομματουαλίων, ένα προκατακλυσμιαίον πράσινο μαντώ, από ύφασμα, το οποίον ο υπάλληλος δεν ετολμούσε να ονομάση. Εφαίνετο σαν κουβέρτα στρατιωτική βαμμένη.

Ο Προϊστάμενος όμως, επεμβαίνων, λέγει σοβαρώτατα: ¨Μη το κυττάζεις κυρά μου, αυτό είναι από τα παληά, τα φίνα πράγματα, που δεν συμφέρει να τα φτιάξουν σήμερα.
-Αυτό μα θες γλιέπω. Μα καν για νυφ, π΄του θέλου;
-Τι λες χριστιανή μου; Τελευταία μόδα αποκλειστικώς για νύφες. Χαρά στη νύφη που θα το φορέση...

***
Εις τα καταστήματα δεν λείπουν διόλου αι ωραίαι συναντήσεις. Εκεί που κυριαρχεί το παζάρι, τα παράπονα, η εκλογή, τα σχόλια, αι εκπτώσεις, το ρεκλαμάρισμα, τα κομπλιμέντα, εις τα τύμπανα των ώτων σας δονούν ξαφνικά ήχοι παράξενοι, αλλά μουσικώτατοι και τρυφεροί.
Ματς-μουτς, ματς-μουτς, τη συνοδεία του εξής διαλόγου:

-Ειρηνούλα μου, Ειρηνούλα μου, καλέ πότε ήλθες, τι μου γίνεσαι; Και βάσταξε η καρδία σου να μην έλθης να μας δης; Πως πέρασες στην εξοχή; Για πες μου τι γίνονται σπτι; Χορεύεις; Πως πάει το πιάνο; Ταλλα όλα καλά;

Η Ειρηνούλα δεν πρόλαβε να συνέλθη, ενώπιον του κατακλυσμού αυτού, και αφού έκαμε την πρόσθεσιν με προσοχήν και ηρεμίαν, απήντησε:
-Καλά, ευχαριστώ. Εσείς;
Παρά μέσα ακούεται διαπληκτισμός.
Μια δεσποινίς ζητεί ένα πήχυ τούλι. Αλλά αυτό το δόλιο εχει 13 ½ πήχες φάρδος και ο υπάλληλος εννοεί να της το δώση για να το αποθηκεύση και να το χρησιμοποιή μέχρι Δευτέρας παρουσίας.

***
Όταν ανήλθομεν προς την πλατείαν Συντάγματος απεθέσαμεν κάπου τα πολύχρωμα πακετάκια, τα οποία μας απησχόλησαν δύο ολόκληρες ώρες, και αι συνοδοί μου κατεστρώσαν το σχέδιον μιας δευτέρας καθόδου προς συμπλήρωσιν μερικών λεπτομερειών.
Σας βεβαιώ ότι θα προτιμήσω να αθετήσω τον λόγον μου να τας συνοδεύσω εκ νέου, παρά να υποστώ και εκ δευτέρου την περιπέτειαν αυτήν, αν και είμαι βέβαιος, ότι τα θελκτικά αυτά αρνάκια θα με ρυμουλκήσουν και πάλιν!».

(Δημοκρατία, 1924, Μ. Κυριακίδης)

Όσοι τα διαβάζετε όλα αυτά σκεπτόμενοι, ότι μάλλον είναι λίγο υπερβολικά, κατεβείτε στην Ερμού, τώρα μάλιστα που ο καιρός είναι ακόμα καλός!

Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς

Από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του ¨Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες –Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας¨ και ¨Καλό Βόλι –Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής 1864-1940.