Ο Εντ Γκιν είναι ίσως ένας από τους καλύτερους ρόλους της μακράς καριέρας του Τσάρλι Χάναμ

«Ολοι ερωτεύονται τον Τσάρλι. Νομίζω πως είτε θέλεις να κοιμηθείς μαζί του είτε να γίνεις εκείνος», ήταν ένα από τα δεκάδες εγκωμιαστικά σχόλια του Ράιαν Μέρφι για τον Τσάρλι Χάναμ, τον πρωταγωνιστή του τρίτου μέρους της σειράς «Monster», με αντικείμενο μελέτης αυτή τη φορά τον διαβόητο, έναν αγρότη από το Γουισκόνσιν των 50s, με απαλή φωνή, φυσική συστολή, παθολογική αγάπη για την καταπιεστική μητέρα του και την εμμονή να φοράει γυναικεία εσώρουχα.

Το τελευταίο φαντάζει σαν αθώο πταίσμα μπροστά στη διεστραμμένη τάση του να ξεθάβει πτώματα από το νεκροταφείο, να τα γδέρνει και να τα τεμαχίζει, χρησιμοποιώντας το δέρμα και τα μέλη τους ως αντικείμενα και έπιπλα. Στη στοίβα των ήδη νεκρών, ο Γκιν πρόσθετε κι εκείνους που δολοφονούσε ο ίδιος.

Εμεινε στην Ιστορία ως «ο Χασάπης του Πλέινφιλντ», απέκτησε μισή ντουζίνα μιμητές και ενέπνευσε τις ταινίες «Ψυχώ», «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» και «Η σιωπή των αμνών». Στο φρικιαστικό πάνθεον των serial killers -αν και ο ίδιος παραδέχτηκε μόνο τους δύο φόνους από όσους του καταλόγισαν- ο Γκιν κρατάει τα πρωτεία.

Ο Τσάρλι Χάναμ βούτηξε στον σκοτεινό, τρομακτικό κόσμο του επί εννέα ολόκληρους μήνες. «Διάβασα όλα τα βιβλία που γράφτηκαν γι’ αυτόν και είναι πολλά αυτά τα βιβλία. Διάβασα όλα τα δικαστικά πρακτικά και όλα τα ιατρικά αρχεία του. Ανακάλυψα ένα βίντεο από τη στιγμή της σύλληψής του και άκουσα ξανά και ξανά τη φωνή του για να μπορέσω να τη μιμηθώ. Και έπειτα διάβασα και ξαναδιάβασα το σενάριο προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι αυτό που θα οδηγούσε ένα ανθρώπινο πλάσμα σε τέτοιες ιδιαζόντως απεχθείς πράξεις», ανέφερε ο ίδιος σε μία από τις δεκάδες συνεντεύξεις που έδωσε αυτές τις μέρες, περιγράφοντας τη διαδικασία που ακολούθησε για να μεταμορφωθεί με συγκλονιστικά απόλυτα τρόπο στον ήρωά του.

Ο Τσάρλι Χάναμ δεν υποδύθηκε τον Εντ Γκιν. Εγινε ο Εντ Γκιν. Και είναι ίσως αυτό το ρεσιτάλ ερμηνείας του που σε πείθει να παρακολουθήσεις τη σειρά μέχρι και το φινάλε της, παρά την πληθώρα των μακάβριων, αρρωστημένων και αρκούντως αηδιαστικών σκηνών που θα έκαναν τον μέσο τηλεθεατή να την παρατήσει στη μέση. «Μην κάνετε το λάθος να τρώτε ενόσω παρακολουθείτε το “Monster: The Ed Gein story”» ήταν ένα από τα σχόλια στο X (πρώην Twitter). Κανένας όμως δεν έγραψε ούτε μισή αρνητική αράδα για τις υποκριτικές δεξιότητες του Χάναμ. Και παραδόξως, παρά το απεχθές ποιόν του Γκιν, εκείνος κατάφερε να τον παρουσιάσει σχεδόν συμπαθή.

Ο Εντ Γκιν είναι ίσως ένας από τους καλύτερους ρόλους της μακράς καριέρας του Χάναμ, αλλά σίγουρα δεν είναι ο μόνος για τον οποίο επέδειξε τέτοιου μεγέθους αφοσίωση για να τον φέρει εις υποδειγματικό πέρας. Πιστός οπαδός της Μεθόδου, ο 45χρονος Βρετανός ηθοποιός έχει την ικανότητα να χάνεται μέσα στους ήρωές του κι όταν επιστρέφει στον εαυτό του τού αρέσει να επεξεργάζεται όσα ανακάλυψε στην πορεία αυτής της μεταμόρφωσης. «Στις αρχές της καριέρας μου, η δουλειά μου ήταν μια μορφή αυτο-εξερεύνησης, αλλά πιο πρόσφατα αποτελεί αγωγό για την εξερεύνηση μεγάλων φιλοσοφικών ερωτημάτων. Το “Monster” είχε να κάνει με την εμπειρία τού να αντιμετωπίζω τον φόβο».

Μαζί με τα μαθήματα ζωής και τις απαντήσεις που πήρε μέσω του τελευταίου ρόλου του, ο Χάναμ κέρδισε και τόνους δημοσιότητας και έγινε ένα από τα πρόσωπα των ημερών. Δεν είναι ότι ξαφνικά οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν τον τροχό -και στην περίπτωσή μας τον ωραίο Τσάρλι-, απλά ήταν μια καλή ευκαιρία ένας από τους πιο παραγνωρισμένους ηθοποιούς της τηλεόρασης και του κινηματογράφου να λάβει την εκτίμηση που του αξίζει.

Για να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση, ο Τσάρλι Χάναμ γεννήθηκε στο Νιούκαστλ της Μεγάλης Βρετανίας στις 10 Απριλίου 1985. Στα 17 του, κι ενώ ψώνιζε αθλητικά παπούτσια, τον ανακάλυψε ένας κυνηγός ταλέντων -που προφανώς είχε εστιάσει στην εμφάνισή του, γιατί πώς στο καλό να γνώριζε ότι ο ωραίος πιτσιρικάς θα μπορούσε κιόλας να τα λέει. Στα 19 του κέρδισε τις πρώτες ρανίδες αναγνώρισης ως 15χρονο αγόρι που εισβάλλει με φόρα και θάρρος στην gay σκηνή του Μάντσεστερ: η σειρά «Queer as folk» ήταν και το εισιτήριό του για το Λος Αντζελες.

Ξανθός, γοητευτικός και ερωτεύσιμος -όπως μας ενημέρωσε και ο Μέρφι-, ο Χάναμ βρήκε γρήγορα τον δρόμο του στο Χόλιγουντ: «Νίκολας Νίκλεμπι» το 2002, «Επιστροφή στο Cold Mountain» το 2003, «Οι παρίες της πράσινης οδού» το 2005, «Τα παιδιά των ανθρώπων» το 2006.

Επειτα ήρθε η σειρά που τον έκανε διάσημο, ήτοι το επικό «Sons of Anarchy», τα έργα και οι ημέρες μιας λέσχης μοτοσικλετιστών που απείχαν παρασάγκες από τον χαρακτηρισμό «καλά παιδιά». «Σπάνια βρίσκεις έναν ηθοποιό με την ομορφιά του Τσάρλι - ναι, τον αποκαλώ όμορφο», είχε αναφέρει τότε, το 2008 που είχε ξεκινήσει η σειρά, ο δημιουργός της Κερτ Σάτερ. «Συνήθως άντρες με τη δική του ομορφιά βγάζουν μια τρυφερότητα ή κάτι πιο αγορίστικο.

Ο Τσάρλι είναι από τους σπάνιους τύπους που όταν μπαίνουν στο κάδρο γίνονται άντρες με το Α κεφαλαίο, ξεχειλίζουν αυτοπεποίθηση και τεστοστερόνη. Σου δίνει τη βεβαιότητα ότι αν παρουσιαστεί η ευκαιρία, εκείνος θα βγει μπροστά και θα αναλάβει όλη την ευθύνη». Ετσι ήταν ο Τζαξ Τέλερ, ο χαρακτήρας που υποδυόταν επί εφτά σεζόν, έτσι ακριβώς τον παρουσίασε και ο Χάναμ.

Στα 27 χρόνια της καριέρας του, έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Γκιγέρμο ντελ Τόρο («Το δαχτυλίδι της φωτιάς» το 2013 και «Πορφυρός λόφος» το 2015), o Γκάι Ρίτσι («Βασιλιάς Αρθούρος: Ο θρύλος του σπαθιού» το 2017 και «Εγκληματίες πρώτης τάξεως» το 2019), o Τζ. Σ. Σάντορ («Τριπλό σύνορο» το 2019) και ο Ζακ Σνάιντερ («Rebel Moon - Part One: A child of fire» το 2023). Εχει υποδυθεί μηχανόβιους, ήρωες, αλήτες, μποξέρ, γκέι και απατεώνες, προσεγγίζοντάς τους πάντα με την ίδια σοβαρότητα και αυταπάρνηση.

Εχει εξαφανιστεί στη ζούγκλα της Κολομβίας για τέσσερις μήνες, μόνος, χωρίς κινητό και με ελάχιστα εφόδια, για να μπει στον χαρακτήρα του εξερευνητή Πέρσι Φόσετ για τις ανάγκες της ταινίας «Η χαμένη πόλη του Ζ», το 2016. Και πρόσφατα χρειάστηκε να χάσει 15 κιλά και να ζήσει για εννέα μήνες σαν ερημίτης για να αποδώσει όσο πιο πειστικά μπορούσε τον μοναχικό, σχιζοφρενή, αλλά και τόσο χαμένο στον κόσμο του «Χασάπη του Πλέινφιλντ».

Οσοι τον γνωρίζουν -ως επί το πλείστον οι κατά καιρούς συνεργάτες του- μιλούν για έναν έξω καρδιά τύπο, με μπόλικες δόσεις χιούμορ, μεγάλη αγάπη για τα ζώα -οι τέσσερις γάτες του ακούνε στα ονόματα Γκούτσι, Ντέιτζερ, Γούλφι και Καλιφόρνια- και καμία απολύτως αίσθηση της ομορφιάς και του σεξαπίλ του. Ο Τσάρλι Χάναμ δεν ενδιαφέρεται να μείνει στην Ιστορία ως όμορφος άντρας, αλλά ως καλός ηθοποιός - αν και το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

Η ξαφνική δημοσιότητα μάλλον τον ενοχλεί και περιμένει στωικά να κοπάσει, άλλωστε πάλεψε σθεναρά για να μην μπει στα καλούπια του star system. Οσο για τον Εντ Γκιν, ο Χάναμ έχει ήδη κλείσει τους λογαριασμούς του μαζί του και είναι έτοιμος να γνωριστεί με τον επόμενο ήρωά του. «Δύο μέρες μετά το τέλος των γυρισμάτων επισκέφτηκα τον τάφο του Εντ στο Πλέινφιλντ για το τελευταίο αντίο», ανέφερε ο ίδιος. «Είχα ανάγκη να του πω κάποια πράγματα και να του ξεκαθαρίσω ότι δεν θα συνέχιζα αυτό το ταξίδι.

Παρότι αναγνωρίζω τη φρίκη των πράξεών του, η δική μου δουλειά ήταν να βρω την αλήθεια. Να βρω τον άνθρωπο πίσω από τον μπαμπούλα. Οφειλα να του το πω αυτό».