Απίστευτο βίντεο: Γνωστός ρεπόρτερ της τηλεόρασης ανέβηκε σε σκάλα για να του κάνει ένεση στον γοφό η φαρμακοποιός

Η φαρμακοποιός, που διανυκτέρευε σε πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας, αρνήθηκε να χορηγήσει ένεση με φάρμακο για τον πόνο στο στομάχι στον γοφό του αστυνομικού ρεπόρτερ Βασίλη Χήτου επικαλούμενη λόγους ασφάλειας και τον ανάγκασε, σύμφωνα με την εκδοχή του δημοσιογράφου, να ανέβει σε σκάλα ώστε να του χορηγήσει την ένεση -άκουσον άκουσον!- μέσα από τη χαραμάδα των ρολών ασφαλείας στο υπερυψωμένο παράθυρο!

Το απίθανο συμβάν βιντεοσκοπήθηκε από κάμερα κινητού τηλεφώνου που ανήκει σε πολίτη, ο οποίος βρισκόταν σε κοντινή απόσταση.

Ο ρεπόρτερ Βασίλης Χήτος ακούγεται να λέει: «Τι να κάνω, κυρία μου, πονάω. Συγγνώμη, κυρία μου, πονάω, κυρία μου, τι να κάνω; Πονάω, τι να κάνω; Μου λέτε να έρθω το μεσημέρι, πονάω!».

Για να προσθέσει: «Πονάω αφόρητα … Μα πονάω κυρία μου. Μα έτσι μας λένε στα φαρμακεία που να πάω!»

Τότε η φαρμακοποιός του απαντά: «Δεν λένε έτσι...», για να της απαντήσει με τη σειρά του ο δημοσιογράφος: «Έπρεπε να σας φέρω σκάλα δηλαδή για να με αφήσετε;»

Μάλιστα, σύμφωνα με την καταγγελία του δημοσιογράφου, την οποία κατέθεσε στον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αθηνών και στη Διεύθυνση Επιθεώρησης Υγείας του υπουργείου Υγείας, την περασμένη βδομάδα, η φαρμακοποιός αγνόησε μέχρι και τις εκκλήσεις του ασθενή να καλέσει την Άμεση Δράση για δική της ασφάλεια.

Ως αποτέλεσμα ήταν ο δημοσιογράφος να αποχωρήσει για την οικία του αναστατωμένος, χωρίς να του χορηγηθεί το δεύτερο παυσίπονο, καθώς πάνω στο στρες που του δημιουργήθηκε παρέλειψε να της αναφέρει πως έπρεπε να του κάνει και μια δεύτερη ένεση.

Ο δημοσιογράφος Βασίλης Χήτος κατέληξε μετά τις 2 τα ξημερώματα με αφόρητους πόνους στο εφημερεύον νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» στα Μελίσσια όπου και νοσηλεύτηκε.

Η φαρμακοποιός, μιλώντας στο protothema.gr, είπε ότι ο ασθενής ανέβηκε κατόπιν δικής του επιθυμίας στη σκάλα, ενώ επικαλέστηκε τη φαρμακευτική νομοθεσία που απαγορεύει, όπως είπε, στον οποιονδήποτε να μπαίνει στο χώρο του φαρμακείου μετά τις 23.00. «Κρατούσε μια ένεση στα χέρια του και μου έλεγε να του την κάνω και εγώ τον παρέπεμψα και στο νοσοκομείο για να εξυπηρετηθεί και σε άλλα φαρμακεία. Κανονικά δεν θα έπρεπε να του είχα κάνει την ένεση» αναφέρει. Για να προσθέσει: «Κανονικά έπρεπε να του κάνω εγώ καταγγελία γιατί με παρενοχλούσε στη δουλειά μου».

Η καταγγελία

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος στην καταγγελία του προς τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αθηνών:

Το Σάββατο τα μεσάνυχτα [16-11-2019], διαισθάνθηκα να με πιάνει σταδιακά έντονος πόνος στην κοιλιακή χώρα και επειδή το τελευταίο διάστημα μου έχει προκληθεί ένα τέτοιο «κακό» ιστορικό, προσέτρεξα αμέσως στο κοντινότερο από την οικία μου εφημερεύον φαρμακείο, όπως εξάλλου με είχε συμβουλέψει ο ιατρός που με παρακολουθεί, προκειμένου να μου χορηγηθεί σε ενέσιμη μορφή το κατευναστικό για το στομάχι Spasmo-Apotel αλλά και το επίσης ενέσιμο Voltaren για τον πόνο. Γνωρίζοντας το πρόβλημα αντιμετώπισης μάλιστα είχα ήδη εφοδιαστεί με τα ανάλογα σκευάσματα [τα ’χω πάντα μαζί μου], από το φόβο των ελλείψεων που παρατηρούνται στα φαρμακεία και το μόνο που επιζητούσα ήταν η γρήγορη συνδρομή του φαρμακοποιού για να μου κάνει και τις δυο ενέσεις. Φτάνοντας στο συγκεκριμένο φαρμακείο... περίπου δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα [ξημερώματα Κυριακής], διαπίστωσα πως τα κάγκελα του φαρμακείου ήταν κατεβασμένα, αλλά δεν μου έκανε εντύπωση επειδή μου έχει ξανασυμβεί. Όταν ήρθε η σειρά μου, ζήτησα ευγενικά από την εφημερεύουσα φαρμακοποιό να σηκώσει τα ρολά για να μου κάνει τις ενέσεις, προλαβαίνοντας και δείχνοντας με τα χέρια μου το διάλυμα Spasmo-Apotel, αλλά και την αστυνομική και την επαγγελματική μου ταυτότητα

Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι η φαρμακοποιός αρνήθηκε να τον εξυπηρετήσει, αγνοώντας τους έντονους πόνους που επικαλείτο ο ασθενής, προτρέποντάς τον να πάει σε άλλο εφημερεύον φαρμακείο.

Συγκεκριμένα, γράφει στην καταγγελία του:

Εκείνη τότε έξαλλη άρχισε να διαμαρτύρεται πως αυτό «απαγορεύεται» γιατί είναι περασμένη η ώρα, ενώ με προέτρεψε: «Κοιτάξτε τον κατάλογο στο τζάμι και πηγαίνετε σ’ άλλο εφημερεύον. Εδώ, αν θέλατε, να ερχόσαστε το μεσημέρι…», όπως μου είπε επί λέξει. Μέσα στην απόγνωσή μου της είπα πως λόγω του ότι ως δημοσιογράφος καλύπτω το αστυνομικό ρεπορτάζ έχω τη δυνατότητα να τηλεφωνήσω στο κέντρο της Άμεσης Δράσης και να σπεύσει στο σημείο σε ελάχιστα λεπτά περιπολικό και να αποχωρήσει από το σημείο μόλις μου χορηγηθούν οι ενέσεις, καθώς ο πόνος αυξομειώνονταν. Η κυρία «ατάραχη» το αρνήθηκε και αυτό, φωνάζοντας: «Δεν είμαι υποχρεωμένη, δεν είμαι υποχρεωμένη…». Τότε, ευρισκόμενος σε φοβερή απόγνωση καθώς ήθελα να προλάβω τον επερχόμενο πόνο που όταν σε πιάσει για τα καλά δεν σ’ αφήνει, της ζήτησα να δανειστώ μια σκάλα από το διπλανό κατάστημα και να μου κάνει τις ενέσεις από το μικρό άνοιγμα των ρολών που βρίσκεται όμως σε υπερυψωμένο σημείο γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσα να φτάσω. Όπως και έγινε μ' όλο αυτό το κωμικοτραγικό περιστατικό να εκτυλίσσεται με αυτόπτες μάρτυρες τον επί χρόνια γείτονά της και ιδιοκτήτη καταστήματος [ο οποίος και με αναγνώρισε ως τηλεοπτικό ρεπόρτερ] αλλά και δυο παρέες νεαρών πελατών, μιας και το κατάστημα κλείνει πολύ πιο αργά. Η κυρία τότε μου απάντησε: «Αν είναι έτσι, πολύ ευχαρίστως…». Τότε τρέχοντας ζήτησα και πήρα δανεική την πτυσσόμενη σκάλα που είχε στην αποθήκη ο ιδιοκτήτης, την τοποθέτησα σύριζα στα κάγκελα και ανέβηκα στο υψηλότερο σημείο. Η φαρμακοποιός «ατάραχη» ετοίμασε το διάλυμα αλλά μόλις χρειάστηκε και έκανα κίνηση να κατεβάσω τη φόρμα μου για να μου κάνει την ένεση «σκαρφαλωμένος», το «μετάνιωσε» την τελευταία στιγμή, φωνάζοντας: «Με καταπιέζετε, με καταπιέζετε…», ενώ παράλληλα με κάλεσε να κατέβω από τη σκάλα, λέγοντάς μου πως θα μου ανοίξει τα κάγκελα πατώντας το μπουτόν για να μου κάνει κανονικά την ένεση, όπως και έγινε. Εμένα όμως από την ένταση των στιγμών μου διέλαθε της προσοχής πως δεν της είχα δώσει και το δεύτερο ενέσιμο διάλυμα για τον πόνο [Voltaren] και αποχώρησα για την οικεία μου όπου από το κινητό μου τηλέφωνο επικοινώνησα ακριβώς στις 12.26 π.μ με το «100», περιγράφοντας το περιστατικό. Μάλιστα ο αστυνομικός του κέντρου της Άμεσης Δράσης, έκπληκτος, με παρέπεμψε στην αξιωματικό-επόπτη με την οποία και συνομίλησα. Ως γνωστόν όλες οι κλήσεις με το «100» καταγράφονται και το περιεχόμενό τους παραμένει αναλλοίωτο… Δευτερόλεπτα δε πριν φύγω, διαμαρτυρόμενος για το σπίτι μου, διαπίστωσα πως δεν ήταν η «ευσυνειδησία» που την… εξανάγκασε έστω και αργά να με κατεβάσει από τη σκάλα, καθώς νεαρός θαμώνας κινηματογραφούσε με το κινητό του τηλέφωνο καθήμενος «διακριτικά» από το τραπέζι των φίλων του το πρωτάκουστο συμβάν με τη σκάλα, το οποίο και μου παραχώρησε. Το χειρότερο όλων όμως δεν ήταν αυτό, ο πόνος υπέκυψε προσωρινά αφού εγώ εξακολουθούσα να αγνοώ πως δεν είχα κάνει στο φαρμακείο και την δεύτερη ένεση Voltaren για τον πόνο. Έτσι, περίπου στις 3 τα ξημερώματα αναγκάστηκα να καταφύγω με τη συνδρομή συγγενικού μου προσώπου στο εφημερεύον νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» στα Μελίσσια με αφόρητους πόνους και, ενώ μου χορηγήθηκαν σε ορό δυο φορές διαλύματα, δεν υποχωρούσε αυτό που περνούσα, ικετεύοντας τους εφημερεύοντες γιατρούς να κάνουν κάτι. Ο πόνος υπαναχώρησε -μ΄όλη τη σημασία της λέξης- στις 10 το πρωί της Κυριακής, όταν και μου έγινε εισαγωγή στο νοσοκομείο, καθώς υπήρχε διάχυτη η εντύπωση στους γιατρούς ότι «μπορεί να έχω πέτρα στη χολή». Μάλιστα για το γεγονός ότι δεν με «έπιαναν» τα παυσίπονα, η επιμελήτρια στα επείγοντα, ανήσυχη, ζήτησε να υποβληθώ αμέσως σε αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας, κάτι και που ασφαλώς συνέβη γύρω στις 7 το πρωί [με σκιαγραφικό διάλυμα]. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας υπέγραψα και αποχώρησα από το νοσοκομείο και απευθύνθηκα αμέσως σε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο, όπου και εκκρεμούν οι εργαστηριακές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκα. Για την ώρα πάντως μου έχει χορηγηθεί αυστηρά δίμηνη φαρμακευτική αγωγή και φυσικά ιατρική παρακολούθηση.