«Η διαθήκη του δολοφόνου»: Τι θα θυσίαζες για ένα τέλειο έγκλημα;

Υπάρχει το τέλειο έγκλημα; Ίσως και να υπάρχει, όταν ο δολοφόνος έχει πεθάνει πριν από το θύμα του και το έγκλημα προαναγγέλλεται στη διαθήκη του…

Οι Εκδόσεις BELL παρουσιάζουν το πιο ανατρεπτικό ντεμπούτο της χρονιάς, το αστυνομικό μυθιστόρημα Η Διαθήκη του Δολοφόνου. Ο Νίκος Γκίκας συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με ένα δυνατό, πρωτότυπο νουάρ, το οποίο ταυτόχρονα είναι μια καθηλωτική ιστορία για τα όρια της αυτοθυσίας, όταν ο πόνος της ανθρώπινης ψυχής αναμετράται με την δύναμη του Χρέους.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή η ηθική οφείλει να επιβάλλεται υπεράνω όλων; Ποιο είναι το τίμημα και στις δύο περιπτώσεις; Αρκεί ο θάνατος; Και τελικά, ποιος είναι ο πιο δύσκολος γρίφος; Εκείνος που δεν λύνεται ή εκείνος που προσφέρεται λυμένος; Όλες οι απαντήσεις κρύβονται πίσω από τις λέξεις της διαθήκης του δολοφόνου…

«Όσον αφορά το θάνατό μου, οφείλω να ενημερώσω άπαντες, και ιδιαίτερα τους εκπροσώπους της αστυνομίας που θα εμπλακούν στις έρευνες για τα αίτιά του, πως προήλθε από κατάποση ισχυρής δόσης υδροκυανίου, το οποίο κατανάλωσα κατόπιν απόφασής μου και εν γνώσει των συνεπειών.
»...προαναγγέλλω ρητώς και υπευθύνως το θάνατο του γαμπρού μου Άνθιμου Χυδά, συζύγου της κόρης μου Αλίκης, εντός των επομένων δώδεκα ωρών. Αίτιο του θανάτου του θα είναι η καρδιακή ανακοπή. Η σύλληψη, ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της πράξης αυτής οφείλονται αποκλειστικά σε δική μου πρωτοβουλία και δράση».
Με αυτά τα λόγια ο καθηγητής Οδυσσέας Βερνής εξηγεί τον ήσυχο θάνατό του και προετοιμάζει τους συγγενείς, τους φίλους και εκείνον που θα τον ακολουθήσει στον άλλο κόσμο. Το σχέδιό του να δολοφονήσει τον εκδότη Άνθιμο Χυδά δεν πρόκειται να συναντήσει κάποιο εμπόδιο. Είναι τόσο σίγουρος, που αποχαιρετά το ακροατήριο της διαθήκης του απευθύνοντας έναν μακάβριο χαιρετισμό στο γαμπρό του: «Εις το επανιδείν»· είναι ο χαιρετισμός του νεκρού προς τον μελλοθάνατο.

Ο αστυνόμος Άρης Δριμός καλείται να λύσει την υπόθεση, την τελευταία της καριέρας του και της ζωής του. Ο θάνατος στέκεται απέναντί του και τον περιμένει το ίδιο σίγουρος. Η ανίατη ασθένεια και το χαμένο παρελθόν της ζωής του τον σπρώχνουν στο ίδιο βέβαιο μέλλον, σε ένα αργό ταξίδι απόγνωσης και απελπισίας.

Γίνεται ο χαμός ενός ανθρώπου να γεννά πόνο και συνάμα ελπίδα; Μπορεί κάποιος να προσφέρει με το θάνατό του όσα δεν μπόρεσε μια ολόκληρη ζωή; Ο Δριμός έχει πια λίγο χρόνο για να απαντήσει, λιγότερο ίσως απ’ όσον απαιτεί η ασύλληπτη αλήθεια· η αλήθεια της Διαθήκης του Δολοφόνου.