Η Κική Τσιλιγγερίδου μας προσκαλεί στον «Βυθισμένο Ουρανό»

Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία βρίσκεται σε μία πολύ καλή φάση της και αυτό το αποδεικνύουν αξιόλογοι νέοι συγγραφείς! Σε αυτό το κλαμπ φιλοδοξεί να μπει και η Κική Τσιλιγγερίδου με το πρώτο της μυθιστόρημα «Βυθισμένος Ουρανός» να κυκλοφορεί από τις εκδόσεις BELL. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μίας αστυνομικής τριλογίας, στην οποία πρωταγωνίστρια είναι η αντισυμβατική ντετέκτιβ Στέλλα Ανταμς.

H Κική Τσιλιγγερίδου γεννήθηκε στην Τσεχία, όπου και έζησε μέχρι τα έξι της χρόνια. Μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε επί πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο και στον ημερήσιο Τύπο, ενώ από το καλοκαίρι του 2017, ζει μόνιμα στην Πράγα. Της ζητήσαμε να μας δώσει μία γεύση από τον «Βυθισμένο Ουρανό» αλλά και από την περιπέτειά της στον μαγικό κόσμο της συγγραφής. 

Γιατί αστυνομικό μυθιστόρημα και γιατί γυναίκα πρωταγωνίστρια;
Είμαι μάλλον γνωστή για το πάθος που τρέφω στην Αστυνομική Λογοτεχνία. Οι εννιά στις δέκα κριτικές βιβλίων που ανεβάζω τα τελευταία αρκετά χρόνια έχουν να κάνουν με αστυνομικά. Δεν γίνεται να περάσει εβδομάδα που να μην έχω διαβάσει τουλάχιστον ένα, αν και συνήθως τελειώνω δύο. Ήταν επόμενο λοιπόν. Το αστυνομικό είναι το είδος που μου αρέσει περισσότερο, και είναι το είδος που μου ταιριάζει. Αφήνει τόσο πολλά περιθώρια να μιλήσεις για τα πάντα, και μάλιστα με άπειρους τρόπους. Και μιλώντας για το σήμερα, για όσα ξέρεις, διαβάζεις, παρατηρείς και ζεις ο ίδιος κάθε μέρα που περνάει. Διαβάζω και αγαπώ και άλλα είδη, αλλά είμαι και εγώ ένας από τα δεκάδες εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο που έχουν ανεβάσει την Αστυνομική Λογοτεχνία στην κορυφή.

Τώρα, για το άλλο που λέτε. Μολονότι όλοι ανεξαιρέτως αγαπάμε την Άγκαθα Κρίστι, την αδιαφιλονίκητη Βασίλισσα του αστυνομικού μυθιστορήματος, και έχουμε στο προσκεφάλι μας γυναίκες συγγραφείς όπως η Π. Ντ. Τζέιμς, η Πατρίσια Χάισμιθ και η Ρουθ Ρέντελ, η Αστυνομική Λογοτεχνία υπήρξε επί πολλά χρόνια μια αντρική υπόθεση. Απέναντι από αυτές, υπήρχαν εκατοντάδες άντρες συγγραφείς — καλοί, πολύ καλοί, και μέτριοι. Και το αναγνωστικό κοινό αποτελούνταν στην πλειονότητά του επίσης από άντρες. Όλο αυτό ουσιαστικά άλλαξε τα τελευταία λίγα χρόνια, ίσως όχι πάνω από μία δεκαετία-εικοσαετία. Αλλά άλλαξε σχεδόν 100%! Οι γυναίκες γράφουν περισσότερο, και διαβάζουν πολύ-πολύ περισσότερο. Και πρωταγωνιστούν στα αστυνομικά βιβλία και στις αστυνομικές ταινίες. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που γίνεται αυτό — και είναι θέμα για μία μεγάλη συζήτηση. Όσον αφορά εμένα, δεν αναρωτήθηκα ποτέ αν θα είχα γυναίκα ή άντρα ήρωα. Πρώτα ήρθε… μόνη της η Στέλλα Άνταμς, και μετά την έγραψα εγώ.

Πείτε μας λίγα λόγια για τη Στέλλα Ανταμς. Τι χαρακτήρα έχετε χτίσει;
Η Στέλλα Άνταμς είναι πολλά από αυτά που είμαι εγώ και πολύ περισσότερα από όσα δεν είμαι — και θα ήθελα να ήμουν. Είναι δυναμική, έξυπνη, σίγουρη, καλά εκπαιδευμένη, αποφασιστική, ξέρει τι θέλει και πώς να το κερδίσει. Και φυσικά είναι ευάλωτη, και έχει πάθη και μπορεί να την πατήσει. Επίσης δεν είναι καθόλου πολιτικά ορθή, που λέμε. Έχει τους λόγους γι’ αυτό. Από την άλλη, εγώ είμαι μάλλον καλό κορίτσι. Ή, καλύτερα, όχι «μάλλον». Σίγουρα είμαι. Η Στέλλα Άνταμς όχι. Καμιά φορά τη ζηλεύω. Πολύ. Κυρίως όμως θέλω να δω τι θα κάνει παρακάτω. Η Τριλογία είναι η ανάπτυξη του χαρακτήρα της όσο λύνει τις υποθέσεις που της ανατίθενται, και όσο προσπαθεί να ξεμπλέξει με το παρελθόν της. Πράγμα καθόλου μα καθόλου εύκολο.

Όλοι οι συγγραφείς λένε πάντα την ατάκα του Φλομπέρ, «Η μαντάμ Μποβαρί είμαι εγώ». Ισχύει και για μένα φυσικά. Η Στέλλα Άνταμς είμαι εγώ. Είναι αυτά που θα ήθελα να ήμουν. Κι αυτά που φοβάμαι ότι επίσης είμαι. Είναι επίσης οι φίλες μου, και κάποιες γυναίκες που θαυμάζω. Είναι πολλές γυναίκες μαζί.

Είστε πολύ ενεργή και στα social media. Τι σας έχει διδάξει αυτός ο χώρος;
Παλιά ήμουν πολύ περισσότερο. Τώρα πια όχι και τόσο. Δουλεύω πολύ, κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα, ταξιδεύω πολύ, γνωρίζω πολλούς ανθρώπους από διάφορες χώρες και κουλτούρες, και άλλωστε ζω πλέον μόνιμα στο εξωτερικό. Αν διδάχτηκα κάτι, είναι ότι πρέπει να προσέχω, να μη με διασπά όλο αυτό, να κρατώ για μένα τον χώρο μου και τον χρόνο μου. Τα αγαπώ τα social media, αλλά είναι μάλλον όπως και με τα γλυκά: κι αυτά τα αγαπώ, αλλά παχαίνουν.

Πώς ήταν η εμπειρία σας από τον χώρο των ελληνικών εκδόσεων;
Αισθάνομαι τρομερά τυχερή που βρίσκομαι στις εκδόσεις BELL. Έχω ακούσει και έχω μάθει πάρα πολλές ιστορίες από συγγραφείς για τις σχέσεις τους με τους εκδότες τους. Εγώ είμαι στο σπίτι μου. Σε ανθρώπους που αγαπώ. Που τους καταλαβαίνω και που μιλάμε την ίδια γλώσσα. Και που μας αρέσουν και τα ίδια βιβλία, επίσης! Η Ειρήνη Συνοδινού είναι μια καλή φίλη: γίναμε φίλες από την πρώτη στιγμή. Και ο Χάρης Νικολακάκης είναι ο καλύτερος και πιο εύστροφος εκδότης που θα μπορούσα να έχω. Και έχει τρομερό χιούμορ. Με μια λέξη: είμαι τυχερή.

Και μία ματιά στα αγαπημένα σας: 

Βιβλίο: «Έγκλημα και τιμωρία».
Μυρωδιά: Του Αρσέν.
Ταινία: «Match point».
Δρόμος της Αθήνας: Δεν την έχω ζήσει όσο θα ήθελα. Έχω μάθει κάπως περισσότερο την περιοχή γύρω από τα Εξάρχεια. Θα πω τη Φειδίου λοιπόν, αν και ξέρω πως η Πανεπιστημίου είναι από τους ομορφότερους δρόμους του κόσμου. Αλλά στη Θεσσαλονίκη, την πόλη μου, είναι η Προξένου Κορομηλά, η γειτονιά μου.
Τραγούδι: Όλα των Radiohead

Η υπόθεση του βιβλίου:
Το τζιπ αφέθηκε να γλιστρήσει στα βράχια των Δικαστικών, στον Μαραθώνα, παίρνοντας μαζί του στον βυθό την Ξένια Χατζή. Το αίμα της είναι πλημμυρισμένο στα ηρεμιστικά: μία ποσότητα ικανή επίσης να τη σκοτώσει. Θα μπορούσε να ήταν αυτοκτονία. Αλλά η αστυνόμος Στέλλα 'Aνταμς ξέρει πως δεν είναι. Ξέρει πως είναι φόνος. Λίγους μόλις μήνες μετά τον ερχομό της στην Ελλάδα από την Αμερική και τη μυστική αντιτρομοκρατική υπηρεσία του FBI στην οποία εργαζόταν, η αινιγματική τριανταπεντάχρονη με το λευκό δέρμα, τα κόκκινα μαλλιά και τα γυαλιά ηλίου που δεν βγαίνουν στιγμή από τα μάτια της, θα ψάξει για τον αινιγματικό δολοφόνο με τον δικό της ανορθόδοξο τρόπο. Βίαιη, μονομανής, με μια ιδιαίτερη σεξουαλικότητα και καθόλου πολιτικά ορθή, η Στέλλα 'Aνταμς δεν θα απαιτήσει μόνο από τους συνεργάτες της την άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης, αλλά θα μπλεχτεί και η ίδια επικίνδυνα βαθιά σε αυτήν. Την ίδια στιγμή που τα γρανάζια –και οι γάντζοι– του παρελθόντος της έρχονται όλο και πιο κοντά της. Για να τη συνθλίψουν.