«Κατά βάθος νησιά» του Θράσου Καμινάκη: Οι απομονωμένοι ήρωες της συλλογής διηγημάτων του κτίζουν μεγάλες ιστορίες

Πώς ανέχεστε τόσα χρόνια ο ένας τον άλλον; Πως καταδέχεσαι να ζεις μέσα σε αυτό το σώμα; Τι μισείς περισσότερο και τι λιγότερο στον εαυτό σου; Πότε χρειάστηκε να δοκιμαστεί ακραία η υπομονή σου; Πόσο να αντέξει κανείς μόνος;

Αυτά τα ερωτήματα ταλανίζουν τους ανθρώπους -νησιά, τους ήρωες του Θράσου Καμινάκη που… κατοικούν στη συλλογή 44 διηγημάτων του « Κατά Βάθος Νησιά» των εκδόσεων Καστανιώτη , τη δεύτερη συλλογή του μετά το «Τρία Δεκαοκτώ» που εκδόθηκε πριν από τρία χρόνια.

Άνθρωποι-νησιά, σπαρμένοι στις θάλασσες του κόσμου μέσα σε παράλληλες ιστορίες που τους υποχρεώνουν να κρύβουν μυστικά, να εμπλέκονται σε εγκλήματα και τα πληρώνουν το τίμημα για τα λάθη και τα πάθη τους.

Όλοι μας ξέρουμε τη διάσημη φράση « ο άνθρωπος δεν είναι νησί» από το ποίημα του Τζον Νταν, ο οποίος καταδεικνύει την ανάγκη των ανθρώπων να είναι κοινωνικά πλάσματα.

Με τη συλλογή του, αντίθετα, ο Θράσος Καμινάκης ανακαλύπτει τους ανθρώπους που ζουν απομονωμένοι, σχεδόν έγκλειστοι για να αντέξουν μέσα στην καθημερινότητα τον εαυτό τους και τους άλλους και μας εξηγεί γιατί έγραψε γι αυτούς: «Είμαστε όλοι νησιά, εύκολο να τα επισκεφτείς, δύσκολο να τα αντέξεις για πολύ» και καταλήγει ρωτώντας «Πόση ζωή θες για όση έχασες;»

Τι αλήθεια αυτούς τους ήρωες να μοιάζουν με νησιά; Πρωτίστως έχουν ή διεκδικούν την αυτονομία τους, ετεροκαθορίζονται αλλά αναζητούν την ελευθερία τους. Συνήθως είναι πλάσματα μοναχικά ή απομονωμένα, εκούσια ή ακούσια μόνα, αλλά με πολύ κόσμο γύρω τους.

Οι ίδιες τους οι σχέσεις με τους άλλους, οικογενειακές, ερωτικές, κοινωνικές ή φιλικές, ακόμη και επαγγελματικές χτίζουν μεγάλες ιστορίες, μυθιστορήματα ολόκληρα που χωράνε όμως σε λίγες μόλις σελίδες.

Ένα ακόμα σύμβολο που τον ενέπνευσε είναι ο αριθμός Έντεκα σε κάθε ενότητα. Το 11 είναι ως γνωστόν διαιρετός μόνο με τον εαυτό του και κρύβει την μυστική επιθυμία να γίνει κάποτε Δύο (1 + 1 = 2).

Αυτός ο αριθμός ορίζει τις σαράντα τέσσερεις μικρές ιστορίες που ενώνουν όλους τους ήρωες στο τέλος του βιβλίου , στο επιμύθιο της συλλογής με τον τίτλο «Book Room». Εκεί στα άδυτα μιας βιβλιοθήκης ένας μέντορας υποδέχεται ανήσυχους νέους συγγραφείς και αναγνώστες και συγκρίνει της ζωές τους με ήρωες από μυθιστορήματα και τους δίνει απαντήσεις- χρησμούς για να αποτοξινωθούν από τη ζοφερή καθημερινότητα και να δουν μια νέα πραγματικότητα για τον εαυτό τους.

Αυτό που κάνει με κάποιο τρόπο και στην πραγματική ζωή του ο Θράσος Καμινάκης , δημιουργώντας από το 2003 τον πολιτιστικό οργανισμό «Μικρό Πολυτεχνείο» και διδάσκοντας στιχουργική , θεατρική και δημιουργική γραφή.