Evangelia: «Fotia» από τις ΗΠΑ με ελληνικό DNA

Την ελληνική λέξη «Fotia» επέλεξε η Ελληνοαμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Evangelia για τίτλο του νέου της track, το οποίο μιλάει για την πληρότητα, αλλά και την ένταση που νιώθεις όταν ερωτεύεσαι. Την ίδια έξαψη σου δημιουργεί και η ανάληψη μιας μεγάλης απόφασης. Όπως αυτή που πήρε η Evangelia όταν αποφάσισε πριν λίγα χρόνια να αφήσει τη δουλειά της σαν δασκάλα για να κυνηγήσει το όνειρό της, μετρώντας τις δυνάμεις της σαν καλλιτέχνιδα. Στο πλευρό της στάθηκε από την πρώτη στιγμή ο σύντροφός της, ο συνθέτης και παραγωγός Stolar.

Έχοντας περάσει τα περισσότερα καλοκαίρια της στην Ελλάδα, στο νησί της Κρήτης όπου ζούσε η γιαγιά της, η γεννημένη στο Νιου Τζέρσι Evangelia εξομολογείται ότι η καρδιά της είναι μοιρασμένη σε δυο πατρίδες, δυο κουλτούρες. Αυτό το στοιχείο της διπλής πολιτιστικής της ταυτότητας προσθέτει ένα μαγνητικό mix στη μουσική της που τη διαφοροποιεί. Στο «Fotia», που κυκλοφορεί από την Panik Records και τη Sony Music, παντρεύει παραδοσιακούς ελληνικούς ήχους με σύγχρονες pop μελωδίες, μια συνταγή που είχε επιτυχία και στο πρώτο της single «Pame pame».

Στα πρόσωπα του Stolar (Aloe Blacc, Selena Gomez) και του συμπαραγωγού Alexis Troy (RIN, Sero, MHD), η ανερχόμενη καλλιτέχνιδα που πρόσφατα υπέγραψε με τη δισκογραφική της στο Βερολίνο βρήκε δύο εξαιρετικούς συνεργάτες. Όπως αναφέρει και στις επίσημες δηλώσεις της: «Δεν θα είμαι ποτέ η ίδια με αυτή που ήμουν πριν γράψω αυτό το τραγούδι. Είναι κομμάτι του εαυτού μου πια»

Ακολουθεί αποκλειστική συνέντευξή της στο protothema.gr

Γεννήθηκες στις ΗΠΑ αλλά έχεις και κρητικό DNA. Τα ελληνικά ήθη και έθιμα είχαν θέση στο πατρικό σου σπίτι ή ένιωθες την ανάγκη να ενταχθείς πλήρως στον αμερικανικό τρόπο ζωής;

Η σχέση μου με την Ελλάδα και ιδιαίτερα με την Κρήτη είναι πολύ στενή. Αν και γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Νιου Τζέρσι των ΗΠΑ, είχαμε πολύ τακτική επικοινωνία με την πατρίδα. Και χρησιμοποιώ πολύ συνειδητά τη λέξη «πατρίδα». Εγώ και ο αδερφός μου είχαμε την τεράστια τύχη να βιώνουμε έντονα στο σπίτι μας τα ήθη και έθιμα της Ελλάδα, ακόμα και πιο συγκεκριμένες τοπικές συνήθειες από την επαρχία καταγωγής του μπαμπά μας. Άλλωστε τα καλοκαίρια μας ήταν πάντα αφιερωμένα στην Ελλάδα. Αγάπησα τη γλώσσα, τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα ίσως περισσότερο από άλλους νέους-νέες ελληνικής καταγωγής που βρίσκονται στην Αμερική. Ήμουν πολύ τυχερή.

Είναι τεράστιο πλεονέκτημα κάποιος να έχει διπλή καταγωγή και να έχει εκτεθεί σε παραπάνω από μία κουλτούρες. Πέρα από το γεγονός ότι είμαι δίγλωσση, θεωρώ ότι ανοίγονται νέοι ορίζοντες και αποκτάς άλλη οπτική. Το ότι παραθέριζα στην Κρήτη κάθε καλοκαίρι ήταν ευχής έργο. Τα βιώματά μου στην Λεβεντογέννα έχουν καθορίσει πτυχές του χαρακτήρα μου, αλλά και της μουσικής μου ταυτότητας.

Παρόλα αυτά, νομίζω πως η αφομοίωση στη χώρα στην οποία κάποιος κατοικεί είναι αναπόφευκτη. Ιδιαίτερα στα δύσκολα εφηβικά χρόνια, σίγουρα υπήρχε ένα κομμάτι μου που είχε θέσει ως προτεραιότητα το σχολείο και τις εξωσχολικές δραστηριότητες όπως το ποδόσφαιρο και η μουσική. Έτσι, αναγκαστικά μπήκαν σε δεύτερη μοίρα οι ενασχολήσεις μου με τα ομογενειακά δρώμενα.

Κάποιοι λένε ότι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι καμιά φορά περισσότερο Έλληνες από όσους ζουν στην Ελλάδα; Συμφωνείς;

Νομίζω ότι αυτή η ερώτηση είναι κάπως άδικη για τους Έλληνες κατοίκους της Ελλάδας. Τι είναι άλλωστε αυτό που μάς κάνει Έλληνες; Η ελληνικότητα δεν καθορίζεται από το πόσο κανείς ασπάζεται τα ήθη και τα έθιμα, που όπως διαπιστώνω ούτως ή άλλως συνεχώς αλλάζουν και εξελίσσονται. Εάν, για τους σκοπούς της ερώτησης, θεωρήσουμε ότι η παράδοση είναι αυτό που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την ελληνικότητα, τότε μπορώ να πω ότι ενδεχομένως οι ξενιτεμένοι Έλληνες κάνουν μεγάλη προσπάθεια να κρατήσουν τις παραδόσεις ζωντανές μέσα στα σπιτικά τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι μου φαίνεται λίγο βεβιασμένο και αφύσικο όλο αυτό. Την Ελλάδα τη βιώνεις πραγματικά στο πετσί σου όταν ζεσταίνει το δέρμα σου ο καυτός ήλιος της, όταν μυρίζεις το ιώδιο του Αιγαίου, όταν ακούς τα λέρια από τα πρόβατα να κουδουνίζουν στα Κρητικά όρη.

Πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις την επαγγελματική σου ζωή ως δασκάλα για τη μουσική σκηνή; Το τραγούδι ήταν παιδικό σου όνειρο που είχε μείνει ανεκπλήρωτο ή αποτελεί νέα πρόκληση για σένα; Είχες κάποια πρωτύτερη εμπειρία;

Η μουσική υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Άλλοτε έπαιρνε πρώτη θέση -center stage που λέμε- και άλλοτε υπήρχε σαν «σάουντρακ» στις σημαντικές αλλά και καθημερινές στιγμές μας. Μου άρεσε να τραγουδώ, και λίγο-πολύ τραγουδούσαν όλοι στην οικογένεια: η μητέρα μου και οι αδερφές της, η θεία μου και τα ξαδέρφια μου στην Ελλάδα... Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο παιδικό, αλλά σίγουρα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ίσως υπέβοσκε η κρυφή φιλοδοξία να γίνω κάποτε επαγγελματίας τραγουδίστρια. Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, παράλληλα με τις σπουδές μου, άρχισα να παίρνω στα σοβαρά αυτό το χόμπι, ίσως γιατί εισέπραττα τόσο θετικά σχόλια. Σιγά σιγά άρχισε να αποκτά άλλη υπόσταση, και έβλεπα ότι αφιέρωνα όλα και περισσότερο χρόνο και ενέργεια. Το τραγούδι και η καλλιτεχνική έκφραση με έκαναν ευτυχισμένη. Δεν κρύβω όμως ότι φοβόμουν να πάρω την απόφαση να παρατήσω τη σιγουριά της «έδρας». Κι εκεί όμως στάθηκα τυχερή κατά κάποιο τρόπο: έγιναν περικοπές (lay offs). Ήμουν σίγουρη ότι ήταν σημάδι από το σύμπαν ότι έπρεπε να προσηλωθώ στη μουσική. Σκέφτηκα «ή τώρα ή ποτέ».

Πάντως, καλού κακού, έχω το πτυχίο μου, οπότε αν κριθεί απαραίτητο να γυρίσω στην παλιά μου δουλειά, πάντα θα υπάρχει αυτή η επιλογή. Νομίζω ότι αυτό το μαξιλαράκι ασφαλείας ίσως να με απελευθέρωσε δημιουργικά. Μέσα σε δύο χρόνια έκλεισα συμφωνία για δίσκο με τη Sony Music, και προχωράω ακάθεκτη. 

Γύρισες το video-clip του πρώτου σου single «Pame pame» στην Κρήτη, στα Χανιά; Πόσο οικείος σου είναι ο συγκεκριμένος τόπος; Ελληνικός είναι επίσης και ο τίτλος του νέου σου track «Fotia»...

Πάντα ήθελα να κάνω ένα βιντεοκλίπ το οποίο να αντιπροσωπεύει το νόημα και την ουσία του πώς αισθάνομαι κάθε καλοκαίρι που έρχομαι στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Επέλεξα να γυριστούν οι σκηνές σε σημεία που είχαν συναισθηματική σημασία για μένα: το αγρόκτημα της γιαγιάς, η παραθαλάσσια κωμόπολη της Παλαιόχωρας στο Λιβυκό πέλαγος, το Ενετικό λιμάνι των Χανίων. Όλα αυτά τα μέρη αποτελούν τους βασικούς μου σταθμούς όταν επισκέπτομαι την Κρήτη. Αλλά το σημαντικότερο συναίσθημα που ήθελα να μεταφέρω με το video-clip ήταν το κέφι και την «ψυχή» της παρέας. Το πάρτι που κάναμε για να γυρίσουμε τις τελικές σκηνές ήταν και η ουσία όλου του τραγουδιού. Γιατί στην τελική, αυτοί που σε εμψυχώνουν και σε παρακινούν και σου φωνάζουν «Πάμε! Πάμε!» είναι οι δικοί σου άνθρωποι. Το νέο μου κομμάτι δεν έχει μόνο ελληνικό τίτλο, αλλά και αρκετά ελληνικά στοιχεία, όπως και το πρώτο. Είναι σημαντικό ότι ο ένας από τους παραγωγούς μου, ο Alexis Troy, είναι Έλληνας, μιλάει τη γλώσσα, καταλαβαίνει την κουλτούρα και γνωρίζει τα παραδοσιακά όργανα από τα οποία η μουσική μου είναι εμπνευσμένη.

Πέρασες την παιδική σου ηλικία στην ανατολική ακτή και πλέον ζεις στο Λος Άντζελες. Ποιες διαφορές εντοπίζεις; Έχοντας περάσει χρόνο και στην Ελλάδα, έχεις σκεφτεί ποτέ την μόνιμη εγκατάστασή σου εδώ;

Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την φάση της ζωής μου δε νομίζω ότι θα ήθελα να μένω μόνιμα σε ένα μέρος. Μού αρέσει να ταξιδεύω και να αλλάζω τόπο διαμονής συχνά.. Είμαι λίγο νομάδας, δεν είναι έτσι όλοι οι καλλιτέχνες; (γέλια). Η ζωή μου στο Λος Άντζελες είναι όμορφη και γεμάτη δημιουργία και μουσική -κάτι πολύ σημαντικό για την καριέρα μου ως καλλιτέχνης πλέον. Γενικά, η ζωή στις ΗΠΑ διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία, είναι αλήθεια. Νομίζω ότι στην Καλιφόρνια όπως και στη Νέα Υόρκη, οι άνθρωποι είναι περισσότερο ανοιχτόμυαλοι και υπάρχει μια πολυπολιτισμικότητα που ευνοεί τη δημιουργία. Σίγουρα όμως μού λείπει η οικογένειά μου και οι φίλοι μου από το Νιου Τζέρσι. Την Ελλάδα δεν την αποκλείω για μόνιμη κατοικία στο μέλλον. Ποιος μπορεί να αντισταθεί στις πανέμορφες παραλίες, τις βόλτες μέχρι το πρωί, τον χορό στα πανηγύρια και... στο εκπληκτικό φαγητό της θείας μου; Η λίστα είναι τεράστια. Προς το παρόν ελπίζω να μην υπάρχει απαγορευτικό κυκλοφορίας το επόμενο καλοκαίρι για να μπορέσω να έρθω.

Πώς μεταφράζεται η ανάγκη που σε οδήγησε στη μουσική, στο αποτέλεσμα της δουλειάς σου; Θέλεις να ασχοληθείς με κάποιο συγκεκριμένο είδος ή είσαι ανοιχτή σε πειραματισμούς μέχρι να βρεις τον ήχο που θα σε εκφράζει καλλιτεχνικά;

Εδώ και ένα χρόνο έχω ανακαλύψει τον ήχο που με εκφράζει στην παρούσα φάση της ζωής μου, με τη βοήθεια βέβαια του συντρόφου και παραγωγού μου Jay Stolar, που συνεχώς «ψήφιζε» να μπουν ελληνικά στοιχεία στη μουσική μου. Όμως η μουσική δεν είναι κάτι στάσιμο, όπως η διάθεσή μας δεν είναι μονότονη και μονοδιάστατη. Σίγουρα ο ήχος μου θα συνεχίσει να αλλάζει και να εξελίσσεται, και μέρος αυτής της διαδικασίας είναι ο πειραματισμός. Εύχομαι να συνεχίσω να παρουσιάζω στο κοινό τα καινούργια μου μουσικά εγχειρήματα για πολλά χρόνια ακόμα, και κάθε φορά να υπάρχει η ίδια φρεσκάδα και ο ίδιος ενθουσιασμός που είχε η πρώτη μου «δισκογραφική» φορά.