Με αφορμή τα 20 χρόνια λειτουργείας του Ξενώνα Προσωρινής Διαμονής, η Εταιρία Προστασίας Σπαστικών/ Πόρτα Ανοιχτή βράβευσε την bwin για την πολύπλευρη στήριξη της.
«O Τζόνι πήρε το όπλο του»: Η επιτυχημένη παράσταση ξεκινά καλοκαιρινή περιοδεία
«O Τζόνι πήρε το όπλο του»: Η επιτυχημένη παράσταση ξεκινά καλοκαιρινή περιοδεία
Πρωταγωνιστεί ο Τάσος Ιορδανίδης
Μετά την επιτυχία της για δυο σεζόν στην Αθήνα και την επίσημη συμμετοχή της στο διεθνές φεστιβάλ Ανατολικής Ευρώπης στην Τυφλίδα της Γεωργίας του Ντάλτον Τράμπο το θεατρικό έργο «O Τζόνι πήρε το όπλο του» συνεχίζει την πορεία του και αυτό το καλοκαίρι, με πρώτο σταθμό την Ηλιούπολη, την 1η Ιουλίου, στο Δημοτικό Θέατρο «Δ. Κιντής».
Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό αριστούργημα σε θεατρική διασκευή Σοφίας Αδαμίδου και σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα, με τον Τάσο Ιορδανίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα σκληρό και καθηλωτικό αντιπολεμικό έργο, αλλά ταυτόχρονα μια οριστική κατάφαση στη ζωή και μαζί ένα βαθιά πολιτικό έργο από εκείνα που τα γέννησε η εποχή –μετά από έναν καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγο πριν ξεκινήσει ο επόμενος.
Γράφτηκε το 1939 και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ. Μεταφέρθηκε από τον ίδιο στον κινηματογράφο το 1971 και απέσπασε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών. Ο Τράμπο σκιαγραφεί τη μεγαλύτερη παράνοια του πολιτισμού μας σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής κουφαριών. Στο βιβλίο -από το οποίο έγινε και η διασκευή- είναι ιδιαίτερα αιχμηρός με αυτούς που «σπέρνουν» πολέμους, «θερίζοντας» κέρδη.
Ο Τζόνι, συμβολίζει τον απλό ανώνυμο στρατιώτη, τραυματίζεται την τελευταία μέρα του πολέμου και χάνει τα πάντα. Χωρίς χέρια και πόδια αλλά και μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του κατεστραμμένο, έχοντας χάσει το πρόσωπό του, την όραση και την ακοή του, την ομιλία του. Κι όμως παραμένει Άνθρωπος.
Μέσα σε αυτή την σωματική ανυπαρξία είναι κάτι που δεν το διέλυσε η οβίδα του πολέμου. Το μυαλό. Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα, η σκέψη, η συνείδηση είναι ακόμα ζωντανά μέσα σε ένα σώμα που πέθανε. Κι αν κρατάει ένα όπλο, είναι ακριβώς αυτό. Αυτό που ξυπνάει από το λήθαργο, αντιλαμβάνεται ότι ακόμα είναι εκεί και σκέφτεται, αναλύει, θυμάται, νοσταλγεί, λυπάται, αντιλαμβάνεται, ξαναπιάνει το νήμα των γεγονότων και σιγά – σιγά, εκείνος ο δίχως σώμα άνθρωπος, φτάνει στην αιτία, φωνάζει, θυμώνει, εξεγείρεται… Ναι, δεν το ακούει κανείς. Κι όμως η φωνή του μυαλού του είναι τόσο δυνατή που τον ακούει ολόκληρη η ανθρωπότητα.
«Θα μείνουμε ζωντανοί, θα περπατάμε, θα μιλάμε, θα τρώμε, θα τραγουδάμε, θα γελάμε, θα αισθανόμαστε, θα αγαπάμε και θα γεννάμε τα παιδιά μας μέσα στην ασφάλεια, στην αξιοπρέπεια, στην ηρεμία, στην ειρήνη. Σχεδιάστε τους πολέμους, κυρίαρχοι των ανθρώπων, σχεδιάστε τους πολέμους και δείξτε το δρόμο κι εμείς θα σας δείξουμε τα όπλα μας»
Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό αριστούργημα σε θεατρική διασκευή Σοφίας Αδαμίδου και σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα, με τον Τάσο Ιορδανίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα σκληρό και καθηλωτικό αντιπολεμικό έργο, αλλά ταυτόχρονα μια οριστική κατάφαση στη ζωή και μαζί ένα βαθιά πολιτικό έργο από εκείνα που τα γέννησε η εποχή –μετά από έναν καταστροφικό Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγο πριν ξεκινήσει ο επόμενος.
Γράφτηκε το 1939 και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ. Μεταφέρθηκε από τον ίδιο στον κινηματογράφο το 1971 και απέσπασε το Διεθνές Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών. Ο Τράμπο σκιαγραφεί τη μεγαλύτερη παράνοια του πολιτισμού μας σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής κουφαριών. Στο βιβλίο -από το οποίο έγινε και η διασκευή- είναι ιδιαίτερα αιχμηρός με αυτούς που «σπέρνουν» πολέμους, «θερίζοντας» κέρδη.
Ο Τζόνι, συμβολίζει τον απλό ανώνυμο στρατιώτη, τραυματίζεται την τελευταία μέρα του πολέμου και χάνει τα πάντα. Χωρίς χέρια και πόδια αλλά και μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του κατεστραμμένο, έχοντας χάσει το πρόσωπό του, την όραση και την ακοή του, την ομιλία του. Κι όμως παραμένει Άνθρωπος.
Μέσα σε αυτή την σωματική ανυπαρξία είναι κάτι που δεν το διέλυσε η οβίδα του πολέμου. Το μυαλό. Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα, η σκέψη, η συνείδηση είναι ακόμα ζωντανά μέσα σε ένα σώμα που πέθανε. Κι αν κρατάει ένα όπλο, είναι ακριβώς αυτό. Αυτό που ξυπνάει από το λήθαργο, αντιλαμβάνεται ότι ακόμα είναι εκεί και σκέφτεται, αναλύει, θυμάται, νοσταλγεί, λυπάται, αντιλαμβάνεται, ξαναπιάνει το νήμα των γεγονότων και σιγά – σιγά, εκείνος ο δίχως σώμα άνθρωπος, φτάνει στην αιτία, φωνάζει, θυμώνει, εξεγείρεται… Ναι, δεν το ακούει κανείς. Κι όμως η φωνή του μυαλού του είναι τόσο δυνατή που τον ακούει ολόκληρη η ανθρωπότητα.
«Θα μείνουμε ζωντανοί, θα περπατάμε, θα μιλάμε, θα τρώμε, θα τραγουδάμε, θα γελάμε, θα αισθανόμαστε, θα αγαπάμε και θα γεννάμε τα παιδιά μας μέσα στην ασφάλεια, στην αξιοπρέπεια, στην ηρεμία, στην ειρήνη. Σχεδιάστε τους πολέμους, κυρίαρχοι των ανθρώπων, σχεδιάστε τους πολέμους και δείξτε το δρόμο κι εμείς θα σας δείξουμε τα όπλα μας»
Thema Insights
Ο Φρεσκούλης, πρωτοπόρος στον τομέα των φρέσκων σαλατών και λαχανικών, γιορτάζει τα 20 χρόνια του συνεχίζοντας να είναι συνώνυμος με τη φρεσκάδα, την ποικιλία, την ποιότητα και την καινοτομία
Και αυτές τις γιορτές το River West είναι ο απόλυτος προορισμός για αγορές, διασκέδαση, και βόλτες για όλη την οικογένεια, ανεβάζοντας την festive διάθεση στα ύψη.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα
