Η ανθολογία της ελάσσονος Αθήνας

Ο δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος που διεκδικεί επάξια τον χαρακτηρισμό τους ως Αθηναιογράφου μας έδωσε το δεύτερο βιβλίο του για την πρωτεύουσα – ένα χρόνο μετά το πρώτο. «Περπατώντας στην Αθήνα», ήταν ο τίτλος του πρώτου βιβλίου της σχετικής σειράς για να ακολουθήσει το δεύτερο, «Μικροί δρόμοι της Αθήνας». Και τα δύο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ο Βατόπουλος γράφει μεταξύ άλλων στο πρόλογο του βιβλίου του: «Αυτή η συλλογή κειμένων και φωτογραφιών εστιάζει στους μικρούς δρόμους της Αθήνας. Σε δρόμους που είτε σκοπίμως είτε τυχαία περπάτησα. Εντάσσονται σε μια ενδεικτική ανθολογία της ελάσσονος Αθήνας, εκείνης δηλαδή της πόλης που αιμοδοτεί το αθηναϊκό κέντρο αλλά και που με έναν τρόπο σχεδόν νομοτελειακό ζει και μια ζωή ξέχωρη, αυθύπαρκτη, συγκινητική στην αυτοτέλειά της.

Οι συνοικίες της Αθήνας είναι ένας απέραντος θησαυρός. Όλες οι παλιές γειτονιές της Αθήνας είναι κιβωτοί πολύτιμων ενσταλάξεων αστικού βίου, με ποιότητες συχνά υποτιμημένες και ευτελισμένες.

Το μικρό αυτό βιβλίο επιθυμεί να τιμήσει την ελάσσονα Αθήνα, με τον τρόπο όσων βίωσαν τη χάρη της αθηναϊκής συνοικίας. Τα κείμενα αυτά θέλουν να τιμήσουν την απλότητα και την εντιμότητα, τα βασικά δηλαδή υλικά με τα οποία φτιάχτηκαν οι γειτονιές της Αθήνας».

Ξεφυλλίζοντας το νέο βιβλίο του Νίκου Βατόπουλου – εκδόθηκε μόλις το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου 2019- ξαναθυμήθηκα το τι έγραφα για εκείνον με αφορμή το πρώτπ βιβλίο της αθηναϊκής αστικής ανθολογίας του. «Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή και να διαφωνεί με την ματιά του αλλά ο Βατόπουλος έχει καταφέρει να φτιάξει εκ του μηδενός μια αστική γεωγραφία με πολύτιμα στοιχεία τη μνήμη αυτής της πόλης αλλά και την ιστορία της μέσα από την αρχιτεκτονική της, τους δρόμους, τις πλατείες της. Εν τέλει, όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που μας παραδίδει η καθημερινότητα της ζωής μας αλλά και οι μοναχικές βόλτες, οι περίπατοι στο …πουθενά. (…)ένα ιδιότυπο, σύγχρονης κοπής αθηναϊκό χρονογράφημα που αντί για πρόσωπα έχει κτήρια και δρόμους».

Ο Νίκος Βατόπουλος συνεχίζει να γράφει στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» τα αθηναιο –γραφήματα του με επιμονή, δύναμη και ευαισθησία αναζητώντας μια «πόλη μαγική» μέσα στην ελληνική πρωτεύουσα του 21ου αιώνα που ανήκει στο παρελθόν και είναι και θα είναι για πάντα κτήμα των ποιητών της , των ανήσυχων και δημιουργικών ανθρώπων της, των μειοψηφιών της πρωτοπορίας που υπεράσπιζε την ομορφιά του κόσμου μέσα από την λιτότητα και την απλόχερη ευγένεια.

Συγκρατώ το κείμενο στη σελίδα 183 – «Η αστική πάχνη της οδού Χορμοβίτου» και συμφωνώ μαζί του για το πόσο λάθος είναι η μη συμπερίληψη αυτών των μικρών δρόμων στους οδηγούς για την Αθήνα. Τουλάχιστον, για την τιμή των όπλων, για αυτό το «ορυχείο των αστικών λειψάνων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Νίκος Βατόπουλος.