Τρόμος και Έρεβος ονομάζονται οι δύο επιβλητικοί ορεινοί όγκοι που συναντά η αποστολή του Πανεπιστημίου Μισκατόνικ καθώς φτάνει στην Ανταρκτική και προτού βουτηχτεί στη φρίκη του κοσμικού τρόμου του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ. Όλα αυτά σε ένα από τα σπουδαιότερα έργα του τελευταίου, «Τα Βουνά της Τρέλας». Τα δύο βουνά υπάρχουν στην πραγματικότητα (τα τέρατα του Λάβκραφτ, πάλι, όχι - τουλάχιστον από όσα γνωρίζουμε) και έχουν «βαπτιστεί» από τα ομώνυμα πλοία του βρετανικού Ναυτικού που όργωναν τα αχαρτογράφητα νερά των δύο πόλων προτού η μυστηριώδης εξαφάνισή τους πυροδοτήσει μία σειρά σεναρίων, λογικών και αλλόκοτων, σχετικά με τη μοίρα τους.
Μία από αυτές τις εναλλακτικές εκδοχές έγινε βιβλίο από τον Νταν Σίμονς το 2007. Ένα χρόνο μετά, το βιβλίο τσίμπησε μία υποψηφιότητα για το Βρετανικό Βραβείο Φανταστικής Λογοτεχνίας. Εννιά χρόνια αργότερα, το καπάρωσε το AMC με πολλή όρεξη, έχοντας δει μία άλλη σειρά τρόμου του, το “Walking Dead”, να χτυπά το ένα ρεκόρ τηλεθέασης μετά το άλλο. Και κάπως έτσι, το “The Terror” εισέβαλε φέτος στις μικρές οθόνες μας με δέκα καθηλωτικά επεισόδια. Και σίγουρα πρόκειται για την κορυφαία σειρά τρόμου της χρονιάς και γενικά μία από τις καλύτερες σειρές της σεζόν. Ανάμεσα στα ονόματα των παραγωγών βλέπουμε και αυτό του Ρίντλεϊ Σκοτ, ενώ δημιουργός της σειράς είναι ο Ντέιβιντ Καϊγκάνιτς (θα μας απασχολήσει προσεχώς και με την εκ νέου μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του “Pet Sematary” του Στίβεν Κινγκ).
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά την ιστορία. Μία αποστολή του Βασιλικού Ναυτικού υπό τον σερ Τζον Φράνκλιν και τους πλοιάρχους Φράνσις Κρόζιερ και Τζέιμς Φιτζτζέιμς ξεκίνησε το 1845 για την Αρκτική, με σκοπό να ανοίξει το Βορειοδυτικό Πέρασμα. Τα δύο πλοία, Τρόμος και Έρεβος, είχαν υποστεί εκτεταμένη ανακατασκευή για να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν στο αφιλόξενο περιβάλλον βόρεια του Αρκτικού Κύκλου και φορτώθηκαν με προμήθειες ικανές να συντηρήσουν το πλήρωμα για τρία ολόκληρα χρόνια. Η τελευταία φορά που εθεάθησαν ήταν λίγους μήνες έπειτα από τον απόπλου, στον κόλπο του Μπάφιν από Ευρωπαίους φαλαινοθήρες. Τα κουφάρια των δύο πλοίων ανακαλύφθηκαν σχετικά πρόσφατα (το 2014 εντοπίστηκε το Έρεβος και το 2016 το Τρόμος).
Κλείσιμο
Σύμφωνα με την εκδοχή του Σίμονς, τα δύο παγοθραυστικά εγκλωβίστηκαν σε ένα παχύ στρώμα πάγου και δεν μπόρεσαν να απεγκλωβιστούν ποτέ ξανά. Οι ναυτικοί σταδιακά ήρθαν αντιμέτωποι με μία σειρά από θανάσιμες προκλήσεις: τις αρρώστιες -από σκορβούτο και πνευμονία μέχρι φυματίωση-, την κακή ποιότητα του φαγητού, τους ίδιους τους τους εαυτούς, αλλά και ένα φριχτό τέρας που παραμόνευε στο απέραντο λευκό.
Η βασική πρόκληση που έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι δημιουργοί της σειράς είναι ο ρυθμός. Σε αντίθεση με μία μέση ταινία τρόμου, η οποία μπορεί άνετα να διατηρήσει το σασπένς καθ’ όλη τη διάρκειά της (η οποία συνήθως δεν ξεπερνά τη μιάμιση ώρα), το “The Terror” θα έπρεπε να κρατήσει τον θεατή «στην τσίτα» για δέκα ολόκληρα επεισόδια. Κάτι τέτοιο είναι, φυσικά, πρακτικά αδύνατο.
Έτσι, με μεγάλη μαεστρία η σειρά υφαίνει πολλαπλά στοιχεία μεταξύ τους: με το τέρας να είναι έτοιμο να επιτεθεί ανά πάσα στιγμή, δίνεται έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ του πληρώματος, αναδεικνύονται οι εντάσεις που προκαλούνται μεταξύ της υποχρέωσης υπακοής στην ιεραρχία και τις κοινωνικές επιταγές από τη μία μεριά και στην αίσθηση της ματαιότητας και της απελπισίας που αναπτύσσεται μέσα σε μία θανάσιμα εχθρική επικράτεια από την άλλη, ενώ τα flashbacks «πίσω στον πολιτισμό», προτού αποπλεύσουν τα δύο πλοία, εμπλουτίζουν το backstory των βασικών ηρώων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπεται η ένταση, η οποία είναι αισθητή σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των δέκα επεισοδίων. Οι δημιουργοί έχουν καταφέρει να σχηματίσουν μία ιδιαίτερα ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, που κάνει τον θεατή να ανησυχεί για τους ήρωες, σχεδόν σε κάθε στιγμή: τρανταχτά παραδείγματα, ο δύτης που βουτά στην παγωμένη θάλασσα για να επιθεωρήσει το πλοίο, η μαύρη γάτα που περπατά αθόρυβα στο αμπάρι, οι εναλλαγές ανάμεσα στην απόλυτη ησυχία και το βροντερό μουγκρητό των πάγων που καταπίνουν σιγά-σιγά τα δύο πλοία.
Το καστ έχει επιλεχθεί με ιδιαίτερη προσοχή και αποδίδει ερμηνείες «από το πάνω ράφι». Ξεχωρίζουν οι τηλεοπτικοί «Διόσκουροι» Σιάραν Χιντς και Τομπάιας Μένζις (αμφότεροι έχουν εμφανιστεί στις σειρές “Rome” και “Game of Thrones”), στους ρόλους των Τζον Φράνκλιν (του επικεφαλής της αποστολής και πλοιάρχου του Ερέβους) και Τζέιμς Φιτζτζέιμς (του υποπλοιάρχου του Ερέβους) αντίστοιχα. Ο σερ Τζον επιδεικνύει την (σχεδόν υβριστική) αυτοπεποίθηση ενός υψηλόβαθμου αξιωματικού της αποικιοκρατικής Βρετανικής Αυτοκρατορίας, δείχνοντας μία πατερναλιστική, φιλεύσπλαχνη, συγκαταβατική συμπεριφορά στους άνδρες του. Ο Φιτζτζέιμς, από την άλλη, ως ο πιο άπειρος, ακολουθεί πιστά τον σερ Τζον, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν πεφωτισμένο μέντορα. Πιο ανθρώπινη είναι η ερμηνεία του Τζάρεντ Χάρις στο ρόλο του Φράνσις Κρόζιερ, του έμπειρου πλοιάρχου, ο οποίος παρά τις όποιες αδυναμίες του βρίσκεται ειλικρινά εγγύτερα στο πλήρωμα και στους ντόπιους που συναντά η αποστολή. Κοντά στον χαρακτήρα του Κρόζιερ είναι και ο Χάρι Γκούντσερ (τον υποδύεται ο μειλίχιος Πολ Ρέντι). Αξιοπρόσεκτες παρουσίες είναι επίσης ο Ίαν Χαρτ στον ρόλο του Τόμας Μπλάνκι και ο Άνταμ Ναγκάιτις στον ρόλο του Κορνίλιους Χίκι.
Και όλα αυτά, σε ένα καλογυαλισμένο πακέτο. Τα κοστούμια μπορεί να είναι ως επί το πλείστον δεδομένα, μια και οι ναυτικές στολές δεν αφήνουν περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς (τα ρούχα, ωστόσο, που φορούν οι ήρωες πίσω στην πατρίδα δίνουν τέτοιο χώρο), ωστόσο προσδίδει έξτρα πόντους το γεγονός ότι τα βλέπουμε να φθείρονται μαζί με τους κατόχους τους, όσο προχωρά η ιστορία - και σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί και η καλή δουλειά στο μακιγιάζ, που εκτός των άλλων αναπαράγει τους μώλωπες και τα οιδήματα που αποκτούν οι ναύτες από τις κακουχίες. Τα σκηνικά είναι επίσης προσεγμένα στην εντέλεια, από τα υπερπολυτελή δώματα του σερ Τζον μέχρι τα λιτά καταστρώματα του Τρόμου και του Ερέβους. Τα εφέ είναι πρώτης τάξης για τα στάνταρ της τηλεόρασης, με εντυπωσιακές απεικονίσεις του αρκτικού τοπίου και του Βόρειου Σέλαος, και φυσικά του περιβόητου τέρατος, η φειδωλή εμφάνιση του οποίου αυξάνει την αίσθηση της ανησυχίας για τον θεατή. Και οι τίτλοι αρχής; Είναι από το υλικό που φτιάχνονται οι εφιάλτες!
Γράψου, λοιπόν, κι εσύ στο πλήρωμα του Τρόμου, για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στη φρίκη. Και αν φτάσεις στο δέκατο επεισόδιο και θελήσεις κι άλλο, να ξέρεις ότι το AMC δεν θα σε αφήσει έτσι. Το The Terror αποτελεί τον πρώτο σταθμό σε μία θεματική σειρά με περιεχόμενο ιστορίες τρόμου.
