Χρ. Ι. Στεφανάδης

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου γιατί είναι υποψήφιος, απάντησε περίπου ως εξής: “ Για να εισαγάγω την πολιτική και όχι τον πολιτικό συνδικαλισμό στην πολιτική ζωή του τόπου”…

Προβληματίσθηκα. Μήπως έχει δίκιο;

Η πολιτική, είναι επιστήμη και τέχνη. Η επιστημονική πλευρά της πολιτικής , συνίσταται σε παραγωγή ιδεών, στην μελέτη και ανάλυση δεδομένων που αφορούν υπάρχουσες εμπειρίες, στην ανάλυση δεδομένων από δημοκοπικά ευρήματα σε επιμέρους ομάδες του λαού ή στο σύνολο του και στην βασική ψυχολογική ανάλυση των δημοκοπικών αυτών δεδομένων. Ένας πολιτικός ή μια πολιτική ομάδα , οφείλει να γνωρίζει και να μελετά την ιστορία και να γνωρίζει άριστα την πολιτική διαδρομή , τις επιτυχίες αλλά και τις αστοχίες του παρελθόντος που αφορούν όλο το πολιτικό σύστημα.

Η τεχνική πλευρά της πολιτικής, αφορά την εφαρμογή σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς. Εφαρμογή, που θα πρέπει να συμβιβάζει το επιθυμητό με το εφικτό. Που θα πρέπει να μπορεί να αποσπά τις περισσότερες κατά το δυνατό συναινέσεις σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα να μην αφίσταται από τους στόχους που έχουν τεθεί και που είναι η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του λαού σε κάθε επίπεδο. Στην Υγεία , στην Οικονομία, στην Παιδία, στην Δικαιοσύνη , στην Ασφάλεια .

Αλλά και η άσκηση της πολιτικής, προϋποθέτει και χάρισμα. Ένας χαρισματικός πολιτικός, πέρα από την επιστημονική γνώση, την διοικητική ικανότητα και την εμπειρία, θα πρέπει να συνθέτει την βαθιά γνώση με όλες τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις από το τοπικό και διεθνές περιβάλλον, και να μπορεί κατά το δυνατό να προβλέψει μελλοντικές εξελίξεις. Όπως είχε πει ο Οττο Μπίσμαρκ , “ Οι μεγάλοι πολιτικοί, ακούν πριν από όλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας …”. …Ένα ζωντανό παράδειγμα μεγάλου διαχρονικού πολιτικού, ανεξάρτητα από τον ρόλο του στα Ελληνικά δρώμενα πριν από πέντε δεκαετίες, είναι ο υπέργηρος Χένρι Κίσινγκερ. Σε μία εποχή, που η Δύση είχε απομονώσει την Κίνα, νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα την εξουθενώσει πολιτικά και οικονομικά, αυτός “βλέποντας” το μέλλον που ερχόταν, , έκανε, ως Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ,το άνοιγμα στην χώρα αυτή, που σήμερα έχει εξελιχθεί σε οικονομικό γίγαντα… Και ο περίπου 100 ετών βετεράνος πολιτικός, πρόσφατα έγινε δεκτός επίσημα από την Κινέζικη κυβέρνηση, κάτι που δεν συνέβη με τον σημερινό Υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ.

Συνδικαλισμός από την άλλη πλευρά, είναι μια συλλογική δραστηριότητα πολιτών , που ασκούν το ίδιο επάγγελμα και δραστηριοποιούνται με στόχους την προάσπιση των κοινών τους συμφερόντων και την προβολή των διεκδικήσεών τους.
Ακραία μορφή συνδικαλισμού, είναι ο επαναστατικός συνδικαλισμός, που εμφανίσθηκε στην Γαλλία κατά την πρώτη δεκαετία του 1900 και πρέσβευε την αντικατάσταση του κράτους από μια "ομοσπονδιακή, οικονομική οργάνωση της κοινωνίας" και από την καθιέρωση των συνδικάτων ως τα βασικών δομικών στοιχείων μιας μετα-καπιταλιστικής κοινωνίας “.

Δηλαδή, ο βασικός στόχος του συνδικαλισμού, είναι η υπεράσπιση των κάθε λογής συμφερόντων (οικονομικών, εργατικών, κοινωνικών), πολιτών που ασκούν το ίδιο επάγγελμα. Και οι διεκδικήσεις γίνονται προς την εκάστοτε πολιτική εξουσία , με παραινέσεις, παραστάσεις , αλλά και με τελικό μέσο την απεργία.

Με αυτά τα δεδομένα όμως, συνδικαλισμός στην πολιτική ζωή, από πολιτικά κόμματα, δεν νοείται.

Τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν μπορεί να λειτουργούν ως ομάδες πολιτών με τα ίδια συμφέροντα και να αντιπαρατίθενται στην εκάστοτε κυβέρνηση με αυτή την θεώρηση.

Να αντιπολιτεύονται δηλαδή, όχι με βασικό οδηγό πολιτικές προτάσεις που να αφορούν το σύνολο της κοινωνίας, αλλά , με συνδικαλιστική νοοτροπία , να προσπαθούν να φθείρουν την εκάστοτε κυβέρνηση , ακόμα και με “τοξικές” προσωπικές επιθέσεις και κατηγορίες στον εκάστοτε Πρωθυπουργό ή σε μέλη της κυβέρνησης . Με τελικό στόχο, την ανατροπή και την κατάληψη της εξουσίας…
Στην Δημοκρατία, ο ρόλος της αντιπολίτευσης, είναι να παράγει πολιτική. Που σημαίνει πολιτικές προτάσεις, πάντα βέβαια στα πλαίσια της ιδεολογικής τοποθέτησης του κάθε κόμματος, αλλά προτάσεις που να έχουν αφετηρία και αμετακίνητο στόχο τα συμφέροντα του λαού και όχι την , με κάθε μέσο, κατάληψη της εξουσίας.

Αυτού του είδους την “συνδικαλιστική “αντιπολίτευση , ο Ελληνικός Λαός την αποδοκίμασε στις πρόσφατες εκλογές με την ετυμηγορία του!




*Ο Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης είναι Καθηγητής Καρδιολογίας