Στέφανος Τζανάκης

Όπως όλοι θυμούνται, δύο ημέρες πριν από την εισβολή , ο κ. Πούτιν ειρωνευόταν τις προβλέψεις των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Βρετανίας, που έβλεπαν την κινητικότητα των στρατευμάτων και αντιλαμβάνονταν ότι ο πόλεμος ήταν προ των πυλών. «Τι ώρα είπαμε ότι θα γινόταν η εισβολή;», αναρωτιόταν δημοσίως ο πρόεδρος της Ρωσίας, ενώ η Μαρία Ζαχάροβα ρωτούσε με ανάλογη δόση ειρωνείας πότε θα ξεκινούσε η σύρραξη για να προγραμματίσει τις διακοπές της…

Επομένως, μόνον το μέλλον θα δείξει αν αυτή τη φορά οι Ρώσοι στρατηγοί σκοπεύουν να κάνουν αυτά που λένε – ή έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους. Το βράδυ της Παρασκευής, πάντως, αρκετές ώρες μετά από τις ανακοινώσεις, βόμβες έπεφταν και στο Κίεβο και κοντά στην Οδησσό, αλλά και σε χωριά κοντά στα σύνορα με τη Μολδαβία. Όχι ότι κι αυτό σημαίνει κάτι, ως προς τις ρωσικές προθέσεις…

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν οι Ρώσοι παραδέχονται ουσιαστικά ότι στην πρώτη της εισβολής τους στην Ουκρανία δεν πέτυχαν σχεδόν τίποτα, παρά μόνον να κλείσουν την Αζοφική Θάλασσα στους Ουκρανούς – μιας και σχεδόν όλα τα υπόλοιπα εδάφη του Ντονμπάς και της Κριμαίας ήταν υπό ρωσικό έλεγχο από το 2014 – αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πούτιν μπορεί να ελπίζει σε μία επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, έτσι απλά…

Οι Ρώσοι στρατηγοί που ανέλαβαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, προσπάθησαν να πουν ότι οι απώλειες των Ουκρανών ήταν τεράστιες – τόσο μεγάλες που ουσιαστικά πέτυχαν τον στόχο της «αποστρατικοποίησης» της Ουκρανίας. Μπορεί να είναι κι έτσι – άλλωστε, σε έναν πόλεμο καμία από τις δύο πλευρές δεν λέει την αλήθεια για τους νεκρούς των μεν και των δε.

Ωστόσο, οι εικόνες δείχνουν κατεστραμμένες υποδομές, κατεστραμμένες ζωές, χαμένες ζωές αμάχων – αλλά όχι έναν διαλυμένο ουκρανικό στρατό. Αν είχε συμβεί αυτό, τότε οι Ρώσοι θα είχαν καταφέρει να μπουν σε κάποια μεγάλη πόλη – και να την κρατήσουν. Αντίθετα, όπως έγινε γνωστό χθες, ακόμα και την Χερσόνα, την μόνη μεγάλη πόλη που είχαν καταλάβει, δεν την ελέγχουν απολύτως τώρα πια.

Αν πάλι ο αρχικός τους στόχος ήταν η Κριμαία και το Ντονμπάς, ποιος ο λόγος να ρισκάρουν τόσο βαριές κυρώσεις από τους Δυτικούς, μόνον και μόνον για να φθείρουν τον ουκρανικό στρατό; Δεν γνωρίζουν ότι σε περίπτωση κατάπαυσης του πυρός, η Δύση θα συνεχίσει να εξοπλίζει την Ουκρανία; Ήθελαν μόνον να σκοτώσουν όσο περισσότερους γινόταν στρατιώτες και αμάχους, ώστε η επέλθει η συρρίκνωση της αμυντικής δύναμης της χώρας; Αν επρόκειτο περί αυτού, μάλλον ο Πούτιν θα πρέπει να αναζητήσει άλλους στρατηγούς…

Αλλά προφανώς δεν επρόκειτο περί αυτού: οι Ρώσοι τα είχαν επαναλάβεια αυτά και το 2008 και το 2014 – μόνον που τότε δεν είχαν συναντήσει σχεδόν καμία αντίσταση, σε κανένα επίπεδο. Πίστεψαν λοιπόν ότι θα το επαναλάμβαναν – απέναντι μάλιστα σε έναν πρόεδρο της Ουκρανίας ο οποίος επαγγέλλεται κωμικός, ακόμα περισσότερο. Η συνέχεια, γνωστή…

Το θέμα – όχι του Πούτιν, αλλά ολονών μας – είναι ότι ακόμα κι αν η κίνηση των Ρώσων δεν είναι ένα πρόσχημα για κάτι άλλο, ακόμα κι αν το εννοούν ως την αρχή μιας αποκλιμάκωσης, δεν έχουν αντιληφθεί τι έχει προκληθεί με την εισβολή τους στην Ουκρανία.

Η Ρωσία έχει μεταβληθεί ήδη σε παρία της διεθνούς σκηνής – η κίνηση της Κίνας να παγώσει μία μεγάλη επένδυσή της στη Ρωσία είναι ενδεικτική – και τα έσοδα από το πετρέλαιο και το αέριο υπονομεύτηκαν μετά από την «σφήνα» των ΗΠΑ και την συμφωνία του κ. Μπάιντεν με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Το πιθανότερο είναι ότι η Ρωσία θα καταλήξει να πουλάει πετρέλαιο σε πολύ χαμηλές τιμές – διότι θα υπάρχει προσφορά, αλλά δεν θα υπάρχει ζήτηση, υπό τον φόβο των κυρώσεων, οι οποίες προφανώς και δεν θα αρθούν μεσοπρόθεσμα. Και τότε θα αρχίσουν τα δύσκολα για τον κ. Πούτιν…