Στέφανος Τζανάκης

Ο Κώστας Καραμανλής, που είχε ως τότε το ρεκόρ, είχε χάσει για κάποιες χιλιάδες ψήφους την πρωθυπουργία στα 44, στην κάλπη του 2000 -και τελικά, κέρδισε τις εκλογές με αυτοδυναμία στα 48 του, στην Ολυμπιακή χρονιά του 2004.

Περιέργως, για τον Αλέξη Τσίπρα κανείς δεν έκανε τον – μάλλον αυτονόητο- ηλικιακό συσχετισμό με τον Καραμανλή. Τόσο οι γύρω του, όσο και ο ίδιος, προτιμούσε μια κάποια ταύτιση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος κέρδισε θριαμβευτικά την εξουσία στα 62 του, το 1981, με το ΠΑΣΟΚ να «γράφει» 48,15% στο κοντέρ.

Βεβαίως, ο Ανδρέας δεν ήταν άγραφο χαρτί για τους ψηφοφόρους – τουλάχιστον εκείνους που είχαν εκλογικά δικαιώματα και πριν από την χούντα των συνταγματαρχών: είχε διατελέσει υπουργός του πατέρα του, είχε συνοδεύσει τον Γεώργιο Παπανδρέου στην ιστορική – και με τουλάχιστον αμφιλεγόμενα αποτελέσματα- συνάντηση με τον πρόεδρο Τζόνσον στην Ουάσιγκτον, είχε γίνει θύμα της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ , είχε συλληφθεί από τους χουντικούς και είχε γλυτώσει την εκτέλεση με παρέμβαση των ΗΠΑ.

Το ’74, όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δεν είχε την ανάγκη της ανακάλυψης από κάποιον «σκάουτερ» - από κάποιον κυνηγό ταλέντων της κεντροαριστεράς: ήταν ήδη ένα μεγάλο όνομα της πολιτικής, σε μία χώρα που έβγαινε από μία επταετή δικτατορία. Είχε την δυνατότητα να μιλήσει μόνος του για τον εαυτό του, να ιδρύσει μία παράταξη και να αλλάξει την χώρα, τουλάχιστον στο επίπεδο των θεσμών.

Ο Νίκος Καρανίκας γεννήθηκε το 1969 – επί χούντας – και έκανε την διαδρομή του σε όλα: από την γευσιγνωσία των ναρκωτικών ως την φυλάκιση για την άρνηση στράτευσης, με ενδιάμεσους σταθμούς το «κίνημα» και την «ανακάλυψη» του Αλέξη Τσίπρα, ως ενός πιθανού ηγέτη της Αριστεράς.

Η αλήθεια είναι ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, την εποχή της διακυβέρνησής τους μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, μιλούσαν με κάποιο δέος για τον Νίκο Καρανίκα: εκείνη την εποχή ήταν σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού – ό,τι κι αν σήμαινε αυτό τότε – στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο άνθρωπος είχε κάνει φυλακή – ήταν κάτι σαν πολύτεκνος σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ: όλοι ζήλευαν την εμπειρία του.

Αλλά όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν ο Καρανίκας μπορούσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό, μετά από την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, η εξομολόγηση του Άδωνη Γεωργιάδη στη Βουλή – όταν του έδωσε τα εύσημα για την στάση του στην υπόθεση της ανάπτυξης της καλλιέργειας της βιομηχανικής κάνναβης- τον έφερε και πάλι στον αφρό της επικαιρότητας. Και μετά, ήλθε η συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ, στον ALPHA.

Αυτός «ανακάλυψε» τον Αλέξη Τσίπρα; Αυτός; Αν η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή, όπως προστάζει η σχετική διαφήμιση, τότε τι δίνει στον ανακαλυφθέντα ο λόγος του σκάουτερ; Όταν αυτός είναι ο άνθρωπος που βγαίνει στην τηλεόραση για να πει ότι δοκίμασε με «επιστημονικό τρόπο» κοκαΐνη και ηρωίνη;

Στη ζωή, όλα μπορεί να συμβούν – και αυτά που δοκίμασε ο Νίκος Καρανίκας και άλλα τόσα. Αλλά δεν ανακάλυψε τον Κιθ Ρίτσαρντς των Ρόλλινγκ Στόουνς- τον Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι ανακάλυψε.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ασχοληθεί μέχρι στιγμής με την συνέντευξη του – κάποτε- συνεργάτη του, ο οποίος πάντως δήλωσε ότι τον ενημέρωσε πως τον είχε καλέσει στο υπουργείο Ανάπτυξης ο Άδωνης Γεωργιάδης. Άρα, θα έλεγε κανείς ότι επικοινωνούν – εκτός αν του έστειλε αναπάντητο μήνυμα.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα δεν το έχει ο Νίκος Καρανίκας. Και δεν θα μπορούσε να το έχει- ο άνθρωπος ζει την ζωή του, έχει τις εμπειρίες του, τις απόψεις του, τις θεωρίες του. Αλλά - μέχρι στιγμής, τουλάχιστον - δεν έχει επιζητήσει την ψήφο της ελληνικής κοινωνίας. Επομένως, δεν δεσμεύει κανέναν, ούτε δεσμεύεται από κάτι. Μπορεί να λέει ό,τι θέλει και να κάνει ό,τι θέλει. Και μπράβο του.

Το πρόβλημα «χτυπάει» στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι όντως η «ανακάλυψη» του Νίκου Καρανίκα; Είναι ακόμα ο άνθρωπος αυτός ένας «σκάουτερ» του ΣΥΡΙΖΑ , που αναζητεί πολιτικά ταλέντα; Ενημερώνει και ενημερώνεται για τα σχέδια της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Και αν είναι πράγματι όλα αυτά, πως το εισπράττουν όλοι εκείνοι που μετανάστευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας ότι θα βρουν εκεί την μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου; Γιατί εκείνος δεν χρειάστηκε σκάουτερ;