Κωστής Χατζηδάκης

Και γιατί να μείνουμε μόνο στα κομμωτήρια; Να δούμε πόσοι πίνουν καφέ έξω για να υπολογίσουμε πόσες καφετέριες χρειάζονται. Πόσα αμάξια έχουμε, για να δούμε πόσα συνεργεία αυτοκινήτων χρειάζονται. Πόσοι διαβάζουν βιβλία για να δούμε πόσα βιβλιοπωλεία χρειάζονται. 

Αν σας φαίνεται γελοίος αυτός ο συλλογισμός, έχετε απόλυτο δίκιο. Μόνο που είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για τις τηλεοπτικές άδειες. Τι μας λέει ο κ. Νίκος Παππάς; «200 εκατ. ευρώ η διαφημιστική πίτα, 50 εκατ. τα λειτουργικά έξοδα ενός καναλιού, άρα χρειαζόμαστε 4 κανάλια για να είναι υγιή». Να μας πει καταρχάς ο κ. Παππάς τι θα κάνει αν ένα κανάλι αποκτήσει ψηλότερη τηλεθέαση και επομένως μεγαλύτερο κομμάτι από τη διαφημιστική πίτα. Θα παρέμβει η κυβέρνηση να βάλει «κόφτη τηλεθέασης», εκτός από αυτόν που θεσμοθέτησε για τις δαπάνες του κράτους; Για να μοιράζεται η διαφημιστική πίτα ισόποσα ή «στον καθέναν αναλόγως με τις ανάγκες του» κατά το μαρξιστικό θέσφατο; 

Αν κάποιο κανάλι θέλει να λειτουργήσει με μικρότερο κόστος από αυτό των 50 εκατ. ευρώ, ποιος θα του το απαγορεύσει; Είναι δυνατόν να επιβάλει η κυβέρνηση σε μια ιδιωτική επιχείρηση πώς και με πόσα έξοδα θα λειτουργεί πέραν των όσων, ούτως ή άλλως, προβλέπονται από την εργατική νομοθεσία;  Να μας εξηγήσει επίσης ο κ. Παππάς για ποιον λόγο δεν ισχύει η ίδια λογική για ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά και Ιντερνετ. Εκεί είναι  μήπως μόνο τα κανάλια είναι διαπλεκόμενα και όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ αποτελούν όαση ποιότητας και διαφάνειας; 

Η επιχειρηματολογία αυτή δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση στα μάτια οποιουδήποτε δεν έχει καθεστωτικές αντιλήψεις. Η διαφάνεια στον χώρο των ΜΜΕ διασφαλίζεται με την ισχυροποίηση των ανεξάρτητων ελεγκτικών μηχανισμών. Με τη διαφάνεια στη χρηματοδότησή τους. Και, κυρίως, με τον πλουραλισμό, δηλαδή τη λειτουργία όσο το δυνατόν περισσότερων σταθμών. Ο περιορισμός στην ενημέρωση είναι περιορισμός της ίδιας της δημοκρατίας. 

Το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ασφαλώς χρειάζεται ρύθμιση. Στη Ν.Δ. κάνουμε την αυτοκριτική μας για τις δικές μας παραλείψεις. Διδαγμένοι και οι ίδιοι από λάθη του παρελθόντος είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε τι χρειάζεται να γίνει και να προχωρήσουμε με βάση τις ευρωπαϊκές πρακτικές, αλλά και, πρώτα απ’ όλα, την κοινή λογική. Και η κοινή λογική υπαγορεύει ότι από τη στιγμή που υπάρχουν σήμερα 7 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, αποδεικνύεται στην πράξη ότι υπάρχει η τεχνολογία για να υποστηριχτούν περισσότερα από τα 4 κανάλια που θέλει η κυβέρνηση. 

Γιατί να έχουμε, λοιπόν, μόνο τέσσερα; Γιατί να μην έχουμε περισσότερα κανάλια (π.χ. 12, 14, 16), με προαπαιτούμενο φυσικά να πληρούν κάποια ποιοτικά κριτήρια και να υπάρχει σύμφωνη γνώμη του ΕΣΡ. Και παράλληλα να οριστεί ένα υψηλό ποσό ως κατώφλι για όποιον θέλει να πάρει άδεια. Και αν οι ενδιαφερόμενοι ξεπεράσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό, τότε να υπάρξει πλειοδοτικός διαγωνισμός. Με αυτόν τον τρόπο το Δημόσιο θα εξασφαλίσει περισσότερα έσοδα, θα προαχθούν ο ανταγωνισμός και η πολυφωνία και θα εξασφαλιστούν περισσότερες θέσεις εργασίας. 

Ο λόγος που δεν επιλέγει αυτόν τον δρόμο η κυβέρνηση είναι ότι δεν την ενδιαφέρει πραγματικά η ρύθμιση των ΜΜΕ. Ούτε αν θα μείνουν εργαζόμενοι στον δρόμο με τις 4 άδειες. Την ενδιαφέρει μόνο το πώς θα ελέγξει τον χώρο των ΜΜΕ και είναι έτοιμη να ξεπεράσει σε κυνισμό ακόμα και τις χειρότερες πρακτικές του παρελθόντος, πόσο μάλλον τις σύγχρονες διεθνείς πρακτικές. Εξ ου και η όλη διαδικασία γίνεται μέσω ενός αρμοδίου υπουργού που μετατρέπεται σε άτυπο καναλάρχη με σχεδόν καθολικό έλεγχο. Το όλο ζήτημα θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν επικίνδυνο. Πίσω από την προσπάθεια της κυβέρνησης κρύβεται η επιθυμία της να ελέγξει κάθε τομέα της δημόσιας ζωής. Κρύβεται μια βαθιά καθεστωτική αντίληψη που απειλεί δημοκρατικές κατακτήσεις, καθώς και τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα κάθε πολίτη. 

Η απόπειρα ελέγχου της ενημέρωσης, οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον τόπο σε ακυβερνησία για να διασωθούν οι ίδιοι, με τις ευπρόσδεκτες ψήφους της Χρυσής Αυγής -για μια ακόμη φορά, μετά τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας-, οι κομματικές παρεμβάσεις στην Παιδεία και στον Πολιτισμό, είναι πολιτικές επιλογές που πλήττουν την ίδια τη δημοκρατία στον τόπο μας. Η Νέα Δημοκρατία θα σταθεί απέναντι σε κάθε αντιδημοκρατική πρακτική. Η επόμενη αναμέτρηση θα έχει κύριο διακύβευμα την οικονομία, την απασχόληση, την οικονομική αναγέννηση της χώρας μας. Θα αφορά, όμως, και την ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας, η οποία απειλείται από μια απελπισμένη και κυνική κυβέρνηση.

Κωστής Χατζηδάκης
Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Β’ Αθηνών