Γιώργος Δ. Ανδρέου

-Με συσχετισμούς, για συμψηφισμό στη λογική «όλοι ίδιοι είμαστε», με τις περιπτώσεις Πάτση της ΝΔ, και Παπαδημούλη του Σύριζα (σήμερα προέκυψε και το θέμα της Σπυράκη), που έχουν απασχολήσει κατά καιρούς την κοινή γνώμη.
-Με συντήρηση του θέματος των παρακολουθήσεων πολιτικών και μη προσώπων, που αποδίδουν προσωπικά στον πρωθυπουργό, με ιδιαίτερη μάλιστα οξύτητα και πλήρη υιοθέτηση - παλιά μας τέχνη - των δημοσιευμάτων της «Νέας Αυριανής». Στα χνάρια του Σύριζα -

Απευθύνονται κυρίως στους οπαδούς τους, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να συγκρατήσουν τις διαφαινόμενες διαρροές, ένθεν κι εκείθεν.

Το θέμα των παρακολουθήσεων έχει εξαντληθεί και στα μέσα και στην κοινωνία, ειδικά από τη στιγμή που «έσκασε» η βόμβα Καϊλή και τα παράκεντρα της παραπληροφόρησης γελοιοποιήθηκαν αποδίδοντας στον πρωθυπουργό την παρακολούθηση του Κωστή Χατζηδάκη, στενού φίλου και συνεργάτη του επί δεκαετίες.

Φιλότιμη μεν πλην μάταιη η προσπάθεια συμψηφισμού της υπόθεσης Καϊλή με τις άλλες. Αναιρείται, ευθύς εξ αρχής, πέρα από την παντελή έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων και από την αστεία τοποθέτηση της ηγεσίας τους - δείγμα γραφής και ανεπάρκειάς της - να χαρακτηρίσει την περίπτωση «Δούρειο Ίππο της ΝΔ». Είπε δηλαδή με απλά λόγια ο κ. Ανδρουλάκης ότι την έβαλε η ΝΔ να δωροδοκηθεί και να πάει φυλακή για να βλάψει το ΠΑΣΟΚ !!! Απεταξάμην.

Ανόμοια και δυσανάλογης σοβαρότητας θέματα.

Από τη μια η εξόχως σοβαρή λόγω του είδους του αδικήματος (χρηματισμός – δωροδοκία κατά την άσκηση των καθηκόντων της) ποινικά παράνομη και ηθικά καταδικαστέα συμπεριφορά της Ευρωβουλευτού, που εξευτέλισε διεθνώς και την Ευρώπη και τη χώρα μας. Ακόμα και αν αθωωθεί η ζημιά έγινε.

Από την άλλη η συμπεριφορά του βουλευτή της ΝΔ να «αγοράζει» δάνεια» είναι ηθικά μεν καταδικαστέα χωρίς όμως ποινική διάσταση και συνέπειες ( σχετίζεται με το ασυμβίβαστο και την έκπτωσή του από το αξίωμα του βουλευτή).

(Η συμπεριφορά του Ευρωβουλευτή κ. Παπαδημούλη να αγοράζει και να εκμεταλλεύεται δεκάδες ακίνητα, δεν είναι ούτε ποινικά κολάσιμη ούτε ηθικά καταδικαστέα. Αξιολογείται μόνο πολιτικά).

Το πάλαι ποτέ κραταιό και ιδιαίτερα ευρηματικό επικοινωνιακά «Κίνημα Αλλαγής», επέλεξε την απλοϊκή λογική του συμψηφισμού, του «όλοι ίδιοι είμαστε» και της πολιτικής πόλωσης, στην προσπάθειά του να θολώσει τα νερά που το παρασύρουν σε δίνη ραγδαίας καθίζησης. Δύσκολα βέβαια πράγματα για κόμμα με τόσο βεβαρημένο παρελθόν νομικής και ηθικής διαφθοράς, που αναβιώνει στη συλλογική μνήμη σε κάθε άκομψη προσπάθειά του, όχι μόνο να ξεφορτωθεί το πρόβλημα, αλλά και να το ρίξει σε άλλους, που λογικά αντιδρούν και υπενθυμίζουν τις αμαρτίες του παρελθόντος.

Η τακτική του αντιπερισπασμού – αντί συγνώμης - επιβεβαιώνει πως η ηγεσία του κόμματος αυτού είναι κατώτερη των περιστάσεων και δεν διστάζει, για να περιορίσει τις συνέπειες από τις δικές της παραλείψεις, να μετέλθει πολυφορεμένες συνταγές, αδιαφορώντας αν βλάπτουν ευρύτερα την κοινωνία. Η αγωνία περαιτέρω συρρίκνωσης έως διάλυσης του κόμματος στα χέρια του, κάνει τον επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ να αντιγράφει σπασμωδικά την πεπατημένη και μεθόδους αντιπολίτευσης Σύριζα.

Η τακτική αυτή το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι η υποβάθμιση και η συκοφάντηση της πολιτικής, γενικά – και των ίδιων βέβαια. Όχι μόνο δεν δικαιολογούνται και δεν διασκεδάζονται οι εντυπώσεις από τις σοβαρές παρανομίες, αλλά υπονομεύονται οι θεσμοί και δίνεται τροφή στους εχθρούς της δημοκρατίας, που τρίβουν τα χέρια τους. Με τέτοιες πρακτικές γιγαντώθηκε η Χρυσή Αυγή.

Αν στην τακτική αυτή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ προστεθεί και η από τώρα «προσυμφωνία» μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, θυμίαμα στο βωμό της εξουσίας, του μόνου θεού που φαίνεται να λατρεύουν, η περιδίνηση της καθίζησης στην οποία έχουν μπει επιταχύνεται.

Η ηγεσία του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου οφείλει να αντιληφθεί πως τα πράγματα έχουν αλλάξει στην Ελληνική κοινωνία. Η οριζόντια γενίκευση, η προσωπική σπίλωση του πολιτικού αντίπαλου και η πόλωση δεν είναι πλέον αποδεκτές από την πλειοψηφία των πολιτών. Η εποχή του σκληρού Ροκ παρήλθε ανεπιστρεπτί. Γίνεται μπούμεραγκ.

Όσοι πολίτες απέμειναν δίπλα τους αρνούνται πλέον να παρακολουθήσουν τις πρακτικές αυτές που ζημίωσαν τον τόπο και «κατεβάζουν» το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και της κοινωνίας. Αν ήθελαν τέτοια θα είχαν αυτομολήσει και αυτοί στο Σύριζα, μαζί με τους πολλούς. Είναι θέμα ωριμότητας και πολιτικής παιδείας.

Οι πολίτες αυτοί, έχοντας τον τελευταίο λόγο, θα αντιδράσουν απορρίπτοντας και καταδικάζοντας τις πρακτικές αυτές και θα επιβάλουν χαμηλούς τόνους, ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση και fair play, καθαρό και τίμιο παιχνίδι. Οσονούπω.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)