Γιώργος Δ. Ανδρέου

Γιατί αν το εξετάσει κανένας προσεκτικότερα και συνολικά θα διαπιστώσει με έκπληξη πως το ίδιο το Σύνταγμα δεν πιστεύει στην  διάκριση αυτή και θεμελιώνει την παντοδυναμία της Εκτελεστικής εξουσίας. Που νομοθετεί δια της Κυβερνητικής πλειοψηφίας στη  Βουλή. Η οποία  κατάντησε να  ψηφίζει νομοσχέδια προκατασκευασμένα  στα υπουργικά  και τα γραφεία της παντοδύναμης κρατικής γραφειοκρατίας. Της εκτελεστικής εξουσίας , που διορίζει, δια  του Υπουργικού Συμβουλίου, και ελέγχει έτσι έμμεσα   την ηγεσία της δικαιοσύνης, του Σ.τ.Ε,  του Αρείου Πάγου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου. 

Να εξετάσει η κοινωνία το μέγα θέμα αυτό νηφάλια, ήρεμα και κυρίως με ανοιχτά καρδιά και μυαλό. Όχι με προσχηματικές και υποκριτικές συγκεντρώσεις στις πλατείες, φωνασκίες,  πλειοδοσίες, έμμεσους εκβιασμούς,  προσχηματική μπουρδολογία, θριαμβολογίες  και κροκοδείλια δάκρυα. Με συμπεριφορές δήθεν.

 Μέχρι τότε το καλύτερο που έχει να κάνει η κοινωνία και η πολιτική είναι να αφήσουν ήσυχους τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους. 

Τους  δικαστές που απέδειξαν με τη  απόφασή τους  ότι διαθέτουν επάρκεια μυαλού και  θάρρους , ευθυκρισία , επιστημοσύνη αλλά και κοινωνική ευαισθησία.  Δεν χρειάζονταν τον όχλο και τις φωνασκίες ετερόκλητων «δημοκρατών» με αμφίβολες προθέσεις, που βλάπτει την απόφαση που εξέδωσαν.

Αλήθεια αυτοί  που προκάλεσαν αλλά και αυτοί που συμμετείχαν στην προαναγγελθείσα συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια, την ημέρα έκδοσης της απόφασης τι ακριβώς επιδίωκαν; Δεν έγινε ακριβώς αντιληπτό. 

Μήπως να εκβιάσουν το αποτέλεσμα της δίκης και την  απόφαση «υποβάλλοντας», αληθώς επιβάλλοντας, το επιθυμητό γι αυτούς αποτέλεσμα στους δικαστές, με επίκληση, φωνή λαού,  «λαϊκής ετυμηγορίας»,  που  εξέφραζε η  παρουσία τους; 

(διερωτώμαι τι θα γινόταν αν δεν άρεσε η απόφαση και που θα οδηγούνταν με τις δηλώσεις των παρευρισκομένων οι δικαστές τη έδρας) 

Μήπως, όπερ και  το επικρατέστερο, ειδικά κάποιοι    ήθελαν  να οικειοποιηθούν το αποτέλεσμα της δίκης. Για τον φόβο να μην θεωρηθούν ότι απουσίαζαν, «εκτός νυμφώνος», τη στιγμή «της νίκης της δημοκρατίας κατά του  ντόπιου φασισμού». 

Οι δικαστές έκαναν τη δουλειά τους, αργά βέβαια με βάση τα τεχνικά δεδομένα και τις δυνατότητες της ελληνικής δικαιοσύνης, που δίνει δικάσιμο σε μια απλή έφεση σε απόφαση έξωσης για το 2023, πλην όμως μεθοδικά και επαγγελματικά. Για να είναι η απόφασή τους νομικά, κοινωνικά και ηθικά  αδιαμφισβήτητη, αποτέλεσμα δικανικής πεποίθησης, όπως ορίζει η διεθνής  διαχρονική νομιμότητα. 

Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται, η το χειρότερο αδιαφορούν,   οι πολιτικάντηδες που  δεν τους αφήνουν ήσυχους,  ότι  δημιουργούν συνθήκες αμφισβήτησης των κινήτρων και των προθέσεων του Δικαστηρίου και της απόφασης που εξέδωσε.  Προβάλλουν με τη συγκέντρωση και τα συνθήματα και μεγεθύνουν την υπαρκτή μεν αλλά δευτερεύουσα   πολιτική διάσταση της δίκης ,  που θα έπρεπε και παραμείνει   προεχόντως ποινική. Δίνοντας  επιχειρήματα  και όπλα στους  άθλιους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου  που καταδικάσθηκαν για τη συνολική τους δράση και τους ελάχιστους πλέον οπαδούς τους να μιλάνε,  Σάββατο κοντή γιορτή, για πολιτική δίωξη και να αμφισβητούν την αντικειμενικότητα του Δικαστηρίου.  Ό,τι  κάνουν και οι τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη. Από το ίδιο τόπι ύφασμα  είναι άλλωστε. 

Ή   μάζεψαν τον κόσμο εκεί για να γιορτάσουν   τον προαναγγελθέντα  θρίαμβο της δημοκρατίας; Ποιάς όμως  δημοκρατίες. Λογικά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που είναι το πολίτευμα της χώρας. 

Να γιορτάσουν ποιοι το θρίαμβό της δημοκρατίας αυτής;

Μήπως η συντριπτική πλειοψηφία   όσων προσέτρεξαν, που επιθυμούν, όπως λένε οι ίδιοι,   και αποβλέπουν στην κατάργησή της   αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και την απόσχιση της χώρας από την Ευρώπη και το δυτικό μπλοκ. Αυτοί που πρεσβεύουν, ακόμα τώρα, στα ιδεολογικά καταστατικά τους «τη δικτατορία του προλεταριάτου», έννοια ασύμβατη με την αστική  δημοκρατική νομιμότητα ή βρίσκεται στα όρια της νομιμότητας αυτής.  Που επευφημούν ψεύτικα το Δικαστήριο, γιατί είναι θιασώτες των λεγόμενων, κατ’ ευφημισμό,  «Λαϊκών  Δικαστηρίων».

Ήταν βέβαια εκεί και κάποιοι, οι περισσότεροι,    που αναζητούσαν, εξ ου και η  επίσημη παρουσία τους στο υψηλότερο επίπεδο,  κοινωνική  εξιλέωση και εξαγνισμό από την  ένοχη συμπεριφορά τους. Αυτοί που    εκμεταλλεύτηκαν απροκάλυπτα και αναίσχυντα τόσα χρόνια το φασιστικό μόρφωμα αυτό, στις πλατείες και τις ψηφοφορίες,  συγκυβέρνησαν με τους συγγενείς του   και φρόντισαν να νομοθετήσουν, εν γνώσει,  μαξιλάρια για να πέσουν μαλακά.  

Εσύ  όμως κ. Φώφη Γεννηματά τι ήθελες εκεί. Εσύ και  η αστική δημοκρατική παράταξη που εκπροσωπείς  τι δουλειά έχετε  εκεί με όλους αυτούς να  εκβιάζετε έμμεσα την ετυμηγορία των  δικαστών; Αν, υποθέτω,  φοβάστε μήπως  υστερήσετε σε «δημοκρατική πλειοδοσία», έναντι αυτών   που σας αποψίλωσαν πολιτικά και ζητάτε πίσω τη δύναμη που σας πήραν, φοβάμαι πως  είναι πολύ αργά. Άσε που έτσι χάνετε και όσους  αστούς παραμένουν ακόμα πιστοί στον πράσινο ήλιο. 

Αφήστε λοιπόν, πολιτικοί και πολιτικάντηδες, τους δικαστές να δικάζουν  και  να ολοκληρώσουν ανεπηρέαστα και νηφάλια την απόφασή τους,  ξέρουν αυτοί. Σε αυτή την κοινωνία ζουν, παιδιά μας είναι. Δεν χρειάζονται δασκάλεμα και κυρίως να  εκβιάζονται από κουκουλοφόρους και μασκοφόρους κρυπτοφασίστες. 

 Αν θέλετε να βοηθήσετε,  οι πολιτικές δυνάμεις που κόπτεσθε και φωνασκείτε,  στην εμπέδωση της  δημοκρατίας, πάρτε, εδώ και τώρα ποτέ δεν είναι αργά,  πρωτοβουλίες. Διαμορφώστε μεγάλη κοινωνική και πολιτική ομοψυχία  ενίσχυσης της αληθούς ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, ως θεσμού και αυτοτελούς άξονα στήριξης του αστικού δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας. Μόνον έτσι  θωρακίζεται η δημοκρατία και τα πολιτικά μορφώματα, ένθεν κι εκείθεν,  εξωθούνται και περιορίζονται  στο περιθώριο. Μέχρι τότε, αν και δυστυχώς δεν διαφαίνεται τέτοια πρόθεση,  αφήστε τουλάχιστον ήσυχους τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους.