Γιάννης Αντύπας

Γιατί τόσο μίσος;

Αν κάτι διαφοροποιεί τον ευρωπαϊκό πολιτισμό -και φορτίζει με θετικό πρόσημο τις δυτικές δημοκρατίες- είναι η αξία που αναγνωρίζει στο άτομο και την ανθρώπινη ζωή. Ο πολίτης είναι το ανώτερο “αξίωμα” και ο σκοπός κάθε πολιτικής. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό ισχύει στο 100%.

Αλλά, στη Γηραιά Ήπειρο τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σεβαστά όσο πουθενά αλλού στον πλανήτη μας. Αυτό αποδεικνύεται από την έκταση που λαμβάνει η συζήτηση για κάθε πράξη που τα παραβιάζει, συζήτηση που πολλές φορές εξελίσσεται σε κινητοποίηση, αν όχι σε εξέγερση. Όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες στη Γαλλία.

Προκύπτουν, όμως, μερικά ερωτήματα:

• Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός σέβεται τα δικαιώματα του ανθρώπου, οι διαδηλωτές;
• Τι σχέση έχουν οι καταστροφές και οι λεηλασίες με τη δολοφονία του 17χρονου και την αυτονόητη υποχρέωση να αποδοθεί δικαιοσύνη;
• Γιατί θρηνούμε έναν ακόμη 19χρονο, που έχασε τη ζωή του στο εμπορικό κέντρο που έκαψαν οι διαδηλωτές;
• Δεν θα ήταν πιο ουσιαστικό να έχουν διοργανωθεί μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις;

Όπως θα το έλεγαν και οι φίλοι Γάλλοι: Pourquoi;

• Γιατί οι διαδηλωτές βάζουν στο στόχαστρο τη δημοκρατία;
• Τι θα πετύχουν βάζοντας απέναντί τους τη γαλλική κοινωνία και τον λεγόμενο μέσο πολίτη;
• Όσοι καίνε και σπάνε θεωρούν πως η Γαλλία είναι ένας τόπος χειρότερος από εκείνον που άφησαν πίσω τους (σ.σ. καθώς πολλοί από τους διαδηλωτές είναι μετανάστες);
• Οι νέοι που έχουν γεννηθεί στη Γαλλία, θα ήθελαν να έχουν γεννηθεί κάπου αλλού; Θα μπορούσαν να μας κάνουν μία πρόταση;

Δίκη προθέσεων για αλλότριους σκοπούς, για εργαλειοποίηση των θυμάτων, δεν θα κάνουμε. Αλλά, τα ερωτήματα είναι υπαρκτά. Και επείγουν.

Ξεκινώντας από τη δολοφονία του 17χρονου:

• Ο αστυνομικός είχε ρατσιστικά κίνητρα;
• Έχουμε να κάνουμε με κρούσμα αστυνομικής αυθαιρεσίας;
• Ήταν κακά εκπαιδευμένος, ανεπαρκής ή ακατάλληλος;
• Υπάρχει πρόβλημα στα πρωτόκολλα εμπλοκής;

Γιατί χάθηκε μία ζωή, καίγεται μια χώρα, αμφισβητείται η γαλλική δημοκρατία και θρηνούμε ήδη δεύτερο θύμα;

Οι ευθύνες του Μακρόν, των πολιτικών, αλλά και των πολιτών (είτε βρίσκονται στους δρόμους, είτε στα σπίτια τους) να δώσουν απαντήσεις, είναι μεγάλες.