Γιάννης Αντύπας

Και η απάντηση πιθανότατα είναι "ναι". Δυστυχώς. Βλάκες που αισθάνονται ότι μπορούν, βλάκες που αισθάνονται ότι ως άτομα θα γλιτώσουν, βλάκες οι οποίοι δεν έχουν πρόβλημα οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους να ζήσουν σε καταφύγια πίσω από μεταλλικές πόρτες και κάτω από ψηλά βουνά. Βλάκες που δεν μπορούν να δουν ότι η ομορφιά του πλανήτη είναι στην επιφάνειά του και όχι στα έγκατα της γης.

Η επιβίωση έχει νόημα όταν ζεις. Όταν έρχεσαι σε επαφή με τον αέρα, με τη θάλασσα, με τη φύση. Όταν περπατάς ανάμεσα σε δέντρα, όταν πετάς ή κολυμπάς. Η ζωή στο φυσικό περιβάλλον, έστω και αν περνάμε πλέον τον περισσότερο χρόνο μας στις πόλεις, είναι η φυσική τάξη για τον άνθρωπο. Ζούμε στις πόλεις, αλλά απολαμβάνουμε τη συντροφιά με τους τους συναδέλφους μας στο γραφείο, την επαφή με τους δικούς μας ανθρώπους στο σπίτι και έχουμε πάντα τη δυνατότητα να βγούμε για διασκέδαση ή να κάνουμε μία εκδρομή. Να απολαύσουμε ένα φρέσκο και ζεστό φαγητό. Να ακούσουμε και να δημιουργήσουμε μουσική, να γυρίσουμε ταινίες, να κάνουμε ως ανθρωπότητα νέες ανακαλύψεις. Νέα βήματα στην κατανόηση του κόσμου. Αυτή είναι η ουσία. Όχι να κρυφτούμε στα υπόγεια.

Και να το κάνουμε αν αυτή είναι η μοίρα μας, αλλά για ποιον λόγο; Να το κάνουμε αν πρόκειται να πέσει πάνω μας ο ουρανός, που έλεγαν και οι Γαλάτες. Όχι, όμως, για τους βλάκες. Ποιους απειλούν όσοι μιλούν για πυρηνικό πόλεμο; Αυτούς που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται: τους λαούς τους! Για αυτό το λόγο, επειδή πιστεύω ότι ο κ. Πούτιν δεν είναι βλάκας και ότι ο ρωσικός λαός δεν τρώει κουτόχορτο η εκτίμησή μου είναι πως δε θα γίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Όχι αυτή τη φορά. Βέβαια, αυτό το ενδεχόμενο, αυτή η εκτίμηση δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε εφησυχασμό. Οι βλάκες καραδοκούν. Μπορεί να είναι ένας διάδοχος του κ. Πούτιν, μπορεί κάποιος ηγέτης της Δύσης ή της Ανατολής. Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από αντίμετρα. Από μέτρα πρόληψης της βλακείας.

Και έχουμε ανάγκη από μέτρα πρόληψης της βλακείας ακόμη και στην περίπτωση που δεν είναι να γίνει πόλεμος. Γιατί, μόνο η βλακεία μπορεί να ερμηνεύσει κάποιες κινήσεις που γίνονται σε καιρό ειρήνης. Μιλώ για την οργάνωση της παγκόσμιας οικονομίας και ειδικότερα σε ό,τι αφορά στον τομέα της αξιοποίησης των φυσικών πόρων. Μάλλον ορισμένοι δεν έχουν καταλάβει ότι ο πλανήτης είναι το "σπίτι" μας. Η κοινή κληρονομιά μας. Προφανώς και πρέπει να έχουν κέρδος όσοι κάνουν μια δουλειά, αλλά δεν έχει νόημα να διαμορφώνονται οι τιμές στους φυσικούς πόρους λες και είμαστε σε χρηματιστήριο. Από το σπίτι τους τους έφεραν όσοι τους εκμεταλλεύονται; Αυτοί τους έφτιαξαν; Μην τρελαθούμε τελείως.

Ναι, να βγάλουν κέρδος οι χώρες που τους διαθέτουν. Ναι, να βγάλουν κέρδος όσοι κάνουν την εξόρυξη. Ναι, να βγάλουν κέρδος όσοι τους μεταφέρουν. Ναι, να βγάλουν κέρδος όσοι τους φέρνουν στο σπίτι μας ή το αυτοκίνητό μας. Αλλά όχι και να αλλάζουν οι τιμές λες και είναι στη διακριτική μας ευχέρεια αν θα έχουμε ρεύμα ή όχι. Δεν είναι. Είναι στοιχειώδες. Δε μπορεί να κοστίζει χρυσάφι το ρεύμα σε καμία περίπτωση. Ούτε και το νερό φυσικά. Οι τιμές πρέπει να είναι τέτοιες που να βγάζουν κέρδος όλοι οι προηγούμενοι, αλλά να ζουν και οι ιδιοκτήτες των πόρων. Και ιδιοκτήτες είμαστε όλοι μας. Μπορώ να αντιληφθώ την έλλειψη σε κάποιες ιδιαίτερες καταστάσεις. Όχι, όμως, την κερδοσκοπία.

Αλήθεια, τι κέρδισαν οι Ρώσοι από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του μέρους του κόσμου στο οποίο κατοικούν; Καμιά δεκαριά ολιγάρχες; Οι οποίοι ζουν στη Δύση ή σε κότερα; Τι κέρδισε ο ρωσικός λαός; Τα καταφύγια στα οποία είναι οι οικογένειες των κυβερνώντων; Τηρουμένων των αναλογιών αντίστοιχα ερωτήματα ισχύουν και για χώρες της Δύσης και του υπόλοιπου κόσμου. Ποιος είναι ο αρχικός ιδιοκτήτης; Ποιος είναι ο τελικός δικαιούχος; Για ποιον (υποτίθεται;) γίνονται όλα; Βέβαια, αν θέλουμε δικαιώματα θα πρέπει να αναλάβουμε και τα δικαιώματα. Μην πάει το μυαλό σας σε δύσκολα πράγματα: απλά να μην ψηφίζουμε βλάκες και, το κυριότερο, να μη συμπεριφερόμαστε σαν βλάκες.

Να μην κάνουμε ότι δε μας αφορούν όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μας αφορούν τα πάντα αν δε θέλουμε να βλέπουμε ή να ζούμε καταστάσεις σαν αυτές που βιώνουν τις τελευταίες ημέρες οι κάτοικοι της Ουκρανίας.