Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Το γεγονός ότι οι εκλογές διεξάγονται ταυτόχρονα στη χώρα μας και τη Γαλλία, είτε προέκυψε από σύμπτωση είτε όχι, συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο τις δυσκολίες και τις ελλείψεις που έχει η Ενωμένη Ευρώπη.

Κατά ένα μεγάλο μέρος, οι τύχες μας και οι ζωές μας στην Ελλάδα εξαρτώνται και από τον τρόπο που θα ψηφίσουν οι Γάλλοι. Εάν, για παράδειγμα, το αποτέλεσμα στη Γαλλία πυροδοτήσει μια διαδικασία αλλαγής της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη, η χώρα μας θα ωφεληθεί. Αλλά και αντίστροφα, το αποτέλεσμα στη χώρα μας θα έχει αντίκτυπο σε όλη την Ευρώπη.

Επειδή όμως δεν υπάρχουν δημοκρατικοί θεσμοί εκλογής και ελέγχου σε ευρωπαϊκή κλίμακα, οι Ελληνες δεν έχουν «λόγο» στις εξελίξεις στη Γαλλία, ούτε αντιστρόφως. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πολιτικές παρεμβάσεις γίνονται μόνο προς την πλευρά των «μικρών» και με εκβιασμούς, έμμεσους ή άμεσους, του τύπου «αν ψηφίσετε “λάθος”, ίσως βγείτε από το ευρώ».

Η κατάσταση περιπλέκεται διότι επιπλέον του δημοκρατικού ελλείμματος υπάρχει η «δικτατορία των αγορών», η οποία στενεύει τα περιθώρια κινήσεων στις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Οσο οι αγορές τιμωρούσαν το «κακό παιδί» Ελλάδα, ο Γάλλος πρόεδρος με τη Γερμανίδα καγκελάριο κουνούσαν το κεφάλι με συγκατάβαση.

Δεν αποκλείεται όμως να δούμε τώρα τις ίδιες αγορές να στρέφονται κατά της Γαλλίας ή της Γερμανίας.

Επιπλέον, στην Ελλάδα εξελίσσεται και η νέα -οδυνηρή- μεταπολίτευση που θα οδηγήσει στο περιθώριο ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού, όπως έγινε σε όλες τις χώρες που εφάρμοσαν τις συνταγές του ΔΝΤ. Οι οργισμένοι ψηφοφόροι θα τιμωρήσουν παλιούς πρωταγωνιστές και θα φέρουν στο προσκήνιο νέους, οι οποίοι θα έχουν την εντολή να διαχειριστούν τα συμφέροντα των πολιτών με έναν καλύτερο τρόπο. Αυτό δεν είναι δίκαιο ή άδικο. Είναι δημοκρατικό.

Επομένως, ένα από τα μεγάλα ζητήματα σε αυτές τις εκλογές είναι εάν η ευρωζώνη «αντέχει» τη δημοκρατία.

Οπως και να ψηφίσουν οι Ελληνες πολίτες, η Ευρώπη είναι θεσμικά υποχρεωμένη να το σεβαστεί και να προσαρμοστεί.

Διότι, εάν για να ψηφίσει ο Ελληνας πολίτης πρέπει να λάβει προφυλάξεις, καταργείται η έννοια της δημοκρατίας.

Ομως, η Ευρωπαϊκή Ενωση, παρά το δημοκρατικό έλλειμμα, τα ελαττώματα και τις στρεβλώσεις, αποτελεί έναν υπερεθνικό μηχανισμό που βασίζεται στο δίκαιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Αλλά και αντιστρόφως, οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις που θα αναδειχθούν οφείλουν να συμμετάσχουν στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, σεβόμενες τους ίδιους θεσμούς, χωρίς να ελπίζουν ότι θα ασκήσουν οι ίδιες αντίστροφους εκβιασμούς του τύπου «δεν αντέχετε το κόστος της καταστροφής μας».

Διότι αυτό θα το πληρώσουμε τελικά εμείς.