Φοίβη Παρασκευά

Πως ορθοπόδησαν τελικά, προσαρμόστηκαν, δημιούργησαν και εν συνεχεία πρόκοψαν μόνοι αλλά και μαζί με άλλους, ξεκινώντας μια ζωή από το μηδέν? Βλέποντας την οικογένεια μου, με τα χρόνια κατάλαβα πολλά. Θέλεις η αισιοδοξία, το κουράγιο, η δύναμη της θέλησης και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο να έχουν συντελέσει στην προκοπή τους? Η απάντηση είναι μάλλον ναι. Οι άνθρωποι αυτοί μέσα από δυσκολίες και κακουχίες δέθηκαν ακόμη περισσότερο, ενώ ποτέ δεν σταμάτησαν να δουλεύουν με ομοψυχία και εγρήγορση.

Σήμερα συνάντησα μία τέτοια γυναίκα σε μία προσφυγική γειτονιά Μια ευγενική και καλοσυνάτη μοδίστρα, με καταγωγή από την Αττάλεια, σχεδόν ντρεπόταν να πληρωθεί για την δουλειά που μου έκανε. Η ανιδιοτέλεια σε όλο της το μεγαλείο. Σχεδόν με σκλάβωσε και θα ήθελα να της ανταποδώσω την καλοσύνη, το συντομότερο.

Είναι κάτι μικρές λεπτομέρειες που σε σκλαβώνουν τελικά στην συμπεριφορά των άλλων. Θέλεις η χάρη, θέλεις η φινέτσα θέλεις οι κοινές καταβολές και μνήμες, όλα έχουν την σημασία τους.

Είναι στον άνθρωπο. Και πραγματικά, πόσες αλλαγές έχει δει η δικιά μας η γενιά έκτοτε…
Από την εποχή που οι παππούδες μας δούλευαν με χαρτί και μολύβι για να δουν προκοπή, έως σήμερα που η τεχνολογία παίζει κυρίαρχο και πρωταρχικό ρόλο στην ζωή μας.

Σήμερα χωρίς κινητό, υπολογιστή και facebook, σχεδόν δεν υπάρχεις. Απαιτήσεις παντού. Μία εποχή σχεδόν αποκλειστικά τεχνολογική.
Τι έχει όμως χαθεί στην πορεία? Πόση αβρότητα συμπεριφοράς, πόση ευγένεια, πόσοι και πόσοι καλοί τρόποι δεν έχουν εξανεμιστεί?
Δεν θα μπορούσα, δεν θα μου ήταν εφικτό, εμένα ειδικά προσωπικά να μην κάνω την σύγκριση ή τις συγκρίσεις…

Θέλω να πιστεύω ότι κάθε εποχή έχει και τα καλά της. Η τεχνολογία πολλές φορές σου λύνει τα χέρια. `Η πάλι σε αποτρέπει από περιττές διαδρομές. `Όμως σε όλο αυτό το ‘σύγχρονο σκηνικό’, αισθάνομαι ότι κάτι έχει χαθεί στην πορεία.

Και αυτό που νομίζω ότι έχει χαθεί είναι η καλή πίστη ανάμεσα στους ανθρώπους. Η εμπιστοσύνη, οι καθαρές γραμμές, η ενότητα συμπεριφοράς, η αβρότητα, η συνέπεια, το φιλότιμο.

Οι Μικρασιάτες ήταν άνθρωποι με λόγο. `Εκαναν δηλαδή, ό,τι εννοούσαν. `Όταν έδιναν τα χέρια ήταν αυτό, και όχι κάτι άλλο.
Επίσης, βοηθούσαν τους άλλους ή κάθε άλλον που είχε πρόβλημα ή μία ανάγκη. `Ηταν με άλλα λόγια, άνθρωποι με συνέπεια. Αυτό το τελευταίο όλο και περισσότερο εκλείπει ή φθίνει σταδιακά.

`Ένας προπάππος από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας, έπαιξε στην εποχή του, τον ρόλο του κινητού τραπεζίτη. Είχε μία άμαξα με έξι άλογα και δύο ακολούθους και ταξίδευε από την Σμύρνη στις γύρω κωμοπόλεις και χωριά. Με το ήθος και την εμπιστοσύνη που του είχανε, έκανε πράξεις σχεδόν με τον λόγο του.

`Όλα τα παραπάνω, είχαν ως χαρακτηριστικά οι Μικρασιάτες, άνθρωποι παλιάς κοπής και προκοπής που έφεραν και πολιτισμό στον τόπο, ενώ δεν υποστηρίχθηκαν πάντα από τους έλληνες.

Η Ιστορία μένει να δείξει για το πως τα γεγονότα έφεραν ένα τέτοιο αποτέλεσμα για των διωγμό, και να αποδοθούν οι ευθύνες για το πως και το γιατί. Τι ρόλο έπαιξαν οι συμμαχικές δυνάμεις ξεκάθαρα και ποιες ήταν οι ακόλουθες συνέπειες που οδήγησαν στον ξεριζωμό..

Πόσα δεν ξέραμε, πόσα δεν μάθαμε…Αλλά βιώσαμε με ιστορίες, αφηγήσεις και αναμνήσεις από γενιά σε γενιά.

Τότε διωγμός, σήμερα ανάπτυξη. Πόσα χάσαμε, πόσα κερδίσαμε στην πορεία…