Εύα Παυλάτου

Η Ολυμπιονίκης της ιστιοπλοΐας «έσπασε» τη σιωπή της μετά από 23 χρόνια και βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει δημόσια την σεξουαλική κακοποίησή της από παράγοντα της ιστιοπλοϊκής ομοσπονδίας. Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, καθώς, αμέσως μετά, όχι μόνο ο πολιτικός κόσμος βρέθηκε στο πλευρό της Σοφίας Μπεκατώρου, αλλά το σημαντικότερο ήταν πως η γενναία αθλήτρια «άνοιξε» τον δρόμο και για άλλες γυναίκες, αθλήτριες και μη, να μιλήσουν δημόσια για την δική τους σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση, που είχαν «θάψει» βαθιά μέσα τους.

Όμως, μέσα στον καταιγισμό των εξελίξεων βρέθηκαν και κάποιοι, «σχολιαστές» και χρήστες στα social media, δυστυχώς, ανάμεσά τους και γυναίκες, που κατέκριναν την Σοφία γιατί περίμενε τόσα χρόνια για να μιλήσει. Δεν σκέφτηκαν πως πριν 23 χρόνια όλα ήταν διαφορετικά. Η κοινωνία περισσότερο φαλλοκρατική και, ίσως, ανέτοιμη να στηρίξει μια νέα κοπέλα που καταγγέλει έναν παράγοντα, συνήθως με «διασυνδέσεις» ή έναν άνδρα καταξιωμένη στον χώρο του, που δεν είναι εύκολο να γκρεμίσεις την δημόσια εικόνα του.

Αλλά και γενικά, πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα που είναι κόρη, αδελφή, σύζυγος ή μάνα, να ξεστομίσει στους δικούς της ανθρώπους αυτό που συνέβη; Ο φόβος πως θα τους ταράξει ή θα τους πληγώσει είναι μέγαλος, αν ο βιαστής, δε, προέρχεται από το επαγγελματικό περιβάλλον του θύματος, ο φόβος πως, αν τον καταγγείλεις, θα σου «κλείσει τις πόρτες», είναι αναπόφευκτος.

Η Σοφία τόλμησε μετά από 23 χρόνια επειδή τώρα έκρινε πως είναι η κατάλληλη στιγμή για εκείνη. Είναι μια γενναία γυναίκα, μια γενναία Κεφαλονίτισα και μια αθλήτρια που τίμησε τη χώρα της. Τώρα, με την δημόσια καταγγελία της «έδειξε» τον δρόμο και στις γυναίκες που μέχρι σήμερα σώπαιναν από φόβο. Με τη Σοφία στο πλευρό τους, ως παράδειγμα προς μίμηση, ανοίγουν τα στόματα, η Σοφία δίνει τη σκυτάλη και όσοι ή όσες την κατηγορούν πως άργησε να μιλήσει, αναρωτιέμαι, μήπως πρόκειται για «θύματα» που έχουν επιλέξει να ζήσουν με την σιωπή.