Δημήτρης Παγαδάκης

Ισχυρίζεται σοκαριστικά, λοιπόν, ότι όχι μόνο υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες, αλλά ότι οι εξωγήινοι έχουν ήδη έρθει σε επαφή μαζί μας. Κι όταν λέει μαζί μας εννοεί εμάς, τους νοήμονες κατοίκους της υδρογείου, συμπεριλαμβανόμενων και των ντόπιων «Ούφο». Όχι τους συμπατριώτες των διαπλανητικών «άλλων» που κυκλοφορούν ανάμεσα μας. 

Επιμένει ακόμη ότι «εκείνοι» έχουν συστήσει Διαγαλαξιακή Ομοσπονδία και αντιπρόσωποι της επισκέπτονται  τους γήινους ομολόγους τους κρυφά, καθώς μαζί,  εμείς και «αυτοί»,  έχουμε υπογράψει συμβόλαιο εχεμυθείας. 

Χώρια που εκμυστηρεύεται ότι νταραβερίζονται με γήινους, Αμερικανούς αστροναύτες στο υπέδαφος του Άρη όπου έχουν εγκαταστήσει βάση! Δικαιολογημένα διάλεξαν τα έγκατα του πλανήτη μην τους πάρει χαμπάρι κανένα αδιάκριτο μάτι από το πλήθος  κουτσομπόληδων  που κυκλοφορούν στην επιφάνεια του. 

Εξομολογείται επίσης, ως απόκρυφος γνώστης απόρρητων πληροφοριών, ότι  αυτοί οι Άλιενς μας έσωσαν από πυρηνικό όλεθρο το 1961. Α, ναι, δηλώνει ότι και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι προσωπικός κάτοχος αυτού του «μυστικού» πάρε -δώσε μαζί τους, αλλά το κρατά επτασφράγιστο από τη δημοσιότητα. 

Μια τέτοια αποκάλυψη κάνει το δράμα ολόκληρου πλανητάρχη συγκλονιστικότερο. Τον εμπιστεύονται οι εξωγήινοι και τον απέρριψαν οι «αχάριστο» ψηφοφόροι της πατρίδας του. Γι αυτή τη τραγωδία πρέπει να έχουν δακρύσει από συγκίνηση όλοι οι κομήτες του Γαλαξία.

Σεβαστές, όπως κι αν έχουν, οι «βόμβες» του διακεκριμένου και πολυβραβευμένου Ισραηλινού  καθηγητή. Ο οποίος, στα συγκαλά του, διατρανώνει πως «αν μιλούσα πριν από πέντε χρόνια, θα με έκλειναν σε ψυχιατρείο.». Όχι πως προσεχώς αποκλείεται μια τέτοια δυσάρεστη προοπτική, αλλά προηγούνται μερικά επουσιώδη ερωτήματα και κάποιες ασήμαντες απορίες. 

Πώς να μοιάζουν αυτά τα προερχόμενα από άλλους πλανήτες πλάσματα; Φέρνουν στο συμπαθή Ε.Τ του Σπίλμπεργκ ή αντιστοιχούν μορφολογικά με τα μοχθηρά τρίποδα από το «Πόλεμο των Κόσμων» που τα «πολέμησε» ο ατρόμητος Τομ Κρουζ. 

 Προσομοιάζουν, άραγε, εμφανισιακά με τα αλλόκοτα όντα από  τους «Άνδρες με τα Μαύρα Ι, ΙΙ, και ΙΙΙ», είναι αντίγραφα της γκαλερί των τεράτων του φραντσάιζ «Predator» ή, μήπως, ταιριάζουν εμφανισιακά στο Ντέιβιντ Μπόουι, από το «Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη»; 

Έχει σημασία η θωριά τους. Αλλιώς είναι να υπογράφουν μαζί μας συμβάσεις με πλοκάμια και ουρές, και αλλιώς με απομιμήσεις χεριού με παλάμη καβουροδαγκάνας. Αν, τέλος πάντων, μουτζουρωθούν οι τζίφρες στα ντοκουμέντα, άντε μετά να τηρηθούν τα συμφωνημένα, οι αμοιβαίες υποχρεώσεις και τα από κοινού ανταλλάγματα. Δεν μας παίρνει να σερνόμαστε στα δικαστήρια των εσχατιών του σύμπαντος και να μη μιλιόμαστε.

Ζητούμενο, συμπερασματικά, είναι σε ποια διάλεκτο επικοινωνούμε; Διότι άλλο χαμένος το διάστημα και άλλο στη μετάφραση. Συνεννοούμαστε στη «ιδεογραμματική» γλώσσα της ταινίας «Άφιξη», στο λεκτικό ιδίωμα Na'vi, του «Άβαταρ», στη αργκό Κλίνγκον από το τηλεοπτικό Σταρ Τρεκ ή μήπως στη καθομιλουμένη του θρυλικού Βουλκάνιου Μίστερ Σποκ;  Πάντα, ωστόσο,  παίζει το ενδεχόμενο της «τηλεπάθειας», στο τέμπο που την τραγούδησε ο Λευτέρης Πανταζής

Επί πλέον πρέπει να διαπιστωθεί πως έρχονται αυτοί στη γη και πως πάμε εμείς στο Άρη. Πιθανόν να χρησιμοποιούνται  τίποτε διαστημόπλοια με τα οποία είμαστε οπτικά εξοικειωμένο. Σαν το Εντερπράιζ από το Σταρ Τρεκ, το Super Star Destroyer από το «Πόλεμο των Άστρων», το Discovery One από το «2001:Η Οδύσσεια του Διαστήματος», ίσως και τον επιθετικά μεταλλαγμένο, εγχώριας  παραγωγής, «Γιγαντιαίο Μουσακά». 

Το μυστήριο είναι πού τα παρκάρουν όταν φτάνουν εδώ και κανείς δεν τα παίρνει είδηση. Επίσης άγνωστο παραμένει από  πού απογειώνονται και πού κάνουν σέρβις τα δικά μας, επίσης μη ανιχνεύσιμα, αστρόπλοια για το ταξίδι τριών χρόνων ως τον κόκκινο πλανήτη. Εκτός πια αν όλα είναι αόρατα και τηλεμεταφερόμενα. Οπότε τσάμπα «σκοτώνεται» ο Έλον Μασκ για να στείλει αποστολή στον Άρη.

Καλό είναι να γίνει γνωστό αν η  μάλλον τεχνολογικά προηγμένη Διαγαλαξιακή ομοσπονδία είναι συμπαγής και ομονοούσα, όχι  π.χ. σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευλόγως, όμως, διερωτάται κανείς πώς αφότου μας γλίτωσαν από πυρηνικό όλεθρο, έκαναν τα στραβά μάτια στο Τσερνομπίλ και παράτησαν την ανθρωπότητα στο έλεος του κορονοϊού; Είναι άραγε μεροληπτικοί και συμφεροντολόγοι; Τραβάνε κανένα ζόρι με τους Ουκρανούς και παίρνουν μίζες από την γήινη φαρμακοβιομηχανία εμβολίων;  Ήρεμα ρωτάμε.

Το καθησυχαστικά ιδανικό, βέβαια, θα ήταν αυτοί οι διαστρικοί επισκέπτες να ήταν ολόιδιοι με τους κομπάρσους της κινηματογραφικής εταιρείας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, να μιλούσαν άπταιστα ελληνικά και το χωριό τους στο πλανήτη «Κρόνιουμ» να ήταν «φτυστό» η Αθήνα.  Όπως, ακριβώς, στο «Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι» με το Κώστα Βουτσά. 

Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται για παραμυθένια σενάρια που κεντιούνται σταυροβελονιά στη πλήξη της καραντίνας. Εδώ μιλάμε για κολοσσιαία «συγκάλυψη». Λεπτομέρειες της οποίας σνομπάρουν να παραχωρήσουν σε κοινή θέα η NASA και η ROSCOSMOS. Συνεπώς και η πιο ακατανόητη εξήγηση θα γινόταν αποδεκτή και, κυρίως, βάσιμα πιστευτή.  

Αν υπάρχει μια ανεπαίσθητη αμφιβολία για την εγκυρότητα της, αυτή θα αφορούσε το πώς συγκρατήθηκε ο φουριόζος Τραμπ και δεν τουίταρε αυτό το τεράστιο μυστικό. Διατηρείται επίσης μια αμυδρή επιφύλαξη. Πώς, ας πούμε, οι εξωγήινοι οι οποίοι κάνουν στενές επαφές τρίτου τύπου με τόσες χώρες άφησαν στην απέξω την Ελλάδα; Προφανώς από αμέλεια. Διότι δεν νοείται επιτυχημένο ανέκδοτο με πάνω από δυο χαρακτήρες που να μην πρωταγωνιστεί ένας Έλληνας.