Δημήτρης Δανίκας

Κάναμε το σταυρό μας. Κάναμε το μνημόσυνο εκατόν δύο αθώων ψυχών που απανθρακώθηκαν πριν ακριβώς από δώδεκα μήνες. Είδαμε, τηλεοπτικώς, ακούσαμε ραδιοφωνικώς και διαβάσαμε ...εφημεριδιακώς για την μαύρη επέτειο αυτής της μικρής-σε κλίμακα-γενοκτονίας. Κάναμε δηλαδή το καθήκον μας. Ομως οι φρακτες φράκτες. Ομως κλειστή η πρόσβαση προς τη θάλασσα. Ομως ακόμα άθικτες οι παράνομες μάντρες

Ομως στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Επομένως αν πάλι συμβεί πύρινη λαίλαπα να παρασύρει και να κατακάψει το σύμπαν. Και αν συμβεί να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, Τότε πάλι τα ίδια. Ποιος φταίει; Η Περιφέριεα; Ο Δήμος; Το κράτος; Ποιος;

Πάμε παρακάτω. Φυσικά στην μικρομεσαία ορμή της τελευταίας εμφάνισης του Εγκέλαδου στην Αττική. Οπου εκτός των άλλων ειπώθηκε κι αυτό από τον σεισμολόγο Γεράσιμο Χουλιάρα «η πάμε για εκτόνωση η για μεγάλο σεισμό»! Ελα μεγάλε. Ηξεις αφίξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις

Σα να σου λένε η πρωί η βράδυ. Η ζωντανός η καρκινοπαθής. Η χορτάτος η πεινασμένος. Τι να του πεις; Α μπε μπλα μπλομ. Σε όλα μέσα. Να μην εκτεθεί. Ωστε στο τέλος να μπορέσει και να πει: Σας τα λεγα εγώ δεν σας τα λεγα;

Πάμε στο ψητό. Στο κέντρο λοιπόν πλήθος εγκατελελειμμένων κτισμάτων. Ετοιμόρροπων. Κατεστραμμένων. Με τα «εντόσθια» να χάσκουν από τα κουφάρια τους. Με τα δοκάρια να κοιτούν απειλητικά τους διερχόμενους και ανυποψίαστους περαστικούς. Με τους αρουραίους και πάσης φύσεως «πλασματάκια» να έχουν στήσει τρικούβερτο γλέντι. Με τις στέγες να αιωρούνται όπως οι γκιλοτίνες στην Γαλλική επανάσταση. Με τα μικρόβια να χορεύουν ξέφρενο ροκ. Και με τις αρχές να σφυρίζουν αδιάφορα

Ποιοι οι ιδιοκτήτες; Αγνωστο. Πόσοι είναι οι ιδιοκτήτες; Αγνωστο. Πόσα είναι αυτά τα ερείπια; Πολλά Μα πάρα πολλά. Τι είναι αυτά; Μα φυσικά «όπλα» μαζικής καταστροφής, ανεξέλεγκτης μόλυνσης, αισθητικής καταστροφής και δυσφήμισης τουριστικής. Γιατί δεν τα αξιοποιούν; Ρωτήστε τον κύριο Καμίνη. Τον εξέχοντα και πρώτο βουλευτή Επικρατείας της Φώφης Γεννηματά.

Γιατί το κράτος δεν επεμβαίνει; Δεν ξέρω. Προφανώς νόμοι, γραφειοκρατία, χαρτοβασίλειο, αδιαφορία. Ποιο το αποτέλεσμα; Πολλά!

Με μια πιο ορμητική επίσκεψη του Εγκέλαδου μπορεί να θρηνήσουμε θύματα πολλά. Και αν το ζήτημα το είχαμε τακτοποιήσει τότε τα ωφελήματα επίσης πολλά

Αξιοποίηση αυτών των ερειπίων. Βελτίωση της αισθητικής της πόλης. Εξαφάνιση των εστιών μόλυνσης. Περισσότερα λεφτά και για την εφορία και για τον Δήμο και για την χώρα. Μπα σου λέει. Τα εμπόδια πολλά και αποτρεπτικά. Ασε τα καδρόνια να πέφτουν. Ασε περαστικούς Αθηναίους και αλλοδαπούς να καταλήξουν στα θυμαράκια. Ασε τις στέγες να φλερτάρουν με τον δυνατό αέρα. Αστα όλα όπως είναι

Μερικές φορές σκέφτομαι μια φράση που με έχει στοιχειώσει: ζούμε εκ τύχης. Α ρε Καμίνη εσύ στη Βουλή και οι φτωχοί περαστικοί στην τύχη και ό, τι γίνει!