Δημήτρης Δανίκας

Αν και το ζήτημα φαίνεται απλό, στην πραγματικότητα είναι σύνθετο και περίπλοκο. Απόδειξη; Η περιοχή των Εξαρχείων ήταν και παραμένει γκέτο. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα. Το κέντρο της Αθήνας πυρπολήθηκε επί δεξιάς κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή. Το πανεπιστημιακό άσυλο ίσχυε και λειτουργούσε όλες αυτές τις δεκαετίες. Και δεκάδες ανθρώπινα ερείπια με τις δόσεις τους τρυπούσαν και τρυπάνε το ταλαιπωρημένο σώμα τους σε κοινή θέα. Και μάλιστα μπροστά στα ατάραχα βλέμματα των αστυνομικών. Και μάλιστα κοντά σε σχολικές μάντρες. Θυμάμαι πλήθος δημοσιογραφικών ερευνών που οι συντάκτες τους ενοχοποιούσαν τα όργανα της τάξεως με το επιχείρημα πως η αδράνεια τους είναι σκηνοθετημένη και οργανωμένη. Δηλαδή είναι κι αυτοί συνένοχοι και εμπλεκόμενοι στη διάδοση των ναρκωτικών. Δηλαδή τα παίρνουν. Ψέματα;

Πάμε τώρα στην ουσία. Κατ αρχήν το περιθώριο της κοινωνίας, είναι αποτέλεσμα του συστήματος. Οπως ανεργία. Ας πούμε. Με απλά λόγια το σύστημα αδυνατεί να τροφοδοτήσει ολόκληρο τον πληθυσμό. Γι αυτό σε όλες τις χώρες του Δυτικού ημισφαιρίου το περιθώριο είναι υπαρκτό. Και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις μεγαλύτερο και χειρότερο από το ελληνικό. Οπως ας πούμε στην περιμετρική της γαλλικής πρωτεύουσας

Εκεί να δεις εμπόρους ναρκωτικών, πρεζόνια, κλεφτρόνια, μαφίες, συμμορίες, χουλιγκάνους και πάσης φύσεως «λουλούδια». Το σύστημα αδυνατεί να ενσωματώσει όλες αυτές τις μάζες «αδέσποτων» πολιτών. Η μη ενσωμάτωση καταλήγει σε περιθωριοποίηση και η περιθωριοποίηση σε παραβατικότητα και εγκληματικότητα

Χαρακτηριστική περίπτωση το Λος Αντζελες. Η βιτρίνα πολυτελείας των ΗΠΑ. Οπου η Ανατολική πλευρά της πόλης (αν δεν κάνω λάθος) έχει μετατραπεί σε γκέτο, σε απαγορευμένη περιοχή. Που μόνο με πάνοπλες διμοιρίες μπορούν να εισέλθουν,να ερευνήσουν και τους ενόχους, φρικτών εγκλημάτων, να μαγλαρώσουν οι αστυνομικές δυνάμεις

Αν το σύστημα επιχειρήσει, δια της βίας να επιβάλλει Law and Order (Νόμος και τάξη) τότε το αποτέλεσμα θα καταλήξει σε λουτρό αίματος. Εχει συμβεί με φοιτητικές διαδηλώσεις εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ. Και έχει συμβεί με πολλαπλές μορφές ανταρσίας Αφροαμερικανών. Που είχαν μαζικά ξεσηκωθεί με αφορμή την εκτέλεση κάποιου ομοεθνούς τους από αστυνομικά πυρά τρελαμένων και εντεταλμένων οργάνων της τάξεως

Ομως το σύστημα βολεύεται με το γκέτο, την ασυλία και τα άβατα. Ολα αυτά λειτουργούν ευεργετικά. Για την εξουσία φυσικά. Και λειτουργούν ευεργετικά γιατί έτσι εκτονώνονται οι περιθωριοποιημένες μάζες, Γιατί έτσι αποφεύγουν και εκτρέπονται από οργανωμένες, κομμουνιστικές κινητοποιήσεις. Με απλά λόγια ο γηπεδικός χουλιγκανισμός και η συστηματική παραβατικότητα Εξαρχείων και Ρουβίκωνα, λειτουργούν, εκ των πραγμάτων, ως υποστηλώματα του συστήματος

Ασε, σου λένε, να ξεχαρμανιάσουν. Καλύτερα να καταστρέφουν μερικές βιτρίνες και να πετάνε πέτρες, παρά να οργανωθούν και μαζικά να ξεσηκωθούν

Το σύστημα βολεύεται με αυτού του είδους την παραβατικότητα. Ετσι η κοινωνία ασχολείται με τα «χαμηλά» και όχι με τα «υψηλά στρώματα». Η παραβατικότητα αρχίζει από τα ρετιρέ. Είναι, σα να λέμε, ο δάσκαλος του σχολείου να είναι προαγωγός, η δασκάλα ιερόδουλος και αμφότεροι να διδάσκουν θρησκευτικά στα παιδιά. Ελάτε τώρα. Δάσκαλε που δίδασκες!

Και κάτι ακόμα. Το περιθώριο δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Είναι μέρος της κοινωνικής πραγματικότητας. Για την εξάλειψή του απαιτούνται δικτατορικά μέτρα. Και ούτε

Τι θέλουμε εμείς; Η κοινωνία δηλαδή. Μα φυσικά να τους απομακρύνουμε από το κέντρο της πρωτεύουσας. Να μην βλέπουμε. Να μην ενοχλείται η αισθητική μας. Να μην ενοχοποιείται η συνείδησή μας. Να τους απομακρύνουμε από τα «σαλόνια» και να τους στείλουμε στα «σκουπίδια». Από τα Εξάρχεια, λόγου χάριν, κάπου στα Πατήσια, την Αχαρνών και ακόμα πιο πέρα

Να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Το περιθώριο και η παραβατικότητα είναι αποτέλεσμα μιας πραγματικότητας που εμείς δημιουργήσαμε και εμείς βολευτήκαμε,. Μαζί με τα καλά και τα κακά. Κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα!