Δημήτρης Δανίκας

Την 1η Δεκεμβρίου του 1944 η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου απαίτησε με τελεσίγραφο την παράδοση ολόκληρου του οπλισμού όλων των αντιστασιακών οργανώσεων. Φυσικά, κυρίως του ΕΑΜ, δηλαδή των κομμουνιστών.

Πρώτο αποτέλεσμα η παραίτηση όλων των αριστερών υπουργών από την κυβέρνηση του Παπανδρέου. Δεύτερο αποτέλεσμα η μαζική, ογκώδης πορεία διαμαρτυρίας στις 3 Δεκεμβρίου του 1944. Η οποία πορεία ήταν «στολισμένη» συμβολικά με σημαίες των τριών συμμαχικών δυνάμεων: Σοβιετικής Ενωσης, Αγγλίας και νομίζω των ΗΠΑ. Τρίτο αποτέλεσμα ο αιματηρός απολογισμός. Δηλαδή 33 νεκροί και 148 τραυματίες.

Δεκάδες ελεύθεροι σκοπευτές ακροβολισμένοι σε ταράτσες πέριξ της πλατείας Συντάγματος, ιδιαιτέρως του εμβληματικού ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρετάνιας, πυροβολούσαν στο ψαχνό

Τα δεδομένα της μεγάλης εικόνας συγκεκριμένα. Ολα μαζί ένας οδοστρωτήρας που έπεσε και έλιωσε την πορεία των διαδηλωτών, αλλά και τα σχέδια της ηγεσίας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Το πρώτο η πορεία του Β Παγκοσμίου πολέμου. Οι μάχες συνεχίζονταν σε όλα τα μέτωπα. Οι «υπάνθρωποι» και τα «σκουπίδια» του Κόκκινου Στρατού, όπως ο κανίβαλος Αδόλφος Χίτλερ τους χαρακτήριζε με ηδονή και άσκεφτη αλαζονεία, είχαν πάρει παραμάζωμα τους εκλεκτούς της ναζιστικής Αρίας Φυλής. Με αποτέλεσμα τις πρώτες ημέρες του Μαίου του 1945 αυτοί οι «υπάνθρωποι» να σηκώσουν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Βερολίνο
Ταυτόχρονα οι άλλες συμμαχικές δυνάμεις σε φουλ προέλαση από τα Δυτικά.

Με απλά λόγια η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στριμωγμένη από παντού. Με την πλάτη στον τοίχο. Αφού δεν είχε λάβει σοβαρά στους λογαριασμούς της τα εξής δεδομένα: ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει. Ο Στάλιν με Ρούσβελτ και Τσέρτσιλ είχα μοιράσει τον κόσμο. Η Ελλάδα στην σφαίρα επιρροής της Αγγλίας και αργότερα των ΗΠΑ.

Δηλαδή «σύντροφοι μην υπολογίζετε σε σοβιετική βοήθεια». Δηλαδή ό, τι και να γίνει η Ελλάδα θα παραμείνει Δυτική. Και δηλαδή ο αγώνας είναι χαμένος. Αφού εκτός όλων των άλλων καταφθάνει και βρετανικό «συμπλήρωμα» άρτια εξοπλισμένο.

Και το πλέον αποκαλυπτικό η έλευση του Ουίνστον Τσέρτσιλ στην Αθήνα. Με την προτροπή προς τις βρετανικές δυνάμεις να συμπεριφερθούν σαν σε κατεχόμενη περιοχή. Τουτέστιν βαράτε στο ψαχνό

Η μάχη της Αθήνας με διάρκεια ενός μήνα, ήταν χαμένη από χέρι. Αυτοκτονία αλόγιστη και μαζική. Δεκάδες ανιδιοτελείς πολίτες που αντιστάθηκαν στους κανίβαλους του Ναζισμού, βρέθηκαν κάτω από το χώμα η στα ξερονήσια

Η έλευση του πρωθυπουργού της Αγγλίας έπρεπε να ηχήσει σαν προειδοποιητικό καμπανάκι και σήμα κινδύνου. Τίποτα απ όλα αυτά. Μεγάλη συμφορά από το πολύ κομμουνιστικό «μυαλό». Το αποτέλεσμα εφιαλτικό

Η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ να σύρεται στη συμφωνία της Βάρκιζας, Δηλαδή το εγκληματικό αριστερό λάθος, προσπαθούν να εξισορροπήσουν με ένα δεξιό. Πότε απ εδώ και πότε απ εκεί

Κάπως έτσι οδηγήθηκαν στον εμφύλιο. Κάπως έτσι ο Τσέρτσιλ τους οδήγησε εκεί δηλαδή στον αφανισμό. Σα να λειτουργούσαν ω εντεταλμένοι της Downing street. Κάπως έτσι απενοχοποιούνται οι δωσίλογοι και κάπως έτσι χιλιάδες αγνοί μαχητές καταλήγουν στην μετανάστευση προς Ανατολάς, στην εξορία, στα βασανιστήρια και αρκετοί κάτω από το χώμα

Που σημαίνει ότι όλο αυτό το αντιστασιακό έπος κατέληξε, χωρίς να το θέλει, εφαλτήριο του Τσέρτσιλ, της επαναφοράς της βασιλείας, της αθώωσης του δωσιλογισμού και της ταφόπλακας των γνήσιων, ανιδιοτελών αγωνιστών

Αυτά τα Δεκεμβριανά. Αυτό το πρελούδιο του Εμφυλίου. Αυτή και η ουσία: στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα!