Δημήτρης Δανίκας

Μετά από τον θόρυβο που προέκυψε, μέσα στον οίστρο ευαισθησίας για την προστασία των ιερών συμβόλων, μερικά πραγματάκια θα του έλεγα. Ο, τι ο Εσταυρωμένος είναι φυσικά ένα από τα μεγάλα ιερά σύμβολα της Χριστιανοσύνης. Ο, τι ακόμα το νόημα δεν είναι στατικό, αναλλοίωτο και παγωμένο σ αυτή την εικόνα. Ο, τι ο Ιησούς με την ανθρώπινη μορφή του, κουβαλάει όλες τις αμαρτίες των θνητών πλασμάτων. Μηδενός εξαιρουμένου. Ανάμεσα σ αυτούς και τις αμαρτίες του κυρίου Φιλόθεου.

Ο, τι ακόμα στη θέση του Λευκού Εσταυρωμένου Ιησού, οι Αφρικανοί χριστιανοί, τοποθετούν έναν μαύρο Ιησού. Πράγμα που μπορεί να έκαναν με Ινδιάνο Ιησού και οι Ινδιάνοι. Αλλά αυτούς φρόντισαν να τους εξοντώσουν, υπό τις ευλογίες του χριστιανού Πάπα εκείνης της εποχής, οι επίσης ορκισμένοι και φανατικοί χριστιανοί της Ισπανίας. Και στη συνέχεια των ΗΠΑ

Ο, τι ακόμα στη θέση του Λευκού Ιησού, οι εναπομείναντες ιθαγενείς, οι λεγόμενοι Αβορίγινες, πλήθος εκ των οποίων βασανίστηκε και εξοντώθηκε από τους φανατικούς και Λευκούς χριστιανούς αποίκους της Αυστραλίας, βλέπουν τον Ιησού ως ιθαγενή με τα δικά τους χαρακτηριστικά

Με απλά λόγια το νόημα έχει αξία. Το περιεχόμενο και όχι η στατική εικόνα. Το είναι και όχι το φαίνεσθαι. Στοιχειώδες. Κάθε ταλαιπωρημένο, κακοποιημένο και «υποβαθμισμένο» πλάσμα ταυτίζει τον Γολγοθά του με εκείνο του Ιησού. Και κάπως έτσι ταυτίζει τον Σταυρό του με εκείνο του Ιησού. Ανεξάρτητα από χρώμα επιδερμίδας, γεωγραφική προέλευση και φύλο. Στοιχειώδες. Αυτό το βαθύτερο νόημα της Χριστιανοσύνης. Αλληλεγγύη και Αγάπη. Όπως έλεγαν οι ευαγγελιστές «οι έσχατοι έσονται πρώτοι»

Ο κύριος Φιλόθεος είναι πρώτος. Ως Μητροπολίτης. Ως πρώτος εκπρόσωπος της Εκκλησίας στην περιοχή του. Του θυμίζω ότι ανάμεσα στους έσχατους που θα έπρεπε να τους τοποθετεί στην πρώτη θέση της λίστας των καθηκόντων του και της αμέριστης συμπαράστασής του, είναι το πλήθος των κακοποιημένων, βασανισμένων αλλά και δολοφονημένων γυναικών. Ένα πλήθος που καθημερινά διευρύνεται σε τέτοιο βαθμό που να καταλήγει στα όρια μιας ασυγκράτητης και αθεράπευτης επιδημίας

Επομένως ο πρώτος της Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης θα έπρεπε, σε κάθε τέτοιο περιστατικό κακοποίησης, βιασμού και δολοφονίας, να καλεί το ποίμνιό του σε εγρήγορση και μαχητική διαδήλωση. Θα έπρεπε ακόμα να καταγράψει στα μαύρα κατάστιχα όλους αυτούς τους «καλούς» και «ενάρετους» αρσενικούς χριστιανούς που δέρνουν, κακοποιούν τις γυναίκες τους, ασελγούν στα αθώα κορμιά των παιδιών τους και κοπρίζουν στις ψυχούλες τους

Θα έπρεπε, όλα αυτά τα χρόνια, να είχε πράξει τα απαραίτητα, να είχε στιγματίσει τους επίορκους και τους υποκριτές της όποιας αρσενικής διαταραγμένης κοινότητας. Και θα έπρεπε να είχε προστρέξει για βοήθεια, περίθαλψη και στοιχειώδη αλληλεγγύη σε όλα αυτά τα κακοποιημένα πλάσματα με τις «κατακρεουργημένες» ψυχές τους

Αυτά τα στοιχειώδη έπρεπε να είχε κάμει. Και επειδή δεν το έκανε. Και επειδή μόνο τους τύπους και τα εικονίσματα προσκυνάει αδιαφορώντας για το βαθύτερο περιεχόμενό τους, για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να ευγνωμονεί την εν λόγω «άσεμνη» αφίσα της ταινίας της Ελένης Ψύκου. Αυτή η αφίσα του υπενθυμίζει, πλαγίως, τα στοιχειώδη καθήκοντά του που παραμέλησε και που περιφρόνησε.

Ένα έχω να του πω: αφήστε τα μίση και την τυπολατρία. Ο Ιησούς βλέπει. Εκτός κι αν ο ίδιος δεν το πιστεύει!