Δημήτρης Δανίκας

Τι επιθυμούσαμε; Μακάρι να είμαστε κι εμείς όπως εκείνοι. Μακάρι κι εγώ να είχα για άντρα ένα τέτοιο γοητευτικό αγόρι. Μακάρι κι εγώ να είχα ως σύζυγο μια τέτοια κουκλάρα. Τι ονειρευόμασταν; Μια τέτοια σχέση για τα παιδιά μας. Ο κανακάρης μας να βρει μια τέτοια Καρολάιν και το κορίτσι μας έναν  τέτοιο πιλότο όπως ο Μπάμπης


Από που η τροφή αυτής της εξαπάτησης, της παραπλάνησης και της προδοσίας; Μα φυσικά από τα κανάλια. Μα φυσικά επειδή είναι επιθυμητή και βολική μια τέτοια εικόνα. Μα φυσικά επειδή πουλάει τρελά. Και μα φυσικά επειδή η επίπεδη, ρηχή, συνηθισμένη τηλεοπτική δημοσιογραφία τραμπαλίζεται και σαν μπαλαρίνα των Μπολσόι ισορροπεί ανάμεσα στον τρόμο και την τρομολαγνεία της πανδημίας και στο Love story του γοητευτικού πιλότου Μπάμπη με μια εικοσάχρονη κοπέλα


Και γιατί αυτή η τροφή αυτής της εξαπάτησης, παραπλάνησης και προδοσίας είναι τόσο αποδοτική και τόσο συνηθισμένη; Επειδή εμείς το θέλουμε. Ο οργανισμός μας το θέλει. Οι στερήσεις μας κάνουν έτσι. Η Παιδεία μας είναι τέτοια. Όλα μα όλα μεταξύ του μαύρου και του άσπρου. Όλα μα όλα  με  πρωταγωνιστές τους Καλούς και τους Κακούς


Και που όλα αυτά εδράζονται; Μα φυσικά στον τηλεοπτικό εθισμό μας. Τα πάντα μετατρέπονται σ ένα μεγάλο, ατελείωτο reality show. Σε ρομάντζα και σε εφιαλτικά σενάρια τρόμου. 


Και τώρα; Τώρα  η ώρα της αλήθειας. Τώρα το πέπλο χάθηκε. Τώρα πάνε οι μάσκες. Τώρα η στυγνή, ανελέητη πραγματικότητα. Τώρα εμείς και οι αυταπάτες μας. Εμείς και οι ψευδαισθήσεις μας. Εμείς και οι φαντασιώσεις μας. Εμείς και το χάος


Τώρα ο Μπάμπης είναι «τέρας». Τώρα ο Μπάμπης, ο τόσο γοητευτικός πιλότος, πρέπει να εξαφανιστεί. Τώρα εις θάνατον να καταδικαστεί. Τώρα να τον λιντσάρουμε. Τώρα να τον στραγγαλίσουμε. Τώρα καμία επιείκεια. Τώρα κανένα άλοθι. Μα καλά αν αυτός είναι τέρας, τότε τι ακριβώς είναι ο φαντάρος των Ναζί που σκότωνε έτσι όπως εμείς τις μύγες;  


Γι αυτό τώρα το  απεχθέστατο φονικό στα «Γλυκά νερά» εξακολουθεί να πουλάει τρελά. Γι αυτό τα ειδησεογραφικά μαγκαζίνο εξαντλούνται μονοθεματικά. Γι αυτό δεκάδες ειδήμονες, σχετικοί και άσχετοι παρελαύνουν λέγοντας τη μία ανοησία, τη μία κοινοτοπία μετά την άλλη. Γι αυτό κι εμείς ακολουθούμε


Επειδή από το ρομάντζο, από την ειδυλλιακή εικόνα, από τον επίγειο παράδεισο, γκρεμοτσακιστήκαμε στην κόλαση. Μα είναι τόσο μα τόσο απλό. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι


Το μάθαμε; Όχι. Θα το μάθουμε; Όχι! Θα επαναλαμβανόμαστε; Ναι. Πάντα κολυμβητές του αφρού. Πάντα τουρίστες της ζωής. Πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι. Από την πολιτική και τους πολιτικούς μέχρι την  Κάρολ και τον Μπάμπη. Μπεεεεεεεεεε!